29/11/2013

ജാതിവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് ബദല്‍ ആധുനികത


ജാതിവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് ബദല്‍ ആധുനികത ആണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഞാന്‍. 

ആധുനിക-നാഗരിക സംസ്കാരത്തിനു മുന്‍പില്‍ പല സവര്‍ണ്ണജാടകളും സോപ്പുകുമിളകള്‍ പോലെ പോട്ടിപ്പോകുന്നതിനു ഞാന്‍ സാക്ഷിയായിട്ടുണ്ട്. 

കൊച്ചിനഗരത്തിലെ മെട്രോപൊളിറ്റന്‍ യുവതലമുറ നായന്മാരെ Dogger എന്നു വിളിച്ചു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. 

"ബ്രാഹ്മണന്‍ means BRA മണക്കുന്നവന്‍" എന്ന ഫലിതവും കേട്ടിട്ടുണ്ട്.

 "ഞാന്‍ ബ്രാഹ്മണനാണ്" എന്നു മേനി പറഞ്ഞ സഹപ്രവര്‍ത്തകനോട്‌ "അപ്പോള്‍ താന്‍ അണ്ടര്‍വെയറിനു പകരം കോണകമാണോ ധരിക്കാറ്?" എന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചു ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ചന്ദനക്കുറി തൊട്ട് മുല്ലപൂ ചൂടി കോളെജില്‍ വരുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയെ "അമ്പലവാസി", "കാച്ചെണ്ണ" എന്നൊക്കെ വിളിച്ചു കളിയാക്കുന്ന ഒരു തലമുറ വളര്‍ന്നുവന്നുകഴിഞ്ഞു.

27/11/2013

ദൈവം ഇല്ലെന്നു നിരന്തരം വാദിച്ചിരുന്ന നിരീശ്വരവാദി


ഒരു ഗ്രാമത്തില്‍ ഒരു നിരീശ്വര വാദി ഉണ്ടായിരുന്നു . ദൈവം ഇല്ലെന്നു നിരന്തരം വാദിച്ചിരുന്ന ഇദേഹം ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു പണ്ഡിതനെ ദൈവം ഉണ്ടെന്നു തെളിയിക്കാന്‍ വെല്ലു വിളിച്ചു .സമയവും വേദിയും നിശ്ച്ചയിക്കപ്പെട്ടു. വിവരം എല്ലാവരെയും അറിയിച്ചു . സംവാദത്തിന്റെ വേദിയും തയ്യാറായി.

ജനങ്ങള്‍ സമ്മേളിച്ചു . സംവാദത്തിനു തയ്യാറായി യുക്തി വാദിയും നേരത്തെ തന്നെ വേദിയില്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നു . നേരത്തെ നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട സമയമായിട്ടും ദൈവ വാദിയായ പണ്ഡിതന്‍ എത്തിയില്ല . സമയം ഇഴഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു . അക്ഷമരായി ജനങ്ങളും യുക്തി വാദിയും കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ ഓടി കിതച്ചു കൊണ്ട് ദൈവ വാദിയായ പണ്ഡിതന്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നു .എല്ലാവരോടും ക്ഷമാപണങ്ങളോടെ പണ്ഡിതന്‍ മൈക്കിന് മുന്‍പില്‍ എത്തി .


"പ്രിയമുള്ളവരേ , വൈകിയതിന് മാപ്പ് ! ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോള്‍ ശക്തമായി മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.നമ്മുടെ ഗ്രാമത്തിലെ നദിയാവട്ടെ കര കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നു.പുഴയ്ക്കു കുറുകെ കെട്ടിയ തടിപ്പാലം വെള്ളത്തില്‍ ഒലിച്ചു പോയ കാര്യം നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിയാമല്ലോ ? എന്ത് ചെയ്യണമെന്നു ഒരു തീര്ച്ചയുമില്ലാതെ ഞാന്‍ നില്‍കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ ഭാഗ്യത്തിന് പുഴക്കരയിലെ വലിയ മരം കട പുഴകി നദിയിലേക്ക് വീണു .ഞാന്‍ നോക്കി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ അതിന്‍റെ ശിഖിരങ്ങള്‍ സ്വയം മുറിഞ്ഞു വേര്‍പ്പെട്ടു പോയി . ഉടന്‍ തന്നെ ആ മരത്തടി സ്വയം പിളര്‍ന്ന് പലകകളായി .ആ പലകകളില്‍ സ്വയം സുഷിരങ്ങള്‍ വീഴുകയും ആ പലകകങ്ങള്‍ കൂടിച്ചേര്‍ന്ന് ഒരു ബോട്ടായി മാറുകയും ചെയ്തു .ആ ബോട്ടില്‍ നദി കടന്നാണ് ഞാന്‍ വരുന്നത് .വൈകിയതിനു എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ ..."

ദൈവ വാദിയുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട യുക്തിവാദിയും ആബാലവൃദ്ധം ഗ്രാമീണരും ആര്‍ത്തലച്ചു ചിരിച്ചു .ചിരിയടക്കാന്‍ പാട് പെട്ട് കൊണ്ട് യുക്തിവാദി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു :

" ഇയാള്‍ക്ക് ഭ്രാന്താണ്! ഒരു മരം ആരുടേയും സഹായമില്ലാതെ സ്വയം ഒരു ബോട്ടായി മാറുമെന്നോ ? വട്ടന്‍ !"

ഗ്രാമീണര്‍ വീണ്ടും ആര്‍ത്തു ചിരിച്ചു .

"ഇയാള്‍ക്ക് ഭ്രാന്താണ് " ചിലര്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു .

ചിരിയും ബഹളങ്ങളും അടങ്ങിയപ്പോള്‍ ദൈവ വാദിയായ പണ്ഡിതന്‍ വീണ്ടും സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി:

"ഒരു ബോട്ട് സ്വയം ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കില്‍
എങ്ങനെയാണ് ഈ കാണുന്നവയെല്ലാം ഇത്ര കണിശമായ കൃത്യതയോടെ സ്വയം ഉണ്ടായത് ?പൂവും പൂമ്പാറ്റയും തേനും തേനീച്ചയും ആണും പെണ്ണും മഴയും വെയിലും താരങ്ങളും താരാപഥങ്ങളും പുല്ലും പുല്‍ച്ചാടിയും എന്ന് വേണ്ട ഇക്കാണുന്ന എല്ലാം സ്വയം ഉണ്ടായതാണോ?"

ജനങ്ങള്‍ നിശബ്ദരായി ! യുക്തിവാദിയും !!

ഉപനയനസംസ്കാരം:

ധർമ്മത്തിൽ തുടങ്ങി മോക്ഷത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന പുരുഷാർത്ഥവും, ബ്രഹ്മചര്യത്തിൽ തുടങ്ങി സന്യാസത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന ആശ്രമങ്ങളും, ശൂദ്രനിൽ തുടങ്ങി ബ്രാഹ്മണ്യത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന വർണ്ണങ്ങളും, കർമ്മയോഗത്തിലാരംഭിച്ച് ജ്ഞാനയോഗത്തിൽ അവസാനിക്കുന്ന സാധനകളും എല്ലാം ഇവിടെയുണ്ട്. ഓരോ ജീവന്റെയും പക്വതയനുസരിച്ച് ഒരു വഴിപിടിച്ചു . മുന്നോട്ടുപോകുകയേ വേണ്ടൂ. അതിന് അനുഭവജ്ഞരും ധർമ്മനിഷ്ഠരുമായ ഗുരുവും ശാസ്ത്രീയ തത്ത്വബോധവും വേണം.

ഗർഭാധാനം, പുംസവനം, സീമന്തോന്നയനം, ജാതകർമ്മം, നാമകരണം, നിഷ്ക്രമണം, അന്നപ്രാശനം, ചൂഡാകർമ്മം, ഉപനയനം, വേദാരംഭം, സമാവർത്തനം, വിവാഹം, ഗൃഹാശ്രമം, വാനപ്രസ്ഥം, സന്ന്യാസം, അന്ത്യേഷ്ടി തുടങ്ങിയ സംസ്കാരങ്ങളിൽ ചിലത് ചടങ്ങുകളായിട്ടെങ്കിലും ഇന്നും ആചരിക്കാറുണ്ട്. മുൻ‌പറഞ്ഞ പതിനാറ് ഷോഡശസംസ്കാരങ്ങളെ കൂടാതെ പല ഉപസംസ്കാരങ്ങളും ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങളിൽ വിധിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതുപോലെ യുഗ-കാല-ദേശാവസ്ഥകളനുസരിച്ച് ആചാരങ്ങളിലെ വൈവിധ്യവും പ്രകടമാണ്. വൈദിക സംസ്കാരപദ്ധതിയെ ഹിന്ദുക്കൾക്കെല്ലാവർക്കും ഒരേപോലെ സ്വീകാര്യമായ വിധത്തിൽ മഹർഷി ദയാനന്ദ സരസ്വതി പുർനാവിഷ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഷോഡശസംസ്കാരങ്ങളിൽ തന്നെ ചിലത് പിൽക്കാലത്ത് പ്രായോഗികമല്ലാതെയായിട്ടുണ്ട്. സമുദായഘടന ആകപ്പാടെ മാറിയിരിക്കുന്ന ഇക്കാലത്ത് വൈദികസമ്പ്രദായം പലതും പരിഹസിക്കപ്പെട്ടുതുടങ്ങി. എങ്കിലും ചില സംസ്കാരങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ചടങ്ങുകളായിട്ടെങ്കിലും ആചരിച്ചു വരുന്നുണ്ട്. ലൌകിക കർമ്മങ്ങൾപോലും വേണ്ടവിധം നടത്തുന്ന ശീലം ഇന്നത്തെ ഹിന്ദുക്കളിൽ വിരളമായിരിക്കുമ്പോൾ, ഇതരമതസ്ഥർ അവരവരുടെ മതബോധകമായ സംസ്കാരങ്ങൾ -ലൌകിക പരിധിയിലാണെങ്കിൽ‌പോലും- കൃത്യമായി ചെയ്യുന്നതാണ് അവരുടെ ശ്രേയസ്സിനും സമുദായ ഐക്യത്തിനും നിദാനമെന്നു കാണാം. വേറൊരു മതത്തിനും ദേശത്തിനും ലഭിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ശാസ്ത്രീയമായ മനുഷ്യ ജീവിതാസൂത്രണത്തിന്റെ ജന്മാവകാശികളായിരുന്നിട്ടുകൂടി ഹിന്ദുക്കളുടെ പരാശ്രയഭാവം വിചിത്രം തന്നെ. ഈ മാനസികാടിമത്തം അകറ്റി സ്വയം ശുദ്ധരാവാനും, ധാർമ്മികവും സാന്മാർഗ്ഗികവുമായ മൂല്യങ്ങൾക്ക് തുരങ്കം വയ്ക്കുന്ന ഇതരസൂത്രങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പരക്കം പായുന്ന ശ്യോച്യാവസ്ഥ മാറാനും ജീവിതസംസ്കാരപദ്ധതി ഓരോ കുടുംബത്തിലും വീണ്ടും ജ്വലിക്കണം.

ഉപനയനസംസ്കാരം:

യജ്ഞോപവീത ( പൂണൂൽ ) ധാരണത്തിനുള്ള സംസ്കാരമാണിത്. കുട്ടിയുടെ മനസ്സിൽ വിഷയവാസനകൾ ഊറുന്നതിനുമുമ്പ് ഈ കർമ്മം അനുഷ്ഠിക്കണമെന്നുണ്ട്. മുൻ‌പ് വർണ്ണാശ്രമധർമ്മം യഥോചിതം പാലിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ ദീർഘായുസ്സുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ യഥാക്രമം എട്ട്, പതിനൊന്ന്, പന്ത്രണ്ട് എന്നീ വയസ്സുകളിൽ ഉപനയനം നടത്തിയിരുന്നു. ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങളുടെ കാലധർമ്മാനുസൃതമായ വിധിയനുസരിച്ച് അല്പായുസ്സിന്റെ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ കുട്ടിക്ക് അഞ്ചു വയസ്സു കഴിഞ്ഞാൽ ഈ സംസ്കാരം നടത്താവുന്നതാണ്. എന്നാൽ വർണ്ണസങ്കരം സംഭവിച്ചിരിക്കകൊണ്ട് പൂണൂൽ ധാരണം ആർക്കൊക്കെ എന്ന പ്രശ്നത്തേക്കാൾ, ഉപനയനം എല്ലാവർക്കും ആവശ്യമുള്ള കർമ്മമാണെന്ന കാര്യം ഗ്രഹിക്കണം. വിശിഷ്യ എല്ലാ ഹിന്ദുക്കളും ഉപനയന സംസ്കാരവേളയിൽ പൂണൂലോ പകരം കൈത്തണ്ടിൽ നൂലുകൊണ്ട് ‘രക്ഷ’യോ ധരിക്കേണ്ടതാണ്. പവിത്ര സങ്കല്പങ്ങളുടെ ചിഹ്നമാണത്. ധാർമ്മിക കർമ്മാനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്ക് ഒരു കുട്ടിക്കുള്ള അർഹതയെ അഭിവ്യഞ്ജിപ്പിക്കുന്ന അടയാളമാണത്. ഉപനയനത്തോടുകൂടി ബാലൻ ബ്രഹ്മചാരിയായിത്തീരുന്നു. വിദ്യാരംഭത്തിന് അഥവാ ജ്ഞാനസമ്പാദനത്തിന് അധികാരിയാക്കുന്നത് ഉപനയനസംസ്കാരം കൊണ്ടാകുന്നു.

