മൂന്നു വയസ്സ്‌ പ്രായമായെങ്കിലും എനിക്ക്‌ സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അച്ഛന്‍, അമ്മ എന്നൊക്കെ അവ്യക്തമായി പറയാന്‍ മാത്രമേ സാധിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. അതിനാല്‍ ഒരുദിവസം അച്ഛന്‍ എന്നെ ഗുരുദേവനെ കാണിക്കാന്‍ വക്കം വേലായുധന്‍നടയില്‍ കൊണ്ടുപോയി. ഗുരുദേവന്‍ അവിടെ ക്ഷേത്രനടയില്‍ വിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. കുറച്ച്‌ കല്‍ക്കണ്ടം അച്ഛന്‍ കാഴ്‌ചവച്ചു. ഗുരുവിനെ നമസ്‌കരിച്ചു. വിവരം ഉണര്‍ത്തിച്ചു. ഗുരുദേവന്‍ എന്നെ അടുക്കല്‍ വിളിച്ച്‌ വായ്‌ തുറക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ വായ തുറന്നു. ഒരു ചെറിയ കഷ്‌ണം കല്‍ക്കണ്ടം എന്റെ വായില്‍ ഇട്ടുതന്നു. അതിനുശേഷം ഒരു വലിയ കഷണം കല്‍ക്കണ്ടം എടുത്ത്‌ കാണിച്ച്‌ ഇത്‌ കല്‍ക്കണ്ടമാണ്‌ നീ ഇതിന്റെ പേര്‌ പറഞ്ഞാല്‍ കല്‍ക്കണ്ടം തരാമെന്ന്‌ ഗുരുദേവന്‍ പറഞ്ഞു. ഗുരുവിന്റെ കയ്യില്‍നിന്നും കല്‍ക്കണ്ടം കിട്ടണമെന്നുള്ള ആഗ്രഹത്താല്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചുനോക്കി. വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടു. പെട്ടെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ കല്‍ക്കണ്ടം എന്ന്‌ ഉറക്കെ പറയാന്‍ സാധിച്ചു. സാരമില്ല. ഇനി സംസാരിച്ചോളും എന്ന്‌ ഗുരുദേവന്‍ അരുളിച്ചെയ്‌തു. അതിനുശേഷം എനിക്ക്‌ സംസാരിക്കാനുള്ള ശേഷി കുറേശ്ശെ കിട്ടിത്തുടങ്ങി. അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞ വിവരമാണിത്‌...--
(വക്കം കൊച്ചുകൃഷ്‌ണ നമ്പ്യാര്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയത്‌, ഗുരുദേവ സ്‌മരണകള്‍ പേജ്‌ 31:)
No comments:
Post a Comment