ജനനീനവരത്നമഞ്ജരി - ശ്രീ നാരായണ ഗുരു.

രാജയോഗമാര്‍ഗ്ഗത്തിലൂടെ ആത്മസാക്ഷാത്കാരം ആഗ്രഹിക്കുന്ന സാധകന്‍ രാജയോഗജനനിയെന്ന്  സംബോധന ചെയ്യുന്ന വിധം എഴുതിയ അനുപ്രാസമനോഹരമായ സ്തോത്രം.

---

ഒന്നായമാമതിയില്‍ നിന്നായിരം ത്രിപുടി

വന്നാശു തന്മതി മറ-

ന്നന്നാദിയില്‍ പ്രിയമുയര്‍ന്നാടലാം കടലി-

ലൊന്നായി വീണുവലയും

എന്നാശയം ഗതിപെറും നാദഭൂമിയില-

മര്‍ന്നാവിരാഭ പടരും

ചിന്നാഭിയില്‍ ത്രിപുടിയെന്നാണറുംപടി

കലര്‍ന്നാറിടുന്നു ജനനീ!        1

ഇല്ലാതമായയിടുമുല്ലാസമൊന്നുമറി-

വല്ലാതെയില്ലനിലനും

കല്ലാഴിയും കനലുമല്ലാതെ ശൂന്യമതു-

മെല്ലാമൊരാദിയറിവാം,

തല്ലാഘവം പറകിലില്ലാരണം ക്രിയകള്‍

മല്ലാടുകില്ല മതിയീ

സല്ലാഭമൊന്നു മതിയെല്ലാവരും തിരയു-

മുല്ലാഘബോധജനനീ.        2

ഉണ്ടായി മാറുമറിവുണ്ടായി മുന്നമിതു

കണ്ടാടുമംഗമകവും

കൊണ്ടായിരം തരമിരുണ്ടാശയം പ്രതി ചു-

രുണ്ടാ മഹസ്സില്‍ മറയും

കണ്ടാലുമീനിലയിലുണ്ടാകയില്ലറിവ-

ഖണ്ഡാനുഭൂതിയിലെഴും

തണ്ടാരില്‍ വീണു മധുവുണ്ടാരമിക്കുമൊരു

വണ്ടാണു സൂരി സുകൃതീ.        3

ആരായുകില്‍ തിരകള്‍ നീരായിടുന്നു, ഫണി

നാരായിടുന്നു, കുടവും

പാരായിടുന്നതിനു നേരായിടുന്നുലക,-

മോരായ്കിലുണ്ടഖിലവും,

വേരായ നിന്‍ കഴലിലാരാധനം തരണ-

മാരാലിതിന്നൊരു വരം

നേരായി വന്നിടുക വേറാരുമില്ല ഗതി

ഹേ, രാജയോഗജനനീ.        4

മേലായ മൂലമതിയാലാവൃതം ജനനി

നീ, ലാസ്യമാടിവിടുമീ-

കീലാലവായ്വനലകോലാഹലം ഭുവന-

മാലാപമാത്രമഖിലം,

കാലാദിയായ മൃദുനൂലാലെ നെയ്യുമൊരു

ലീലാപടം ഭവതി മെയ്-

മേലാകെ മൂടുമതിനാ, ലാരുമുള്ളതറി-

വീലാഗമാന്തനിലയേ.        5

മീനായതും ഭവതി മാനായതും ജനനി,

നീ നാഗവും നഗഖഗം-

താനായതും ധര നദീ നാരിയും നരനു-

മാ നാകവും നരകവും,

നീ നാമരൂപമതില്‍ നാനാവിധപ്രകൃതി-

മാനായി നിന്നറിയുമീ-

ഞാനായതും ഭവതി, ഹേ നാദരൂപിണിയ-

ഹോ! നാടകം നിഖിലവും.        6

എന്‍ പാപമെയ്‌വതിനൊരമ്പായിടുന്നറിവു

നിന്‍ പാദതാരിലെഴുമെ-

ന്നന്‍പാണു മൗര്‍വിയൊരിരുമ്പാം മനം ധനുര-

ഹംഭാവിയാണു വിജയീ

അംബാ തരുന്നു വിജയം പാപപങ്കിലമ-

ഹം ഭാനമാകുമതിനാല്‍

വന്‍ ഭാരമാര്‍ന്ന തനുവും ഭാനമാമുലക-

വും ഭാനമാകുമഖിലം.        7

സത്തായിനിന്നുപരി ചിത്തായി രണ്ടു-

മൊരു മുത്തായി മൂന്നുമറിയും

ഹൃത്തായി നിന്നതിനു വിത്തായി വിണ്ണൊടു മ-

രുത്തായി ദൃഷ്ടി മുതലായ്

കൊത്തായിടും വിഷയ വിസ്താരമന്നമതി-

നത്താവുമായി വിലസും

സിദ്ധാനുഭൂതിയിലുമെത്താതെയാമതിമ-

ഹത്തായിടും ജനനി നീ.        8

ഭൂവാദി ഭൂതമതിനാവാസമില്ല വെറു-

മാഭാസമാമിതറിവി-

ന്നാഭാവിശേഷമിതിനാവാസമിങ്ങുലകി-

ലാപാദിതം ഭവതിയാല്‍

നാവാദി തന്‍ വിഷയിതാവാസമറ്റ ഭവ-

ദാവാസമാകെ വിലസും

ദ്യോവാണതിന്റെ മഹിമാവാരറിഞ്ഞു ജന-

നീ വാഴ്ത്തുവാനുമരുതേ!