ഉപനയനസംസകാരത്തിന് മുൻ‌കൂട്ടി ബാലൻ മൂന്നു ദിവസം അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ദിവസമെങ്കിലും പാലും യവവും കഴിച്ച് വ്രതമാചരിക്കണം. പ്രാതഃകാലമാണ് ഉപനയനത്തിന് പറ്റിയ സമയം. ബാലൻ ശൌചസ്നാനാദികൾ കഴിച്ച് വിശേഷവസ്ത്രം ധരിച്ച് യജ്ഞവേദിയുടെ പടിഞ്ഞാറുവശത്ത് പൂർവ്വാഭിമുഖമായിരിക്കുമ്പോൾ അച്ഛനും ആചാര്യനും ബന്ധുമിത്രാദികളും ചുറ്റുമിരുന്ന് ഈശ്വരോപാസന, യജ്ഞം എന്നിവ നടത്തണം. പിന്നീട് പുരോഹിതന്റെയോ ആചാര്യന്റെയോ ആജ്ഞപ്രകാരം ബാലൻ പൂണൂൽ കയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട് ആഹൂതികൾ അർപ്പിക്കണം. എന്നിട്ട് മന്ത്രോച്ചാരണപൂർവ്വം ആചാര്യനാൽ യജ്ഞോപവീതധാരണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ബ്രഹ്മചാരി മന്ത്രം ചൊല്ലി ബ്രഹ്മചര്യാവ്രതം കൈക്കൊള്ളുന്നു. (യജ്ഞോപവീതധാരണമെന്നാൽ സദ്ഗുണങ്ങളുടെ ധാരണമെന്നു ധർമ്മശാസ്ത്രം ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു. അതായത് അഹിംസ, സത്യം, അസ്തേയം, തിതിക്ഷ, അപരിഗ്രഹം, സംയമം, ആസ്തികത, ശാന്തി, പവിത്രത എന്നീ ഒമ്പതു ഗുണങ്ങളുടെ പ്രതീകമാണ് യജ്ഞോപവീതം.) തുടർന്ന് മറ്റു ആചാരങ്ങൾ തുടരുന്നു. അവസാനം ആചാര്യൻ ശിഷ്യനെ ഒരു പാറമേൽ നിർത്തി, ആശിർവ്വദിക്കുന്ന ഒരു മന്ത്രം ഉരുവിടുന്നു. (അർത്ഥം ഇതാണ്) “ആ പാറപോലെ ഉറപ്പുള്ള ശരീരവും മനശ്ശക്തിയും ഹേ ശിഷ്യാ! നിനക്കുണ്ടാകട്ടെ. നിന്റെ പവിത്രവ്രതം ഭംഗപ്പെടുത്തുന്ന എതിർശക്തികളെ തോല്പിക്കുവാനുള്ള കരുത്ത് നിനക്കുണ്ടാകട്ടെ. നീ ബ്രഹ്മചാരിയായി ഉപനീതനായിരിക്കുന്നു. സന്ധ്യാവന്ദനവും നിത്യകർമ്മങ്ങളും മുടക്കം കൂടാതെ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം അനുഷ്ഠിക്കുക. എപ്പോഴും ജ്ഞാനമാർഗ്ഗത്തിലേയ്ക്ക് ജാഗരൂകനായിരിക്കുക.”

ഭാരതത്തിലെ ആദ്ധ്യാത്മിക-ദാർശനിക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ

ഭാരതത്തിലെ ആദ്ധ്യാത്മിക-ദാർശനിക ഗ്രന്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരു ഏകദേശരൂപം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്.

വേദങ്ങൾ:

വേദസംഹിതകളെ പൊതുവായി നാലായി തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഋഗ്വേദം, യജുർവ്വേദം, സാമവേദം, അഥർവ്വവേദം എന്നിങ്ങനെയാണ് അവ അറിയപ്പെടുന്നത്.

ഋഗ്വേദം:
വേദങ്ങളിലെ പ്രമുഖസ്ഥാനം ഋഗ്വേദത്തിനാണ്. 10,552 വരികൾ 64 അദ്ധ്യായങ്ങളിലായി ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

യജുർവ്വേദം:
ഇതിൽ ശുക്ലയജുർവ്വേദം എന്ന പദ്യങ്ങൾ മാത്രമുള്ളതും, കൃഷ്ണയജുർവ്വേദം എന്ന പദ്യവും ഗദ്യവും കൂടിച്ചേർന്നതുമായ രണ്ട് വിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ട്.

സാമവേദം:
ഋഗ്വേദമന്ത്രവും യജുർവ്വേദമന്ത്രവും ദേവന്മാരെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി യാഗസമയത്ത് ചൊല്ലാനായി സാമഗാനരൂപത്തിൽ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
ഈ മൂന്ന് വേദങ്ങളും ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുത്തിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ‘വേദത്രയം’ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.

അഥർവ്വവേദം:
വ്യക്തിപരവും സാമൂഹികവുമായ കാര്യങ്ങൾ പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥമാണ് ഇത്. ഇതിൽ രോഗചികിത്സ, കൃഷി, ഗോസംരക്ഷണം, തുടങ്ങിയ ഭൌതിക കാര്യങ്ങളാണ് വിവരിക്കുന്നത്. കൂടാതെ രാജ്യകാര്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് - രാജാധികാരം, ശത്രുനാശനം, വിജയം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളും വിവരിക്കുന്നു.



ബ്രാഹ്മണങ്ങൾ:

ഗദ്യരൂപത്തിൽ എഴുതിയിട്ടുള്ള വേദമന്ത്രങ്ങളിലെ ക്രിയാഭാഗങ്ങളാണ് ബ്രാഹ്മണങ്ങൾ.



ആരണ്യകം:

ഗ്രഹസ്ഥാശ്രമം കഴിഞ്ഞ് വാനപ്രസ്ഥ കാലഘട്ടത്തിൽ യാഗങ്ങൾ നടത്തുമ്പോൾ അവിടത്തെ പരിമിതികൾക്കനുസരിച്ച് എങ്ങിനെ യാഗങ്ങൾ നടത്താം എന്ന് അതിൽ വിവരിക്കുന്നു.

ഉപനിഷത്തുക്കൾ:
ബ്രഹ്മജ്ഞാനം നൽകുകയെന്ന ഒരേ ഒരു ലക്ഷ്യത്തോടെ രചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഉൽകൃഷ്ടകൃതികളാണ് ഉപനിഷത്തുക്കൾ
പ്രധാനമായ 108 ഉപനിഷത്തുക്കൾ ഉണ്ട്. അതിൽ തന്നെ അതിപ്രധാനമായ 10 ഉപനിഷത്തുക്കളെ ദശോപനിഷത്തുക്കൾ എന്നു പറയുന്നു.

ബ്രഹ്മസൂത്രം :
ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിന്റെ ആധാരശിലകൾ ഉപനിഷത്തുക്കൾ ആണ്. ദുർഗ്രഹരചനാരീതിയിലുള്ള ഉപനിഷത്തുക്കളെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും അവയുടെ ആത്യന്തികസന്ദേസങ്ങൾ വേർതിരിച്ചെടുത്തു വ്യഖ്യാനിക്കുന്നതിനും ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിന്റെ രചനയിലൂടെയാണ് സാധിച്ചത്.

പുരാണങ്ങൾ:
ധാർമ്മികമൂല്യങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് തലമുറകളിലേയ്ക്ക് പകർന്നുകൊടുക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ എഴുതപ്പെട്ട കൃതികളാണ് പുരാണങ്ങൾ. 18 പുരാണങ്ങളും 18 ഉപപുരാണങ്ങളും ഉണ്ട്.

ഇതിഹാസങ്ങൾ:
രാമായണവും മഹാഭാരതവും ആണ് ഇതിഹാസങ്ങൾ. രാമായണം ആദ്യകാവ്യം എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. അന്നോളം നിലവിലുള്ള ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങളുടെ പ്രായോഗിക വശങ്ങൾ ജീവിതത്തിലൂടെ നമുക്ക് കാണിച്ചുതരികയാണ് അവതാരങ്ങളെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന രാമനും കൃഷ്ണനും.

ദർശനങ്ങൾ:
ന്യായശാസ്ത്രം (ഗൌതമമഹർഷി), വൈശേഷികം (കണാദമഹർഷി), സാംഖ്യദർശനം (കപിലമഹർഷി), യോഗശാസ്ത്രം (പതഞ്ജലി), മീമാംസ (ജൈമിനി), വേദാന്തം (ബാദരായണൻ). ഇവ ഷഡ്‌ദർശനങ്ങൾ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.

വേദാംഗങ്ങൾ:
വേദാംഗങ്ങളെ 6 വിഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. (ശിക്ഷാഗ്രന്ഥങ്ങൾ, നിരുക്തം, വ്യാകരണം, ഛന്ദശാസ്ത്രം, കല്പശാസ്ത്രം, ജ്യോതിഷം.)

ശിക്ഷാഗ്രന്ഥങ്ങൾ, നിരുക്തം, വ്യാകരണം, ഛന്ദശാസ്ത്രം:
വേദത്തിലെ ശ്ലോകങ്ങളെ, വാക്കുകളെ, അക്ഷരങ്ങളെ തമ്മിൽ ചേർക്കുമ്പോഴുള്ള നിയമങ്ങൾ എപ്രകാരമാണ് സാഹിത്യത്തെ സമ്പുഷ്ടമാക്കുന്നത് എന്ന് കാണിക്കുന്ന അതിപ്രധാനമായ ഗ്രന്ഥസമുച്ചയങ്ങളാണ് ഇവയെല്ലാം.

കല്പശാസ്ത്രം:
ഓരോ വ്യക്തിയും അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതായ ആചാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും യാഗകർമ്മങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഒരു രാജ്യത്തിലെ ധാർമ്മിക നിയമങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിശദമാക്കുന്നു. ശ്രൌതസൂത്രം, ശുൽബസൂത്രം, ഗൃഹ്യസൂത്രം, ധർമ്മസൂത്രം എന്നിങ്ങനെ നാല് പ്രധാന ഭാഗങ്ങളുള്ള ഗ്രന്ഥസമുച്ചയത്തിനെ കല്പശാസ്ത്രം എന്നു പറയുന്നു. (ഉദാ : ആപസ്തംബ ശ്രൌതസൂത്രം, ആപസ്തംബ ശൂൽബസുത്രം, ആപസ്തംബ ഗൃഹ്യസൂത്രം, ആപസ്തംബ ധർമ്മസൂത്രം എന്നിവ ചേർന്ന ‘ആപസ്തംബ കല്പശാസ്ത്രം’ )
ഇതിൽ ആപസ്തംബ/ഗൌതമ/വസിഷ്ഠ/ബൌദ്ധായന-കല്പശാസ്ത്രം പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു.

ശ്രൌതസൂത്രം:
അശ്വമേധയാഗം, പുത്രകാമേഷ്ടിയാഗം,അതിരാത്രയാഗം, സോമയാഗം തുടങ്ങിയ യാഗകർമ്മങ്ങൾ എപ്രകാരമാണ് നടത്തേണ്ടത് എന്നും, അതിനുവേണ്ട മന്ത്രതന്ത്രാദികളും ചേർത്തു വിശദീകരിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥമാണ് ശ്രൌതസൂത്രം.

ശുൽബസൂത്രം:
യാഗകർമ്മങ്ങൽക്കുവേണ്ടി തയ്യറാക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന്റെയും യാഗകുണ്ഡത്തിന്റെയും യാഗശാലയുടെയും അളവുകളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഉള്ള ഗ്രന്ഥഭാഗത്തിനെ ശുൽബസൂത്രം എന്നു പറയുന്നു.

ഗൃഹ്യസൂത്രം :
ഒരു ഗൃഹസ്ഥൻ വിവാഹത്തിനുശേഷം അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട സമഗ്രമായ യജ്ഞകർമ്മങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവ ഇതിൽ വിവരിക്കുന്നു.

ധർമ്മസൂത്രം :
ഒരു രാജ്യത്ത് ധാർമ്മികമൂല്യങ്ങൾ നിലനിർത്താൻ ആചരിക്കേണ്ട എല്ലാവിധ ധാർമ്മിക നിയമങ്ങളും വിവരിക്കുന്നതാണ് ധർമ്മസൂത്രങ്ങൾ. വ്യക്തികളുടെ ജീവിതത്തിൽ ജനനം മുതൽ മരണം വരെ അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട ധർമ്മങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഇതിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ ധർമ്മസൂത്രങ്ങൾ ‘സ്മൃതികൾ’ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.

യാജ്ഞവൽക്യസ്മൃതി, വിഷ്ണുസ്മൃതി, വ്യാസസ്മൃതി, വസിഷ്ഠസ്മൃതി, കാത്ത്യായനസ്മൃതി, മനുസ്മൃതി തുടങ്ങിയവ കൂടാതെ സ്വതന്ത്ര സ്വഭാവമുള്ള അനേകം ധർമ്മസൂത്രങ്ങളും എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

ജോതിഷം :
ഇതിലെ പ്രധാന ഭാഗം ഗണിതമാണ്. അതിൽ അസ്ടോണമി എന്ന ഗോളശാസ്ത്രവും കാലക്രിയാഭാഗവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ജോതിശാസ്ത്രം എന്ന ഗണിത വിഭാഗത്തിൽ അന്ധവിശ്വാസം തീരെയില്ല. പക്ഷെ നിമിത്തം, പ്രശ്നം, ജാതകം തുടങ്ങിയ ഭാഗങ്ങൾ വിശ്വസിക്കണോ തള്ളിക്കളയണോ എന്ന് ഓരോരുത്തർക്കും തീരുമാനിക്കാവുന്നതാണ്. ഭാവിപ്രവചങ്ങൾ ശരിയോ തെറ്റോ എന്ന് കണ്ടുപിടിക്കാൻ വേറെ മാർഗ്ഗങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് നന്മയുടെയോ ശരിയുടെയോ എന്തെങ്കിലും ഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് സ്വീകരിക്കാവുന്നതാണ്.

ഉപവേദങ്ങൾ :
ധനുർവ്വേദം, ഗന്ധർവ്വവേദം, ആയുർവ്വേദം, സ്ഥാപത്യവേദം (തച്ചുശാസ്ത്രം) തുടങ്ങിയവ അതിൽ പെടുന്നു.

26/11/2013

മാ നിഷാദ - എന്താണിതിന്റെ അര്‍ഥം?


"മാ നിഷാദ പ്രതിഷ്ഠാം ത്വമഗമഃ ശാശ്വതീ സമാഃ
യത് ക്രൌഞ്ജ മിഥുനാദേകം അവധീഃ കാമമോഹിതം"



ആദികവിയുടെ ആദ്യത്തെ കാവ്യാനുഭവം. ലോകത്തിന്റെ ചരിത്രത്തെ മാറ്റിമറിക്കാന്‍ വേണ്ടി വാണീദേവിയുടെ ആദ്യത്തെ പദ്യാവതാരം. ശോകത്തില്‍ നിന്ന് ശ്ലോകം ഉണ്ടാകുന്ന രാസവിദ്യ സ്വയമേവ തെളിഞ്ഞു വിളങ്ങി വന്ന ആദ്യത്തെ അവസരം....

പിന്നീട് അവിടുന്നിങ്ങോട്ടു, എത്രയെത്ര പദ്യാവിഷ്കാരങ്ങള്‍...


ഈ ശ്ലോകത്തിനു മുന്‍പ് തീര്‍ത്തും കവിത ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു കൂടാ. വേദങ്ങളും മറ്റും ഇതിനും എത്രയോ കാലം മുന്‍പ് രചിച്ചവയാകും. അവയൊക്കെ അസാമാന്യമായ കവിതാബോധത്താല്‍ സമ്പുഷ്ടവും ആണ്. പുരുഷ സൂക്തത്തിലെ വിരാട്ട് പുരുഷ വര്‍ണ്ണനയൊക്കെ അത്യത്ഭുതകരം തന്നെ ആണ്...

"ചന്ദ്രമാ മനസോ ജാതശ്ചക്ഷോസ്സൂര്‍യ്യോ അജായത
മുഖാദിന്ദ്രശ്ചാഗ്നിശ്ച പ്രാണാദ്വായുരജായത"
- മനസ്സില്‍ നിന്ന് ചന്ദ്രന്‍, ആ സൂര്യന്‍ കണ്ണിന്റെ ദീപ്തിയാല്‍
മുഖത്തു നിന്ന് ഇന്ദ്രാഗ്നി, പ്രാണനില്‍ നിന്ന് വായുവും "



പക്ഷെ അഭൌമമായ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഉന്മാദലഹരിയില്‍ പാടിയ ഇവക്കെല്ലാം ഒരു മിസ്റ്റിക് ആവരണം ഉണ്ട്... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇവ സൂക്തങ്ങള്‍(Hymns) ആയാണ് അറിയപ്പെട്ടത്, കവിതയായല്ല. ആത്മീയമായ മാനം ആയിരുന്നു ഇവക്കു കൂടുതലും....അത് കൊണ്ട് സാധാരണ കാവ്യത്തിന്റെ പരിധിയില്‍ നില്‍ക്കുന്നില്ല ഇതൊന്നും.


അത് കൊണ്ട് തന്നെ വാത്മീകി താമസാ നദിക്കരയില്‍ സ്വയം മറന്നുരുകി പാടിയ ഈ വരികള്‍ തന്നെ ആണ് കവികള്‍ നിത്യവും ഉരുക്കഴിക്കേണ്ട ഗായത്രി...


എന്നാല്‍ എന്താണിതിന്റെ അര്‍ഥം? വളരെ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട ഒരു അര്‍ത്ഥമാണ് ഇതിനുള്ളത്. സാധാരണ പറഞ്ഞു വരാറുള്ളത് 'അരുത് കാട്ടാളാ' എന്നാ നിലക്ക് ഒരു അര്‍ഥം ആണ്... പക്ഷെ ഇത് ശരി അല്ല തന്നെ. അരുത് എന്നതിന്റെ തുല്ല്യ പടം ആയ 'മാ' എന്നാ നിരോധാര്‍ത്ഥ ശബ്ദം ആദ്യം ചേര്‍ത്താല്‍ പിന്നീട് ഹ്സാപം ആയല്ല അനുഗ്രഹം ആയി മാറും ശ്ലോകാര്‍ത്ഥം.


"അരുത് കാട്ടാളാ... നീ ശാശ്വതമായ പ്രതിഷ്ഠയെ(നിത്യമായ നിലനില്‍പ്പിനെയും കീര്‍ത്തിയും) പ്രാപിച്ചു, എന്തെന്നാല്‍ ക്രൌഞ്ജ മിഥുനങ്ങളില്‍ കാമാമോഹിതനായ ഒന്നിനെ നീ കൊന്നുവല്ലോ"???
ഇതാവാനിടയില്ലല്ലോ കവിയുടെ ഭാഷിതം. അത് കൊണ്ട് അരുത് എന്ന് തുടക്കത്തില്‍ വരികയില്ല. അപ്പോള്‍ ഇതായിരിക്കാം പറഞ്ഞത്...


(ഹേ) നിഷാദ! ത്വം ശാശ്വതീം പ്രതിഷ്ഠാം മാ അഗമഃ, യത് ക്രൌഞ്ജ മിഥുനാത് കാമമോഹിതം ഏകം (ത്വം) അവധീഃ -
"ഹേ കാട്ടാളാ! നീ ഭൂമിയില്‍ ശാശ്വതമായ സല്‍ക്കീര്‍ത്തി നേടാതെ പോകട്ടെ, ന്തെന്നാല്‍ ക്രൌഞ്ജ മിഥുനങ്ങളില്‍ ഒന്നിനെ നീ കൊന്നുവല്ലോ"


ഇപ്പോള്‍ അര്‍ഥം ശരിയാകുന്നു... പക്ഷെ സ്ഥിതപ്രജ്ഞനായ ഒരു തപസ്വി ഇങ്ങിനെ ചപലനായി തീരാമോ? ദേഷ്യം പൂണ്ടു കാട്ടാളനെ ശപിക്കാമോ? ഇനി ശാപം ഇല്ലെങ്കില്‍ ഈ കാട്ടാളന്‍ ഭൂമിയില്‍ സ്ഥിരമായ സല്‍ക്കീര്‍ത്തി നെടുമായിരുന്നോ? കാട്ടാളന്‍ സ്വധര്‍മ്മം ആണ് അനുഷ്ഠിച്ചത്. കാട്ടാളന്റെ ധര്‍മം കൊന്നു തിന്നുക എന്ന് തന്നെ അല്ലെ. പണ്ട് ഒരു കാട്ടാളനായിരുന്നു ഒരാള്‍ അതേ തൊഴിലില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്നവനെ ശപിക്കാമോ??
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത അനവധി ചോദ്യങ്ങള്‍...


അതിനു ഒരു സമാധാനം ആയി എനിക്ക് പണ്ടൊരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു തന്ന ഒരു അന്വയം ഇവിടെ കുറിക്കാം....അതീ സന്ദര്‍ഭവും ആയി ഒത്തു പോകുന്നതല്ല എങ്കിലും...


ഇതാണത്. വാത്മീകിയുടെ നിയോഗമായിരുന്നു രാമചരിതം കീര്‍ത്തിക്കുക എന്നത്.. ഇതിനു അദ്ദേഹത്തെ സജ്ജനാക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. തപസ്സിലും ധ്യാനത്തിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്ന മഹര്‍ഷിയുടെ മനസ്സില്‍ കാവ്യത്തിന്റെയും രാമകധയുടെയും ബീജങ്ങള്‍ വിതക്കാന്‍ വാണീ ദേവിയും ബ്രഹ്മാവും സൃഷ്ടിച്ച ഒരു സംഭവം ആയിരുന്നു ഈ പക്ഷീവധം... ഇത് കണ്ടപ്പോള്‍, ഏതോ പൂര്‍വാര്‍ജ്ജിത പ്രേരണയാല്‍ എന്നവണ്ണം മഹര്‍ഷി ഈ ശ്ലോകം പാടി...അതിന്റെ അര്‍ഥം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു


"മാ നിഷാദ - ലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തിരിക്കുന്നവന്‍, ഹേ വിഷ്ണോ...
നീ ശാശ്വതമായ പ്രതിഷ്ഠയെ(നിത്യമായ നിലനില്‍പ്പിനെയും കീര്‍ത്തിയും) പ്രാപിച്ചു, എന്തെന്നാല്‍ ക്രൌഞ്ജ(ക്രുഞ്ജന്‍-രാക്ഷസന്‍)മിഥുനങ്ങളില്‍(രാവണ - മണ്ടോദരിമാരില്‍) കാമാമോഹിതനായ ഒന്നിനെ(രാവണനെ) നീ കൊന്നുവല്ലോ"


ഈ പാടിയതെന്താണെന്ന് അറിയാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ത്വരക്കാണ് നാരദ മഹര്‍ഷി സമാധാനം ഏകുന്നത്. അതാണ്‌ രാമകഥാസുധയായി പ്രവഹിച്ചത്.


"തപസ്സ്വാധ്യായ നിരതം തപസ്വിം വാഗ്വിദാം വരം
നാരദം പരിപപ്രച്ഛ വാല്‍മീകിര്‍മുനിപുംഗവം
കോന്വസ്മിന്‍ സാമ്പ്രതം ലോകേ ഗുണവാന്‍ കശ്ച വീര്യവാന്‍
ധര്‍മജ്ഞശ്ച കൃതജ്ഞശ്ച സത്യവാക്കോ ദൃഢവ്രതഃ"



അങ്ങിനെ ആണ് രാമായണം ചുരുളഴിയുന്നത്. ഈ അര്‍ത്ഥത്തിനാണ് വ്യക്തത കൂടുതല്‍...


പഴകി ശീലിച്ച ഒരു ശൈലി മാറ്റാന്‍ അല്ല എന്റെ ഉദ്ദേശ്യം മറിച്ചു, വേറെ ഒരു വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ സാധ്യതയിലേക്ക്‌ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കല്‍ മാത്രമാണ്. വിജ്ഞാനികള്‍ നിര്‍ണയിക്കട്ടെ.......


ശ്രുതി  ജീവനലയതരംഗം

22/11/2013

ഭാര്യാഭര്‍തൃബന്ധം


ഭാര്യാഭര്‍തൃബന്ധം ദൃഢമാക്കുന്നതിന്



ഈ മന്ത്രം അഥര്‍വ വേദത്തില്‍ നിന്നുമുള്ളതാണ്

ഓം യഥേദം ഭൂമ്യാ അധി തൃണം
വാതോ മഥായതി. ഏവാ മഥ്നാമി തേ മനോ
യഥാ മാം കാമിന്യസോ
യഥാ മന്നാപഗാ അസഃ

മന്ദമാരുതന്‍ പുല്‍ക്കൊടിയെ തഴുകുന്നത് പോലെ ഞാന്‍ നിന്‍റെ മനസ്സിനെ തലോടുന്നു. അല്ലയോ പത്നീ നീ എനിക്കെന്നും ഇങ്ങിനെയായിരിക്കട്ടെ. തുണയായിരിക്കട്ടെ. നാം പരസ്പരം ഒരിക്കലും വേര്‍ പിരിയാതിരിക്കട്ടെ. പരസ്പരം ഒന്നായിരിക്കട്ടെ.

“എന്ത് ?!!! പരിഹസിയ്ക്കുന്നോ ?? പരീക്ഷ വല്ലതും കാണണോ?“

ചെങ്ങന്നൂരില്‍ വച്ച് ഒരു സ്ഥലത്ത് ശ്രീ നാരായണ ഗുരുസ്വാമികൾ വിശ്രമിയ്ക്കുമ്പോള്‍ പല്ലുകളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞ ഭീമാകായനായ ഒരു കോമരം ഉറഞ്ഞ് തുള്ളി അദ്ദേഹത്തിന്റെ അരികിലെത്തി. 

അനേകം ആ‍ളുകള്‍ അടുത്തുകൂടി. 

കോമരം സ്വാമിയോട് ചോദിച്ചു:  “ഞാന്‍ ആരാണെന്ന് അറിയാമോ??"

സ്വാമി: "കണ്ടിട്ട് ഒരു തടിമാടനാണെന്ന് തോന്നുന്നു"

കോമരം: “എന്ത്?!!! പരിഹസിയ്ക്കുന്നോ ?? പരീക്ഷ വല്ലതും കാണണോ?"

സ്വാമി : (ചിരിച്ച്കൊണ്ട് ) “ആ വായില്‍ പല്ലൊന്ന് കണ്ടാല്‍ കൊള്ളാം"

കോമരവും അടുത്തുനിന്നവരും ചിരിച്ചുപോയി.

ഇത്തരം പല്ലില്ലാത്ത കോമരങ്ങളെ ചിരിപ്പിച്ച്, അമ്പലത്തിലെ പ്രതിഷ്ടയ്ക്കു പകരം കണ്ണാടി വച്ച്കൊടുത്ത്, ഒരുജാതിയൊരുമതമൊരുദൈവം എന്നു പറഞ്ഞ് “ആഴമേറും നിന്‍ മഹസ്സാമാഴിയില്‍ ഞങ്ങളാകവേ, ആഴണം വാഴണം നിത്യം വാഴണം വാഴണം സുഖം” എന്ന് കേട്ടുകൊണ്ട് ശ്രീനാരായണ ഗുരു സ്വാമികൾ   പോയി. 

കോമരങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഉറഞ്ഞ് തുള്ളുകയാണ്. ആളും കൂടുന്നുണ്ട്. തമാശതന്നെ. അതിങ്ങനെ തുള്ളിക്കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കും. ആളു കൂടിക്കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കും.

“ബുദ്ധക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ വിഗ്രഹങ്ങളുണ്ടോ?“- ശ്രീനാരായണ ഗുരു സ്വാമികൾ


ബര്‍മ്മയില്‍ സഞ്ചാരം നടത്തിവന്ന ഒരു ശിഷ്യനോട് സ്വാമി ചോദിച്ചു

സ്വാമി:“ബുദ്ധക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ വിഗ്രഹങ്ങളുണ്ടോ?“

ശിഷ്യന്‍:“ഹിന്ദു ക്ഷേത്രങ്ങളിലുമുള്ളലിലധികം വിഗ്രഹങ്ങളുണ്ട്“

സ്വാമി:“അത് മുടി വെട്ടുന്നത് പോലെയാണ്. വെട്ടുന്തോറും വേഗവും അധികവും ഉണ്ടാകാന്‍ തുടങ്ങും..വിഗ്രഹം പാടില്ലെന്ന് നിര്‍ബന്ധിച്ചത് കൊണ്ടായിരിയ്ക്കും ഇത്ര വര്‍ദ്ധിച്ചത്“

ജന്തു ബലി - ശ്രീനാരായണ ഗുരു സ്വാമികൾ

(ശ്രീനാരായണ ഗുരു സ്വാമികൾ  ജന്തു ബലി നടത്തി വന്നിരുന്ന ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലെ ഭാരവാഹികളോട് സംസാരിയ്ക്കുന്നതാണ്)

സ്വാമി: “ക്ഷേത്രത്തില്‍ ഹിംസ പാടില്ല. അതു പാപമാണ്“

ഭക്തന്‍: “ഹിംസ നിര്‍ത്തുന്നതില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വിരോധമില്ല“

സ്വാമി: “പിന്നെ ആര്‍ക്കാണ് വിരോധം?“

ഭക്തര്‍: “ക്ഷേത്ര ഭാരവാഹികള്‍ക്ക്.അവര്‍ എത്ര പറഞ്ഞാലും സമ്മതിയ്ക്കുന്നില്ല“

സ്വാമി: “നിങ്ങള്‍ കോഴിയേയും മറ്റും കൊടുക്കാതിരുന്നാല്‍ മതിയല്ലോ? ക്ഷേത്ര“ഭാരവാഹികള്‍ക്ക്“ സമ്മതവും വിസമ്മതവും ഉണ്ടാകില്ല. അവര്‍ തൂണുകളല്ലേ“

ഭക്തന്‍: “കോഴിയ്ക്കു പകരം എന്ത് ബലികഴിച്ചാല്‍ കൊള്ളാമെന്നറിഞ്ഞ് കൂടാ“
ഒരു അന്തേവാസി: “ഉത്തമപൂജയ്ക്ക് കുമ്പളങ്ങയാണ് ഉപയോഗിയ്ക്കാറ്. അതു മതിയാവുമെന്ന് തോന്നുന്നു.“

സ്വാമി: “
വേണ്ടാ...കോഴിവെട്ടുന്നവന്റെ മകനെ കൊടുത്താലെന്താണ്!!!!“

ദൈവം അരൂപിയും അദൃശ്യനുമാണെന്ന് ഹിന്ദുമതമുദ്ഘോഷിക്കുന്നു.


ദൈവം അരൂപിയും അദൃശ്യനുമാണെന്ന് ഹിന്ദുമതമുദ്ഘോഷിക്കുന്നു.

കേനോപനിഷത്തിലിങ്ങനെ കാണാം:


"യന്മനസാ ന മനുതേ യേനാഹുര്‍മനോമതം
തദേവ ബ്രഹ്മ ത്വം വിദ്ധി നേദം യദിദമുപാസതേ'' (1: 6)

(മനസ്സിന് അറിവാന്‍ കഴിയാത്തതും എന്നാല്‍ മനസ്സിന് അറിവാനുള്ള കഴിവിനെ നല്‍കുന്നതുമായതിനെ ബ്രഹ്മമെന്ന് അറിയുക. ഇതാണ് ബ്രഹ്മം എന്നു വിചാരിച്ച് ഉപാസിക്കുന്നതൊന്നും ബ്രഹ്മമല്ല.)

"യച്ചക്ഷുഷാ ന പശ്യതി യേന ചക്ഷൂംഷി പശ്യതി
തദേവ ബ്രഹ്മ ത്വം വിദ്ധി നേദം യദിദമുപാസതേ'' (1:7)

(കണ്ണുകൊണ്ട് കാണ്മാന്‍ കഴിയാത്തതും കണ്ണുകൊണ്ട് വിഷയങ്ങളെ കാണുന്നതിന് ഹേതുഭൂതമായിട്ടുള്ളതുമേതോ അത് ബ്രഹ്മമെന്നറിഞ്ഞാലും. ഇതാണതെന്ന നിലയില്‍ ഉപാസിക്കുന്നതൊന്നും ബ്രഹ്മമല്ല.)

"യത് ശ്രോത്രേണ ന ശൃണോതി യേന ശ്രോത്രമിദം ശ്രുതം
തദേവ ബ്രഹ്മ ത്വം വിദ്ധി നേദം യദിദമുപാസതേ''(1: 

(ചെവികൊണ്ട് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്തതും എന്നാല്‍ ചെവിക്ക് കേള്‍ക്കാനുള്ള കഴിവ് നല്‍കുന്നതുമായതേതോ അതാണ് ബ്രഹ്മമെന്നറിഞ്ഞാലും. അതാണിതെന്ന നിലയില്‍ ഉപാസിക്കുന്നതൊന്നും ബ്രഹ്മമല്ല.)

ദൈവം നിരാകാരനാണെന്ന് ഹൈന്ദവദര്‍ശനം അസന്ദിഗ്ധമായി വ്യക്തമാക്കുന്നു. 

ഉപനിഷത്ത് ദൈവത്തെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്
 'നിര്‍ഗത ആകാരാത് സ നിരാകാരഃ'- 

യാതൊരുവന് ആകൃതിയൊന്നുമില്ലയോ അങ്ങനെയുള്ളവന്‍- എന്നാണ് (സ്വാമി ദയാനന്ദ സരസ്വതി, സത്യാര്‍ഥപ്രകാശം, ആര്യപ്രാദേശിക പ്രതിനിധി സഭ, പഞ്ചാബ്, പുറം 38)

സ്വാമി ദയാനന്ദ സരസ്വതി എഴുതുന്നു:

 "ഈശ്വരന്‍ നിരാകാരനാകുന്നു. എന്തെന്നാല്‍ സാകാരനാണെങ്കില്‍ വ്യാപകനായിരിക്കുന്നതല്ല. വ്യാപകനല്ലെങ്കില്‍ സര്‍വജ്ഞത്വം മുതലായ ഗുണങ്ങള്‍ ഈശ്വരനില്‍ ഘടിക്കുകയില്ല. എന്തെന്നാല്‍ പരിഛിന്നമായ വസ്തുവിലുള്ള ഗുണ-കര്‍മ-സ്വഭാവങ്ങളും പരിഛിന്നങ്ങളായിരിക്കുമല്ലോ. എന്നു മാത്രമല്ല, ഈശ്വരന്‍ സാകാരനാണെങ്കില്‍ ശീതോഷ്ണങ്ങള്‍, രോഗങ്ങള്‍, ദോഷങ്ങള്‍, ഛേദനം, ഭേദനം മുതലായ ക്രിയകളൊന്നുമേല്‍ക്കാത്തവനായിരിപ്പാന്‍ കഴിയുകയില്ല. അതിനാല്‍ ഈശ്വരന്‍ നിരാകാരനാണെന്നുതന്നെയാണ് തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത്.'' (സത്യാര്‍ഥപ്രകാശം, പുറം 288)

ഈ ഹൈന്ദവ സങ്കല്പത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ആണെങ്കില്‍ ദൈവത്തെ കേവലം മനുഷ്യരുടെയോ മറ്റു മൃഗങ്ങളുടെയോ രൂപത്തില്‍ വിഗ്രഹം ഉണ്ടാക്കി അതിനെ ആരാധിക്കുന്നത് ദൈവത്തെ നിന്ദിക്കല്‍ അല്ലെ? ഒരു പന്നിയുടെയോ പട്ടിയുടെയോ രൂപം ഉണ്ടാക്കി അതാണ്‌ താങ്കളുടെ പിതാവ് എന്ന് ഒരാള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നമുക്ക് അത് ഇഷ്ടപ്പെടുമോ? പൂര്‍ണനും പരിശുദ്ധനും ആയ ദൈവത്തെ പരിമിതികളുടെ പ്രതീകങ്ങള്‍ ആയ സൃഷ്ടികളുടെ രൂപത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌ ദൈവ നിന്ദ അല്ലാതെ എന്താണ്?

ഖുര്‍ആന്‍ പറയുന്നു: "അല്ലാഹു സകല വസ്തുക്കളെയും സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. അവന്‍ സകല സംഗതികളും അറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. അവനാകുന്നു നിങ്ങളുടെ നാഥനായ ദൈവം. അവനല്ലാതെ ഒരു ആരാധ്യനുമില്ല. സകല വസ്തുക്കളുടെയും സ്രഷ്ടാവാണവന്‍. അതിനാല്‍ നിങ്ങള്‍ അവനെ അനുസരിച്ചു ജീവിക്കുക. അവന്‍ എല്ലാ കാര്യങ്ങളുടെയും ഉത്തരവാദിത്വമേറ്റവനാകുന്നു. കണ്ണുകള്‍ക്കവനെ കാണാനാവില്ല. അവനോ, കണ്ണുകളെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവന്‍ സൂക്ഷ്മദൃക്കും അഭിജ്ഞനുമല്ലോ''(6:101-103)

അരൂപിയും അദൃശ്യനുമായ ദൈവത്തിന് രൂപം സങ്കല്‍പിക്കുന്നത് കൃത്രിമമാണ്. മിഥ്യയെ സത്യവുമായി കലര്‍ത്തലാണ്. അത് ദൈവത്തെ സംബന്ധിച്ച് വളരെ തെറ്റായ സങ്കല്‍പം വിശ്വാസികളില്‍ വളര്‍ത്തുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അത് ദൈവത്തോടു ചെയ്യുന്ന കടുത്ത അനീതിയാണ്.

ഇതു സംബന്ധമായി ബ്രഹ്മാനന്ദ സ്വാമി ശിവയോഗി എഴുതുന്നു: 

"നമ്മുടെ പിതാവിന്റെയോ ഗുരുവിന്റെയോ മറ്റോ ഛായയെടുത്തുവെച്ച് അവരുടെ അഭാവത്തില്‍ അവരെ കണ്ട് സന്തോഷിക്കുന്നു; വന്ദിക്കുന്നു. അപ്രകാരം ക്ഷേത്രത്തില്‍ ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിമവെച്ച് പൂജിച്ച് സന്തോഷിക്കുന്നതാകുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കില്‍ സ്വല്പബുദ്ധികള്‍ക്ക് ദൈവം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് എങ്ങനെയാണ്? എന്ന് കാര്‍മന്‍മാര്‍ വാദിക്കുന്നു. ഇതും അസംബന്ധം തന്നെ. പിതാവിനെയും ഗുരുവിനെയും മറ്റും കണ്ടുംകൊണ്ടാണ് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നത്. ആ ഛായയില്‍ അവരുടെ ആകൃതിവടിവും ഉണ്ട്. ദൈവത്തിന് ആകൃതിയില്ല. പിന്നെ എങ്ങനെ ഛായയെടുത്തു? ആര്‍ എടുത്തു? ബിംബപ്പണിക്കാരും മറ്റും കല്ലുകളിലും വല്ലതിലും കൊത്തുന്നതും വരക്കുന്നതുമാണോ ദൈവത്തിന്റെ ഛായ? ഇങ്ങനെ നാനാ വിഗ്രഹരൂപത്തിനാല്‍ ദൈവസ്വരൂപത്തെയും ആരാധനാക്രമത്തെയും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്നത് മഹാ അനര്‍ഥമാകുന്നു.'' 

(വിഗ്രഹാരാധനാഖണ്ഡനം, പ്രസാധകര്‍: നിര്‍മലാനന്ദയോഗി, പ്രസിഡന്റ് ബ്രഹ്മാനന്ദ ശിവയോഗി സിദ്ധാശ്രമം, ആലത്തൂര്‍; പുറം 28, 29).

ദൈവത്തെ ആരാധിക്കേണ്ടത് എങ്ങനെയാണെന്ന് പറയേണ്ടത് ദൈവമാണ്. വിഗ്രഹമോ പ്രതിമകളോ പ്രതിഷ്ഠകളോ സ്ഥാപിച്ചാണ് തന്നെ ആരാധിക്കേണ്ടതെന്ന് ദൈവം പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അത്തരമൊരു ആരാധനാരീതി പഠിപ്പിച്ചിട്ടുമില്ല. എന്നല്ല, വിഗ്രഹങ്ങളോ പ്രതിഷ്ഠകളോ സ്ഥാപിച്ച് ആരാധന നടത്തരുതെന്ന് കണിശമായി കല്‍പിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

സാക്ഷാല്‍ ദൈവത്തെയല്ലാതെ വിളിച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതും ആരാധിക്കുന്നതും അരുതാത്തതാണെന്ന് ഇസ്ലാമിനെപ്പോലെ ഹിന്ദുമതവും പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. വിഗ്രഹാരാധന ബഹുദൈവാരാധനയല്ലെങ്കില്‍ അന്യാരാധനയെ വിമര്‍ശിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ. ഛന്ദോഗ്യോപനിഷത്തില്‍ ഇങ്ങനെ കാണാം: "ഓമിത്യേതദക്ഷരമുദ്ഗീഥമുപാസീത'' (ഓംകാരം യാതൊരുവന്റെ നാമധേയമാണോ, യാതൊരുവന്‍ ഒരിക്കലും നശിക്കയില്ലയോ അവനെയാണ് ഉപാസിക്കേണ്ടത്; മറ്റൊരുവനെയല്ല.)

വിഖ്യാതമായ ഹൈന്ദവസ്തോത്രത്തിലിങ്ങനെ കാണാം:

"ത്വമേകം വരണ്യം ത്വമേകം ശരണ്യം
ത്വമേകം ജഗത്കാരണം വിശ്വരൂപം''

(നിന്നെ മാത്രം ഞങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്നു. നിന്നോടുമാത്രം ഞങ്ങള്‍ ശരണം തേടുന്നു. ലോകോല്പത്തിക്കു കാരണം നീ തന്നെ. നീ വിശ്വരൂപം.)

ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്തിലിങ്ങനെ കാണാം:

"തമീശ്വരാണാം പരമം മഹേശ്വരം
തം ദേവതാനാം പരമം ച ദൈവതം
പതിം പതീനാം പരമം പരസ്താത്
വിദാമ ദേവം ഭുവനേശമീഡ്യം'' (6-7)

(അത് എല്ലാ ഈശ്വരന്മാരുടെയും മഹാനായ ശാസകനും സര്‍വ ദേവന്മാര്‍ക്കും പരമാരാധ്യനും സമസ്ത പതികളുടെയും പതിയും ധസംരക്ഷകന്‍പ സമസ്ത ബ്രഹ്മാണ്ഡനായകനും ആകുന്നു. സ്തുത്യര്‍ഹനും പ്രകാശ സ്വരൂപനുമായ അത് സര്‍വത്തിനും അതീതമാണെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കുന്നു.)

ഗീതയിലിങ്ങനെ കാണാം:

യാന്തി ദേവപ്രതാ ദേവാന് പിതൃന് യാന്തി പിതൃ വ്രതാഃ
ഭൂതാനി യാന്തി ഭൂതേ ജ്യായാന്തി മദ്യാജിനോ ള ഹമാം.

(ദേവന്മാരെ ഉപാസിക്കുന്നവര്‍ ദേവന്മാരെ പ്രാപിക്കുന്നു. പിതൃക്കളെ ആരാധിക്കുന്നവര്‍ പിതൃക്കളെ അണയുന്നു. ഭൂതങ്ങളെ ഉപാസിക്കുന്നവര്‍ ഭൂതങ്ങളിലെത്തുന്നു. എന്നാല്‍ എന്നെ ഉപാസിക്കുന്നവര്‍ എന്നെ പ്രാപിക്കുന്നു.) (ഉദ്ധരണം: വിദ്യവാചാസ്പതി വി. പനോളി, 'ശ്രീശങ്കരദര്‍ശനം', പുറം 91)

സ്വാമി ദയാനന്ദ സരസ്വതി എഴുതുന്നു: 

"സ്തുതി, പ്രാര്‍ഥന, ഉപാസന എന്നിവയെല്ലാം ശ്രേഷ്ഠനായിട്ടുള്ളവനു മാത്രമേ ചെയ്യപ്പെടാറുള്ളൂ. ഗുണം, കര്‍മം, സ്വഭാവം, സത്യവ്യവഹാരം എന്നീ വിഷയങ്ങളില്‍ മറ്റെല്ലാവരെക്കാളും ഉല്‍ക്കര്‍ഷം ആര്‍ക്കുണ്ടോ അവനെയാണ് ശ്രേഷ്ഠന്‍ എന്നു പറയേണ്ടത്. ആര്‍ ശ്രേഷ്ഠന്മാരില്‍ വച്ച് ശ്രേഷ്ഠനാകുന്നുവോ അവനെ പരമേശ്വരന്‍ എന്നു പറയുന്നു. മറ്റൊരുവനേയുമല്ല. അവന് തുല്യനായിട്ട് ഒരുവന്‍ ഇതിനു മുമ്പ് ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഇപ്പോള്‍ ഇല്ല. ഇനിമേല്‍ ഉണ്ടാവുകയുമില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ അവനെക്കാള്‍ ഉല്‍കൃഷ്ടനായി ഒരുവന്‍ ഉണ്ടാകുന്നത് എങ്ങനെ? സത്യം, ന്യായം, ദയ, സര്‍വകര്‍മസാമര്‍ഥ്യം, സര്‍വജ്ഞത്വം മുതലായ അസംഖ്യം ഗുണങ്ങള്‍ അവന്നുള്ളതുപോലെ മറ്റൊരു ജഡപദാര്‍ഥത്തിനോ ജീവാത്മാവിനോ ഇല്ല. സത്യസ്വരൂപമായി വിളങ്ങുന്ന വസ്തുവിന്റെ ഗുണകര്‍മ സ്വഭാവങ്ങളും സത്യങ്ങളായിത്തന്നെയിരിക്കും. അതിനാല്‍ മനുഷ്യരെല്ലാം പരമേശ്വരനെയാണ് സ്തുതിക്കുകയും പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും ഉപാസിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത്. മറ്റൊരുവനെയുമല്ല. ബ്രഹ്മാവ്, വിഷ്ണു, ശിവന്‍ എന്ന പേരോടു കൂടിയ പുരാതനന്മാരായ വിദ്വാന്മാരും ദൈത്യന്മാര്‍, ദാനവന്മാര്‍ തുടങ്ങിയ നികൃഷ്ട മനുഷ്യരും മറ്റുള്ള സാധാരണ മനുഷ്യരും പരമേശ്വരനില്‍ പൂര്‍ണവിശ്വാസത്തോടുകൂടി അദ്ദേഹത്തെത്തന്നെയാണ് സ്തുതിക്കുകയും പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും ഉപാസിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നത്. വേറൊരുവനെയല്ല. അതുകൊണ്ട് നമ്മളെല്ലാവരും അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നതാണുചിതമായിട്ടുള്ളത്'' (സത്യാര്‍ഥപ്രകാശം, പുറം 12,13)

ബ്രഹ്മാവ്, വിഷ്ണു, ശിവന്‍ എന്നിവരെപ്പോലും സ്തുതിക്കുകയോ പ്രാര്‍ഥിക്കുകയോ ഉപാസിക്കുകയോ ചെയ്യരുതെന്നാണല്ലോ ഇതിന്റെയര്‍ഥം. ഇക്കാര്യം ശ്രീ വാഗ്ഭടാനന്ദ ഗുരുവും അസന്ദിഗ്ധമായി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. (വാഗ്ഭടാനന്ദന്റെ സമ്പൂര്‍ണ കൃതികള്‍. ഒന്നാം പതിപ്പ്, മാതൃഭൂമി പ്രിന്റിംഗ് ആന്റ് പബ്ളിഷിംഗ് കമ്പനി ലിമിറ്റഡ്. പുറം 357-359).

ബ്രഹ്മാനന്ദ സ്വാമി ശിവയോഗി വസിഷ്ഠനില്‍നിന്ന് ഉദ്ധരിക്കുന്നു:

നട്ടകല്ലൈത്തൈവമെന്റു നാലു പുഷ്പം ചാര്‍ത്തുരിര്‍
ചുറ്റിവന്തുമൊണന്റു ചൊല്ലുമന്തിരമെതക്കടോ
നട്ടുകല്ലു പേയുമോ നാതതുള്ളിരുക്കയില്‍
ചുട്ടചട്ടിചട്ടുകം കറിച്ചുവൈയറിയുമോ

(ഒരു കല്ലിനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. അതില്‍ ഈശ്വര ഭാവനയോടു കൂടി പൂജിക്കുന്നു. അതിനെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കുന്നു. മന്ത്രം ജപിക്കുന്നു. ആ പ്രതിഷ്ഠിച്ച കല്ലു കേള്‍ക്കുമോ? കറിവെക്കുന്ന ചട്ടിയോ കറിയിളക്കുന്ന ചട്ടുകമോ, കറിയുടെ രസത്തെ അറിയുമോ?) 
(വിഗ്രഹാരാധനാ ഖണ്ഡനം, പുറം 7)

ആറന്മുള വിമാനത്താവള പദ്ധതിയ്ക്ക് പിന്നില്‍ വന്‍ കരങ്ങള്‍

ആറന്മുള വിമാനത്താവള പദ്ധതിയ്ക്ക് പിന്നില്‍ വന്‍ കരങ്ങളുണ്ടെന്ന് നേരത്തെ തന്നെ സൂചനകളുണ്ടായിരുന്നു. ആ വന്‍ കരങ്ങള്‍ സോണിയാഗാന്ധിയുടെ മരുമകന്‍ റോബര്‍ട്ട് വധേരയാണെന്നുള്ള വെളിപ്പെടുത്തലുകളാണ് ഇന്ന് പുറത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത്. ആറന്മുള പദ്ധതിക്ക് തുടക്കമിട്ട എബ്രഹാം കലമണ്‍ എന്ന വ്യക്തിയാണ് വധേരക്കെതിരെ വെളിപ്പെടുത്തലുമായി രംഗത്തെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇക്കാര്യം മുഖ്യമന്ത്രി ഉമ്മന്‍‌‌ചാണ്ടിയോട് പറഞ്ഞതാണെന്നും എന്നാല്‍ താന്‍ എന്ത് ചെയ്യാനാണ് എന്ന മറുപടിയാണ് മുഖ്യമന്ത്രി നല്‍കിയതെന്നും ഇയാള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ കൈയ്യില്‍ വിമാനത്താവള പദ്ധതിയ്ക്കായി പണമില്ല. 2000 കോടി രൂപ എന്നത് കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പിന് അപ്രാപ്യമാണ്. റിലയന്‍സ്‌ ആണ് ഈ പദ്ധതി നടപ്പാക്കാന്‍ മുഖ്യമായും മുന്നിട്ട് നില്‍ക്കുന്നത്. അതിനാലാണ് റിലയന്‍സിന് ഷെയര്‍ ഉണ്ടെന്ന് കെജി‌എസ് തന്നെ അവകാശപ്പെടുന്നത്. തന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും 52 കോടി രൂപയ്ക്ക് 200 -ല്‍ അധികം ഏക്കര്‍ ഭൂമി കെ.ജി.എസ് ഗ്രൂപ്പ് വാങ്ങിയെന്നും ഇദ്ദേഹം സമ്മതിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പ് ഈ ഭൂമി 500 കോടി രൂപയ്ക്ക് റോബര്‍ട്ട് വധേരയ്ക്ക് മറിച്ചു വില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. വിമാനത്താവള പദ്ധതി പ്രഖ്യാപിച്ചതിന് ശേഷമായിരുന്നുവിത്. പിന്നീട് ഈ ഭൂമി വധേര 1000 കോടി രൂപയ്ക്ക് റിലയന്‍സ് ഗ്രൂപ്പിന് നല്‍കി.

ഇപ്പോള്‍ ഈ ഭൂമി റിലയന്‍സിന്റേതാണ്. പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കാന്‍ പോകുന്നതും അവര്‍ തന്നെ. എന്തൊക്കെ പരിസ്ഥിതി പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടും പദ്ധതിയുമായി മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിന് കാരണം വധേരയുടെ സ്വാധീനമാണെന്ന് പരക്കെ ആക്ഷേപമുണ്ട്. തനിക്ക് 52 കോടി നല്‍കാന്‍ കഴിയാത്ത കമ്പനി എങ്ങനെ 2000 കോടിയുടെ പദ്ധതി നടപ്പാക്കുമെന്നാണ് വെളിപ്പെടുത്തുന്ന വ്യക്തിയുടെ സംശയം. ഇപ്പോള്‍ ആറന്മുള പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനായി പാരിസ്ഥിതികാനുമതി ലഭിച്ചതും വധേരയുടെ ഇടപെടലിനെ തുടര്‍ന്നാണെന്നും ഇദ്ദേഹം ആരോപിക്കുന്നു.

Photo: തിരുവനന്തപുരം: ആറന്മുള വിമാനത്താവള പദ്ധതിയ്ക്ക് പിന്നില്‍ വന്‍ കരങ്ങളുണ്ടെന്ന് നേരത്തെ തന്നെ സൂചനകളുണ്ടായിരുന്നു. ആ വന്‍ കരങ്ങള്‍ സോണിയാഗാന്ധിയുടെ മരുമകന്‍ റോബര്‍ട്ട് വധേരയാണെന്നുള്ള വെളിപ്പെടുത്തലുകളാണ് ഇന്ന് പുറത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത്. ആറന്മുള പദ്ധതിക്ക് തുടക്കമിട്ട എബ്രഹാം കലമണ്‍ എന്ന വ്യക്തിയാണ് വധേരക്കെതിരെ വെളിപ്പെടുത്തലുമായി രംഗത്തെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇക്കാര്യം മുഖ്യമന്ത്രി ഉമ്മന്‍‌‌ചാണ്ടിയോട് പറഞ്ഞതാണെന്നും എന്നാല്‍ താന്‍ എന്ത് ചെയ്യാനാണ് എന്ന മറുപടിയാണ് മുഖ്യമന്ത്രി നല്‍കിയതെന്നും ഇയാള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ കൈയ്യില്‍ വിമാനത്താവള പദ്ധതിയ്ക്കായി പണമില്ല. 2000 കോടി രൂപ എന്നത് കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പിന് അപ്രാപ്യമാണ്. റിലയന്‍സ്‌ ആണ് ഈ പദ്ധതി നടപ്പാക്കാന്‍ മുഖ്യമായും മുന്നിട്ട് നില്‍ക്കുന്നത്. അതിനാലാണ് റിലയന്‍സിന് ഷെയര്‍ ഉണ്ടെന്ന് കെജി‌എസ് തന്നെ അവകാശപ്പെടുന്നത്. തന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും 52 കോടി രൂപയ്ക്ക് 200 -ല്‍ അധികം ഏക്കര്‍ ഭൂമി കെ.ജി.എസ് ഗ്രൂപ്പ് വാങ്ങിയെന്നും ഇദ്ദേഹം സമ്മതിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ കെജി‌എസ് ഗ്രൂപ്പ് ഈ ഭൂമി 500 കോടി രൂപയ്ക്ക് റോബര്‍ട്ട് വധേരയ്ക്ക് മറിച്ചു വില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. വിമാനത്താവള പദ്ധതി പ്രഖ്യാപിച്ചതിന് ശേഷമായിരുന്നുവിത്. പിന്നീട് ഈ ഭൂമി വധേര 1000 കോടി രൂപയ്ക്ക് റിലയന്‍സ് ഗ്രൂപ്പിന് നല്‍കി.

ഇപ്പോള്‍ ഈ ഭൂമി റിലയന്‍സിന്റേതാണ്. പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കാന്‍ പോകുന്നതും അവര്‍ തന്നെ. എന്തൊക്കെ പരിസ്ഥിതി പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടും പദ്ധതിയുമായി മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിന് കാരണം വധേരയുടെ സ്വാധീനമാണെന്ന് പരക്കെ ആക്ഷേപമുണ്ട്. തനിക്ക് 52 കോടി നല്‍കാന്‍ കഴിയാത്ത കമ്പനി എങ്ങനെ 2000 കോടിയുടെ പദ്ധതി നടപ്പാക്കുമെന്നാണ് വെളിപ്പെടുത്തുന്ന വ്യക്തിയുടെ സംശയം. ഇപ്പോള്‍ ആറന്മുള പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനായി പാരിസ്ഥിതികാനുമതി ലഭിച്ചതും വധേരയുടെ ഇടപെടലിനെ തുടര്‍ന്നാണെന്നും ഇദ്ദേഹം ആരോപിക്കുന്നു.

നാടിനു വേണ്ടി ഒരു ഷെയര്‍ 
അന്ധകാരം മാറും... സൂര്യന്‍ ഉദിക്കും... താമര വിരിയും... വന്ദേ മാതരം!
Join►►► കെ സുരേന്ദ്രന് ഫാന്സ് അസോസിയേഷന്

നിസ്വാർത്ഥ സേവനത്തിന്റെ 40 വർഷം


തിരുവനന്തപുരം: അന്നദാനം മഹാദാനമാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. എന്നാൽ എല്ലാ ദിവസവും അത് നടത്തുന്നവർ കുറവാണ്. നാല്പ്പത് വർഷമായി മുടക്കം കൂടാതെ ഈ പുണ്യപ്രവർത്തി ചെയ്ത് വ്യത്യസ്ഥനാവുകയാണ് അൻപത്തഞ്ചുകാരനായ സുഗതൻ എന്ന സുഗതൻ സ്വാമി.
സുഗതൻ സ്വാമിയുടെ വീടിനു മുന്നിലേക്ക് വിശന്നു വരുന്ന ആരും നിരാശരായി മടങ്ങേണ്ടി വരില്ല. വയറു നിറയെ കഞ്ഞിയും പയറും ലഭിക്കും. സുഗതന്റെ ദാനധർമ്മങ്ങൾ കണ്ട് നാട്ടുകാർ ബഹുമാനപൂർവം ഇദ്ദേഹത്തെ സുഗതൻസ്വാമി എന്ന് വിളിക്കുകയായിരുന്നു.
പേരൂർക്കടവഴയില റോഡിന്റെ ഇടതുവശത്തായാണ് സുഗതൻ സ്വാമി നാല്പ്പത് വർഷമായി വിശക്കുന്നവർക്കും ആശ്രയമില്ലാത്തവർക്കും ഭിക്ഷക്കാർക്കും മോരും കഞ്ഞിയും പയറും സൗജന്യമായി നൽകുന്നത്.
വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അരശുമരം നിൽക്കുന്ന കാവിനടുത്ത് ഒരു ഭിക്ഷക്കാരൻ വിശപ്പടക്കാനാവാതെ ദൈവത്തെ വിളിച്ച് മണ്ണ് വാരി തിന്നുന്നത് സുഗതൻ കണ്ടു. ഇതിനു ശേഷമാണ് പാവങ്ങൾക്ക് സൗജന്യമായി ഭക്ഷണം നൽകാൻ തീരുമാനിച്ചത്. സുഗതന്റെ അപ്പൂപ്പനായ കൊച്ചുരാമൻ വൈദ്യർ വഴിയാത്രക്കാർക്ക് കുടിവെള്ളം നൽകിയിരുന്നു. ഇത് കണ്ട് വളർന്ന സുഗതനും ഇതേ വഴി പിൻതുടർന്നു. ആദ്യം രാമച്ചവെള്ളമാണ് കൊടുത്തിരുന്നത് തുടർന്ന് മോരുംവെള്ളവും കഞ്ഞിയും വാഴപ്പഴവും കൊടുത്തു തുടങ്ങി.
രണ്ട് സെന്റ് സ്ഥലവും വീടുമാണ് ഈ മനുഷ്യസ്നേഹിയുടെ ആകെയുള്ള സമ്പാദ്യം. മുൻപുണ്ടായിരുന്ന വസ്തുവിലേറെയും റോഡ് വീതികൂട്ടുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി നഷ്ടപ്പെട്ടു. കൂലിപ്പണിക്കാരനായിരുന്ന സുഗതന് ഇപ്പോൾ വരുമാനമൊന്നുമില്ല. സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്ന നാലു പശുക്കളെ എട്ടു വർഷം മുൻപ് വിറ്റു. മുമ്പ് അവയുടെ പാലായിരുന്നു മോരുംവെള്ളം തയ്യാറാക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഇപ്പോൽ കവർപാൽ വാങ്ങിയാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. മോരും കഞ്ഞിയും കഴിക്കാനായി വരുന്നവർ വല്ലപ്പോഴും സ്നേഹപൂർവം നൽകുന്ന തുച്ഛമായ പണം കൊണ്ടാണ് ചെലവുകൾ നടക്കുന്നത്.
പ്രതിദിനം അൻപതോളം പേർ ഇവിടെ എത്താറുള്ളതായി സുഗതൻസ്വാമി പറയുന്നു. പാവപ്പെട്ടവർക്കു മാത്രമല്ല, വിശന്നെത്തുന്ന പക്ഷിമൃഗാദികൾക്കും ഈ സാധു അന്നമൂട്ടാറുണ്ട്. ചെറിയ പാത്രങ്ങളിൽ കഞ്ഞിനിറച്ച് പക്ഷികളെ കാത്തിരിക്കുന്ന പതിവ് സുഗതൻ തെറ്റിക്കാറില്ല. സുഗതന്റെ എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും ഭാര്യ ശകുന്തളയുടെ പിന്തുണയുണ്ട്.
റോഡിലേക്ക് നീട്ടിയിട്ട ചാരുകസേരയിൽ ഏതു സമയവും വിശന്നു തളർന്നെത്തുന്നവരേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയുമായി സുഗതൻസ്വാമി കാത്തിരിക്കുന്നു.

Photo: Like Keralakaumudi
നിസ്വാർത്ഥ സേവനത്തിന്റെ 40 വർഷം
അഞ്ജു വി. പത്മ
-----------------------
തിരുവനന്തപുരം: അന്നദാനം മഹാദാനമാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. എന്നാൽ എല്ലാ ദിവസവും അത് നടത്തുന്നവർ കുറവാണ്. നാല്പ്പത് വർഷമായി മുടക്കം കൂടാതെ ഈ പുണ്യപ്രവർത്തി ചെയ്ത് വ്യത്യസ്ഥനാവുകയാണ് അൻപത്തഞ്ചുകാരനായ സുഗതൻ എന്ന സുഗതൻ സ്വാമി.
സുഗതൻ സ്വാമിയുടെ വീടിനു മുന്നിലേക്ക് വിശന്നു വരുന്ന ആരും നിരാശരായി മടങ്ങേണ്ടി വരില്ല. വയറു നിറയെ കഞ്ഞിയും പയറും ലഭിക്കും. സുഗതന്റെ ദാനധർമ്മങ്ങൾ കണ്ട് നാട്ടുകാർ ബഹുമാനപൂർവം ഇദ്ദേഹത്തെ സുഗതൻസ്വാമി എന്ന് വിളിക്കുകയായിരുന്നു.
പേരൂർക്കടവഴയില റോഡിന്റെ ഇടതുവശത്തായാണ് സുഗതൻ സ്വാമി നാല്പ്പത് വർഷമായി വിശക്കുന്നവർക്കും ആശ്രയമില്ലാത്തവർക്കും ഭിക്ഷക്കാർക്കും മോരും കഞ്ഞിയും പയറും സൗജന്യമായി നൽകുന്നത്.
വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അരശുമരം നിൽക്കുന്ന കാവിനടുത്ത് ഒരു ഭിക്ഷക്കാരൻ വിശപ്പടക്കാനാവാതെ ദൈവത്തെ വിളിച്ച് മണ്ണ് വാരി തിന്നുന്നത് സുഗതൻ കണ്ടു. ഇതിനു ശേഷമാണ് പാവങ്ങൾക്ക് സൗജന്യമായി ഭക്ഷണം നൽകാൻ തീരുമാനിച്ചത്. സുഗതന്റെ അപ്പൂപ്പനായ കൊച്ചുരാമൻ വൈദ്യർ വഴിയാത്രക്കാർക്ക് കുടിവെള്ളം നൽകിയിരുന്നു. ഇത് കണ്ട് വളർന്ന സുഗതനും ഇതേ വഴി പിൻതുടർന്നു. ആദ്യം രാമച്ചവെള്ളമാണ് കൊടുത്തിരുന്നത് തുടർന്ന് മോരുംവെള്ളവും കഞ്ഞിയും വാഴപ്പഴവും കൊടുത്തു തുടങ്ങി.
രണ്ട് സെന്റ് സ്ഥലവും വീടുമാണ് ഈ മനുഷ്യസ്നേഹിയുടെ ആകെയുള്ള സമ്പാദ്യം. മുൻപുണ്ടായിരുന്ന വസ്തുവിലേറെയും റോഡ് വീതികൂട്ടുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി നഷ്ടപ്പെട്ടു. കൂലിപ്പണിക്കാരനായിരുന്ന സുഗതന് ഇപ്പോൾ വരുമാനമൊന്നുമില്ല. സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്ന നാലു പശുക്കളെ എട്ടു വർഷം മുൻപ് വിറ്റു. മുമ്പ് അവയുടെ പാലായിരുന്നു മോരുംവെള്ളം തയ്യാറാക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഇപ്പോൽ കവർപാൽ വാങ്ങിയാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. മോരും കഞ്ഞിയും കഴിക്കാനായി വരുന്നവർ വല്ലപ്പോഴും സ്നേഹപൂർവം നൽകുന്ന തുച്ഛമായ പണം കൊണ്ടാണ് ചെലവുകൾ നടക്കുന്നത്.
പ്രതിദിനം അൻപതോളം പേർ ഇവിടെ എത്താറുള്ളതായി സുഗതൻസ്വാമി പറയുന്നു. പാവപ്പെട്ടവർക്കു മാത്രമല്ല, വിശന്നെത്തുന്ന പക്ഷിമൃഗാദികൾക്കും ഈ സാധു അന്നമൂട്ടാറുണ്ട്. ചെറിയ പാത്രങ്ങളിൽ കഞ്ഞിനിറച്ച് പക്ഷികളെ കാത്തിരിക്കുന്ന പതിവ് സുഗതൻ തെറ്റിക്കാറില്ല. സുഗതന്റെ എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും ഭാര്യ ശകുന്തളയുടെ പിന്തുണയുണ്ട്.
റോഡിലേക്ക് നീട്ടിയിട്ട ചാരുകസേരയിൽ ഏതു സമയവും വിശന്നു തളർന്നെത്തുന്നവരേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയുമായി സുഗതൻസ്വാമി കാത്തിരിക്കുന്നു.


അഞ്ജു വി. പത്മ

21/11/2013

There are no 'brahmins in India


There are no 'brahmins in the country. There were very few during the reign of muslims. The Varna system was destroyed with the end of hindu rule in India. Only caste system remained and it resulted in pauperization of the weakest strata. Here is the Smriti - A Brahman who has never received the purificatory rites prescribed from the day of birth, who neglects to perform the threefold daily prayers (sandhya) is a Brahman in name alone. 38. A Brahman, who is given to observe the six duties of his caste, who worships the deities and hospitably receives the guests ; whose meals consist of what remains after (daily) offerings made (on the fire) , has never to suffer from misery or want. Atreya smriti 141-142 enjoins that: janmana jayate shudrah One is a Shudra by birth samskarad dvija ucyate By observing Sanskara one becomes a Dvija vedapathi bhaved viprah By studying the Vedas one becomes a Vipra brahma janati brahmanah One who knows Brahman is a Brahmana In present times all so called upper caste are in terms of Hindu Dharma devoid of samskaras and observance of dharma karyas and hence SHUDRAS.

The Ontological Position of the Vaishnava over the Brahmana



Swami B.V. Giri


Part One Of Two Parts

OBJECTION: Through their process of initiation, many Gaudiyas who are not born inbrahmana families claim to be brahmanas, having the right to perform arcana and yajna. This is not in line with the Dharma-sastras wherein it is explained that one must be born in the family of a brahmana in order to be one -

yajna-siddhy-artham anaghan
brahmanan mukhato'srjat
brahmanyam brahmanenaivam
utpanno brahmanah smrtah

"From the mouth (of the Lord) sinless brahmanas were created for the purpose of performing sacrifices. The child born of a brahmanain the womb of a brahmana wife is known as a brahmana." (Harita Smrti 1.12.15)

REFUTATION: Let us first examine what a brahmana is, by stating the qualities of a brahmana. According to Sri Krsna in Bhagavad-gita (18.42), the qualities of a brahmana are as follows —

samo damas tapah saucam
ksantir arjavam eva ca
jnanam vijnanam astikyam
brahma-karma svabhava-jam

"Peacefulness, self-control, austerity, purity, tolerance, honesty, knowledge, wisdom and religiousness — these are the natural qualities by which thebrahmanas work."

In the Mahabharata 1it is stated:

dharmas ca satyam ca damas tapas ca
amatsaryam hris titiksanasuya
yajnas ca danam ca dhrtih srutam ca
vratani vai dvadasa brahmanasya

"A brahmana must be perfectly religious. He must be truthful, and he must be able to control his senses. He must execute severe austerities, and he must be detached, humble and tolerant. He must not envy anyone, and he must be expert in performing sacrifices and giving whatever he has in charity. He must be fixed in devotional service and expert in the knowledge of the Vedas. These are the twelve qualifications for a brahmana."

Elsewhere in the Mahabharata (Vana Parva Chapter 180) Yudhisthira explains —

satyam danam ksama-silam
anrsyamsam tapo ghrna
drsyante yatra nagendra
sa brahmana iti smrtah

"A person who possesses truthfulness, charity, forgiveness, sobriety, gentleness, austerity and lack of hatred is called a brahmana."

In the Srimad Bhagavatam (7.11.21) Sri Narada Muni states -

samo damas tapah saucam
santosah ksantir arjavam
jnanam dayacyutatmatvam
satyam ca brahma-laksanam

"The symptoms of a brahmana are control of the mind, control of the senses, austerity and penance, cleanliness, satisfaction, forgiveness, simplicity, knowledge, mercy, truthfulness, and complete surrender to the Supreme Personality of Godhead."

Having established the laksanas of a brahmana, let us see who is qualified to be a brahmana. The verse by Harita quoted by our challengers is correct so far as both the husband and the wife exhibit all the brahminical qualities referred to above, and perform the garbhadana-samskaracorrectly. Furthermore, both families must be able to ascertain their forefathers from Lord Brahma without any break, can confirm that their descendants had all properly undergone the ten purificatory processes (dasa samskara), can prove that there was never any intercaste marriages in their families and can establish that before each pregnancy the appropriate samskaras had been performed. Such a child born from these parents can be termed as a seminal brahmana. Such a child born to them may display brahminical tendencies but is not considered a brahmana in the true sense of the word until he is purified by samskaras. 2

Although such verses may be found to establish that a brahmana may be by birth, the scriptures also state otherwise — it cannot be ruled out that anyone may become a brahmana by the process of initiation -

yatha kancanatam yati
kamsyam rasa-vidhanatah
tatha diksa-vidhanena
dvijatvam jayate nrnam

"Just as bell-metal is transformed into gold by alchemy, a common man is transformed into a twice-born brahmana by diksa from a bona-fide preceptor." (Tattva Sagara 2.12)

So, by diksa-samskara a person who was not born in a brahmana family, but who exhibits brahminical qualities, may become a twice-born. Again, quoting Maharaja Yudhisthira in Mahabharata (Vana Parva chapter 180) -

sudre tu yad bhavel-laksma
dvije tac ca na vidyate
na vai sudro bhavec chudro
brahmano na ca brahmanah

"If such symptoms are found in a sudra, he should never be called asudra, just as a brahmana is not a brahmana if he lacks these charactaristics."

Similarly, Lord Siva tells Uma in the Mahabharata (Anusasana Parva 163.8, 26, 46) —

sthito brahmana-dharmena
brahmanyam upajivati
ksatriyo vatha vaisyo va
brahma-bhuyah sa gacchati

ebhis tu karmabhir devi
subhair acaritais tatha
sudro brahmanatam yati
vaisyah ksatriyatam vrajet

etaih karma-phalair devi
suddhatma vijitendriyah
sudro'pi dvija-vat sevya
iti brahmabravit svayam

sarvo'yam brahmano loke
vrttena tu vidhiyate
vrtte sthitas tu sudro'pi
brahmanatvam niyacchati

"If ksatriyas or vaisyas become situated in the behavior of brahmanas and spend their lives in the occupation of brahmanas, then such persons attain the position of brahmanas.

O Goddess, by the same process, a sudra can become a brahmana and a vaisyacan become a ksatriya.

O Goddess, by the results of these activities and by following the agamas, then even a low-born sudra also becomes a brahmana.

A person in this world is born a brahmana simply as a result of his nature. Asudra situated in the profession of a brahmana also becomes a brahmana."

na yonir napi samskaro
na srutam na ca santatih
karanani dvijatvasya
vrttam eva tu karanam

"Neither birth, purificatory ceremonies, nor learning, nor progeny are qualifications for brahminical status. Only brahminical conduct is the basis for brahminical status." (Mahabharata‚ Anusasana Parva 143.50)

Furthermore, Sri Krsna states in Bhagavad-gita (4.13)

catur-varnyam maya srstam
guna-karma-vibhagasah
tasya kartaram api mam
viddhy akartaram avyayam

"According to the three modes of material nature and the work associated with them, the four divisions of human society are created by Me. And although I am the creator of this system, you should know that I am yet the nondoer, being unchangeable."

None of the above scriptural statements mention birth as a brahminical qualification. This is also confirmed by the sruti in the Vajrasucika Upanisad of the Sama Veda.

OBJECTION: Birth itself is dependent upon guna and karma. The Lord Himself determines where a jiva takes birth according to the individualjiva's karmic activities in his previous life. Without prior knowledge of one's previous birth, it is erroneous to assume that, based on one's guna andkarma in this birth, one's varna may be determined.

REFUTATION: At present in Indian society, one's varna is ascertained solely by seminal consideration. Yet the Vedic scriptures approved of a rational system ascertaining varna according to one's inherent qualities (svabhava). In order to prove that this is not a new invention created by envious people, we herein cite the case of Satyakama Jabala from the Chandogya Upanisad (4.4.1-5) —

satyakamo ha jabalo jabalam mataram amantrayam cakre
brahmacaryam bhavati vivatsyami kim gotro'ham asmiti

sa hainam uvaca-
naham etad veda
tata yad gotras tvam asi
bahvaham caranti paricarini yauvane tvam alabhe
saham etan na veda
yad gotras tvam asi
jabala tu nam-aham asmi
satyakamo nama tvam asi
sa satyakama eva jabalo bravitha iti

sa ha haridrumatam gautamam etyovaca-
brahmacaryam bhagavati vatsyamy-upeyam bhagavantam iti

tam hovaca-
kim gotro nu somyasiti

sa hovaca -
naham etad veda bho yad gotro'ham asmyaprccham mataram
sa ma pratyabravid bahvaham caranti paricarini yauvane tvam alabhe

saham etan na veda yad gotras tvam asi jabala tu nam-aham asmi satyakamo nama tvam asiti
so'ham satyakamo jabalo'smi bho iti

tam hovaca-
naitad abrahmano vivaktum arhati
samidham saumyaharopa tva nesye na satyadaga iti


"Once, Satyakama, the son of Jabala, asked his mother, 'I want to live as abrahmacari. Which dynasty (gotra) do I belong to?' Jabala answered, 'My son, I do not know which dynasty you belong to; in my youth I served as a midservant in various places and at that time begot you as my son. Therefore I don't know which gotrayou belong to. My name is Jabala and your name is Satyakama. Therefore you should say that your name is Satyakama Jabala.' Thereafter Satyakama Jabala approached Haridrumata Gautama and said, 'I wish to live with you as a brahmacari.' Gautama replied, 'O gentle one, which dynasty do you belong to?' Satyakama replied, ' I do not know which dynasty I belong to. I askd my mother and she said, 'I begot you as my son when I was wandering in my youth as a maidservant. Therefore I do not know which dynasty you belong to. My name is Jabala and your name is Satyakama. So I am called Satyakama Jabala.'Gautama then said to him, 'My dear son, no one other than a brahmana can speak such truth that you have spoken. Therefore you are a brahmana, and I accept you. O gentle one, go and bring wood for sacrifice.' Jabala replied, 'I am going right now to bring wood.' Gautama said, 'Never divert from the truth.'

In his commentary to the Chandogya Upanisad, Sri Madhvacarya says —

arjavam brahmane saksat
sudro'narjava-laksanah
gautamas tviti vijnaya
satyakamam upanayat

"A brahmana possesses the quality of simplicity, and a sudra possesses the quality of crookedness. Knowing this fact, Gautama gave upanayanam to Satyakama."

Although there was no evidence that Satyakama was born from a brahmana family, Haridrumata Gautama accepted him as a brahmana simply on the strength of his brahminical character.

Satyakama is not the only example we can find of a person born in a lower varna

achieving the status of a brahmana. The son of Maharaja Gadhi, Visvamitra, became a brahmanaby the strength of his austerities —

tapata sarvan diptaujah
brahmanatvam avaptavan

"That effulgent one (Visvamitra) performed all kinds of austerities and attained the position of a brahmana." (Mahabharata, Adi Parva, Chapter 174)

Also in the Mahabharata (Anusasana Parva, Chapter 30) we find the example of Maharaja Vitahavya who also became a brahmana —

evam vipratvam agamad
vitahavyo naradhipah
bhrgoh prasadad rajendra
ksatriyah ksatriyarsabha

tasya grtsamadah putro
rupendra ivaparah
sa brahmacari viprarsih
sriman grtsamado'bhavat

putro grtsamadasyapi
suceta abhavad dvija
vacah sucetasah putro
vihavyas tasya catmajah

vihavyasya tu putras tu
vitatyas tasya catmajah
vitatasya sutah satyah
santah satyasya catmajah

sravas tasya sutas carsi
sravasas cabhavat tamah
tamasas ca prakaso'bhut
tanayo dvija-sattamah

prakasasya ca vagindro
babhuva jayatam varah
tasyatmajas ca pramitir
veda-vedanga-paragah

ghrtacyam tasya putras tu
ruru-namodapadyata
pramadvarayan tu ruroh
putrah samdapadyata

sunako nama viprarsir
yasya putro'tha saunakah


"This is how Maharaja Vitahavya attained the status of abrahmana: O best of the ksatriyas, although Vitahavya was aksatriya by birth, by the mercy of Bhrgu he became a brahmana. His son was Grtsamada who was as beautiful as Indra. He became a brahmacari and a brahmana sage. Suceta, the son of Grtsamada, also became a brahmana. The son of Suceta was Varca, and his son was Satya. The son of Satya was Santa, whose son was Rsivara. The son of Rsivara was Tama and his son, Prakasa, was the best of the brahmanas. The son of Prakasa was Vagindra, whose son Pramiti, was learned in the Vedas andVedangas. Pramiti begot Ruru in the womb of Ghrtaci. In his wife, Ruru begot a son named Sunaka, who became a viprarsi. The son of Sunaka was Saunaka Rsi."

The Hari-vamsa (29.7-8) explains that in the dynasty of Grtsamada, there were brahmanasheaded by Saunaka, as well as ksatriyas, vaisyas and sudras —

putro grtsamadasyapi
sunako yasya saunaka
brahmanah ksatriyas caiva
vaisyah sudras tathaiva ca

In Srimad Bhagavatam (9.2.16-17) we find that the dynasty of Maharaja Dhrsta also becamebrahmanas —

dhstad dharstam abhut ksatram
brahma-bhuyam gatam ksitau

"From Dhrsta came the dynasty called Dharsta, whose members achieved the position of brahmanas in this world."

Also in the Bhagavatam (9.2.22) we see the example of Maharaja Agnivesya, the son of Devadatta, who began a race of brahmanas —

tato brahma-kulam jatam
agnivesyayanam nrpa

"O King, from Agnivesya came a brahminical dynasty known as Agnivesyayana."

Other examples are Jahnu Muni, who was born as the son of Hotra in the Lunar Dynasty (SB 9.15.1-4); in the dynasty of Maharaja Puru, Kanva Rsi was born and from him the sage Medhatithi who began the Praskanna brahmana line (SB 9.20.1-7); Gargya, the son of King Sini, began a generation of brahmanas; Trayyaruni, Kavi and Puskararuni, the three sons of Maharaja Duritaksaya, became brahmanas; the descendants of Ajamidha headed by Priyamedha all achieved the position of brahmanas, and in their family the great sage Mudgala of the Maudgalyabrahmanas was born: of the hundred sons of Rsabhadeva, eighty-one of them became brahmanas(SB 5.4.13); Nabhaga and the son of Dista, although born as vaisyas, became brahmanas 3; Maharaja Bali begot five ksatriya sons, and also had sons who founded brahmana dynasties (Hari-vamsa 31.33-35). Other great personalities such as Vasistha, Gautama, Agastya, and Rsyasrnga were not brahmanas by ordinary standards, yet who will doubt their qualification and that of their descendants?

Another supporting evidence is found in Srimad Bhagavatam (7.11.35) -

yasya yal laksanam proktam
pumso varnabhivyanjakam
yad anyatrapi drsyeta
tat tenaiva vinirdiset

"If one shows the symptoms of being a brahmana, ksatriya, vaisya or sudra, as described above, even if he has appeared in a different class, he should be accepted according to those symptoms of classification." (Srimad Bhagavatam7.11.35)

Sri Lomasa Rsi in the Itihasa Samucchaya states -

sudram va bhagavad bhaktam
nisadam svapacam tatha
viksatam jati samanyat
sa yati narakam dhruvam

"A Vaisnava, even if he is born in a sudra, dogeater or even lower class family than that, if somebody sees such a devotee in bad behavior (due to being born in that kind of family), he is certainly said to be going to hell." (Itihasa Samucchaya)

na me bhaktas caturvedi
mad-bhaktah svapacah priyah
tasmai deyam tato grahyam
sa ca pujyo yatha hyaham

"A brahmana who is expert at chanting the four Vedas is not dear to me, but a devotee who comes from a family of dog-eaters is dear to me. Whatever he touches becomes pure. That devotee, although born in a family of outcastes is as worshippable as I am." (Itihasa Samucchaya)

The Padma Purana -

na sudra bhagavad-bhaktas
te tu bhagavata matah
sarva-varnesu te sudra
ye na bhakta janardane

"A devotee should never be considered a sudra. All the devotees of the Supreme Personality of Godhead should be recognized as bhagavatas. If one is not a devotee of Lord Krsna, however, even if born of a brahmana, ksatriya or vaisyafamily, he should be considered a sudra." (Padma Purana)

sva-pakam iva nekseta
loke vipram avaisnavam
vaisnavo varno-bahyo 'pi
punati bhuvana-trayam

"If a person born in a brahmana family is a nondevotee, one should not see his face, exactly as one should not look upon the face of a dog-eater. However, a vaisnava found in varnas other than brahmana can purify all the three worlds." (Padma Purana)

sudram va bhagavad-bhaktam
nisadam sva-pacam tatha
viksate jati-samanyat
sa yati narakam dhruvam

"One who considers a devotee of the Supreme Personality of Godhead who was born in a family of sudras, nisadas or candalas to belong to that particular caste certainly goes to hell." (Padma Purana)


Further evidence that a brahmana is not simply by birth is again provided by Sri Acarya Madhva himself. In his Gita Tatparya commentary, the acarya gives no mention of birth as a prerequisite to be a brahmana when commenting on Chapter 4 verse 13. 4 Rather, he states it is according to one's svabhava (inherent nature) —

svabhaviko brahmanadih samadyaireva bhidyate
yonibhedakrto bhedo jneya caupadhikastvayam (Gita Tatparya 4.13)

This is also reiterated by Sri Raghavendra Yati in his commentary, Gita Tatparya Nirnaya. In this regard Sri Jaya Tirtha is also in agreement. In his Sruta Prakasika commentary, he writes

brahmanad eva brahmana iti niyamasya kvacid anyathatvopapatte vrscika
tanduliyakadi-vad iti

Here Sri Jaya Tirtha cites the vrscika-tanduli-nyaya — the logic of the 'scorpion and the rice'. When the seed of the scorpion is placed in the womb of another scorpion, a scorpion is born. This is the general law of nature. Yet sometimes it is seen that scorpions are born from rice. Although in this case the placement of the seed is not seen, the inconceivable potency of the Lord, which makes the impossible possible, brings about the scorpions' appearance.

Our challengers have stated that "Without prior knowledge of one's previous birth, it is erroneous to assume that, based on one's guna and karma in this birth, one's varna may be determined." In order to help the reader to understand their hypothesis more clearly, we have created the following scenario —

We have a western Vaisnava, who wakes up during the brahma-muhurta every morning, takes bath thrice daily, applies urdhva-pundra in all twelve places on the body, wears dhoti and kaupina, chants Lord Govinda's name 25,000 times, worships Tulasi, worships the Deity form of the Lord with sixteen upacaras, lives a life of celibacy, is a strict vegetarian, does not eat onions, garlic and other forbidden foods, does not drink tea or coffee, does not take any form of intoxication, offers whatever he cooks to Krsna, does not smoke, does not gamble, studies the sastras, performs kirtana, fasts on ekadasi, and distributes the Bhagavad-gita to fallen people in the most degraded places.

… he is a fallen Mleccha, without any brahminical quality whatsoever and is destined to be cast into eternal hell.

Compared to…


A young man from Daksina Kannada, born in a brahmana family, studied some scripture at the local sabha when he was a child, now living in America, wakes up at 7.00am, eats his Corn-Flakes, gulps down his coffee and rushes out to catch the tube into town, works for a Mleccha beef-eating-manager (now what does that say for their guna and karma?) in a software company in order to send some money home to his family in Bangalore, watches Hindi films and cricket on Zee-TV on the cable-television so that he doesn't become totally home-sick, wears a three-piece suit at the office and Levi jeans at home, has never heard of a kaupina orlonghoti and wears 'Fruit of the Loom' underwear instead, has forgotten how to put on a dhoti or lungi and is not inclined to remember, wouldn't dare apply urdhva-pundra because his friends would laugh at him, trying desperately for a green-card, is vegetarian but doesn't really look too closely at the E-numbers on the back of the packet ("It's OK — Krsna says in Gita, 'Patram puspam' and 'Ma sucah!'"), has no time to read sastras because he is too busy working for money, and tries to keep in touch with his culture via a webpage run by a group of young men in a similar situation.

…and of course, he is a brahmana!

One may argue that this may be a hasty generalisation. But if the shoe fits… 5

The question may be raised at this point as to why would the Lord allow a brahmana to be born in a low family? The Varaha Purana states -

raksasah kalim asritya
jayante brahma-yonisu
utpanna brahmana-kule
badhante srotriyan krsan

"Those who were raksasas in previous ages, have taken birth as brahmanas in Kali-yuga to torment the physically weak saintly persons who are engaged in the culture of hearing about the Lord."

In other words, this verse shows that birth is no guarantee of pure spiritual pedigree in Kali-yuga, for even demons are born in the families of brahmanas. It is also interesting to note from this slokathat those demons in the guise of brahmanas obstruct the saintly devotees engaged in chanting the holy names of the Lord. 6

So we may observe that although the glories, prestige and prowess of the brahmanas are sung in the sastras, their degraded condition in the age of Kali is also described there. A similar verse to the previous one is found in Padma Purana —


brahmanah ksatriya vaisah
sudrah papa-parayanah
nijacara-vihinas ca
bhavisyanti kalau yuge

vipra veda-vihinas ca
pratigraha-parayanah
atyanta-kaminah krur
bhavisyanti kalau yuge

veda-nindakaras caiva
dyutacaurya karas tatha
vidhva-sanga-lubdhas ca
bhavisyanti kalau dvijah

vrttyartham brahmanah kecit
mahakapata-dharminah
raktambara bhavisyanti
jatilah smasrudharinah

kalau yuge bhavisyanti
brahmanah sudra-dharmina

"In Kali-yuga, all four varnas are devoid of character and proper behavior and are addicted to sin. The brahmanas are devoid of Vedic knowledge and sacrifice. Giving up the five sacrifices mentioned in the Vedas and all brahminical behavior and consciousness, they engage in inferior activities. They collect charity to satisfy their unlimited appetite for sense enjoyment. Thebrahmanas of Kali-yuga are characterized by the qualities of lust and cruelty. Unholy in deed and thought, they take pleasure in malice and envy. These professional thieves blaspheme the Vedas, drink liquor and exploit women for sex, taking great pleasure in adultery and fornication. They accept extremely sinful means of maintaining their lives and, posing as sadhus, dress in red cloth and wear long hair and beards. In this way the wretched so-called brahmanas of Kali-yuga accept the dharma of sudras."

One can give ample historical evidence of the degredation of the brahminical society. When Sri Krsna returned to His divine abode, it was the brahmanas who became affected by Kali first when Srngi, the son of Samika Rsi, cursed Maharaja Pariksit. Later, in the history of India, we see that Lord Buddha appeared to preach against the Vedic injunctions because the brahmana class were misusing them and performing indescriminate animal-sacrifices. Many highly learned brahmanassuch as Boddhidharma, Buddhapalita, Nagarjuna, Asvaghosa, Asanga, Kumarajiva, Dinnaga, Dharmakirti, Candrakirti, Santideva, and Ratnakirti all became Buddhists and decried the Vedas. By their influence, many kings began to patronize Buddhism and as a result the country became weak and was eventually conquered by foreign invaders. The nastika Jain philosophy was also spread throughout India by such brahmanas as Prabhacandra, Anantavirya, Devasuri, Hemacandra, Nemicandra, Mallisena, and Siddhasena Divakara. The followers of Adi Sankara such as Hastamalaka, Padmapada, Suresvaracarya, Totakacarya, Vidyaranya, and Madhusudana Sarasvati all hailed from brahmana families and spread the Advaitavada doctrine which is against the Vedicsiddhanta. After the Moghul invasion, innumerable Hindus were forced to take shelter under the banner of Islam due to the archaic social strictures enforced by the brahmana community. At the time of the British, it was the brahmanas who, tempted by money, taught Sanskrit to the likes of H.H. Wilson, who proceeded to tamper with the scriptures and translate them in such a way as to make sanatana-dharma look barbaric (See also Vedic Chronology). Spurious socio-religious institutions such as the Arya Samaja, Ramakrishna Mission and Brahmo Samaja were mostly spearheaded by brahmanas. When the British converted Hindus to Christianity, it was those who originally came from the brahmana section who preached the Gospel to the backward-classes, translating the Bible into local languages. After independence in 1947, what was left of thebrahmanas?

From ricksaw-wallahs to politicians, brahmanas have entered every occupational sphere there is. Even those who are performing puja in the temples are generally on the government's payroll and will stop at nothing to squeeze a few rupees from innocent pilgrims. The only remaining visible vestige of most of the brahmana community today is a grey 10-paisa thread hanging over their left shoulder.

_________________________

1 Throughout his chapter we will quote from Srila Vyasadeva's Mahabharata. It is important to note that although the Mahabharata is not a sruti-sastra (a subject which is addressed at length in another chapter), Sri Madhvacarya extols it as the 'Fifth Veda' and claims that 'it contains esoteric truths not to be found even in the Vedas.' (B.N.K. Sharma -History of the Dvaita School of Vedanta and it's Literature, Chapter 13, p.132)

2 Therefore the sastras enjoin –

janmana jayate sudrah
samskarad bhaved dvijah
veda-pathad bhaved vipro
brahma janatiti brahmanah

"By birth one is a sudra, by the purificatory process one becomes a dvija, by study of the Vedas one becomes a vipra, and one who knows Brahman is a brahmana."

3 nabhaga-distaputro dvau vaisyau brahmanatam gatau (Hari-vamsa 11.9)

4 The distinguished Madhva scholar Sri Bannanje Govindacarya writes, "The idea of chaturvarnya or 'four colors' in the Gita vindicates this view only. The Gita idea of 'four colors' is quite distinct from the idea of 'four castes' prevelent today. It is a idea which relates only to the soul's inmost nature or personality-trait. The true color of the soul needs to be discovered. That indeed is a right social order. In such a social order, the son of a low-born (sudra) may be a nobleman (brahmana); contrarywise, a brahmana's son may also be a sudra. For, 'varna' or color is not something which is transmitted hereditarily; it is something quite personal; something which is determined by the individual's own personality traits." (Madhwacharya –Life and Teachings, Sri Bannanje Sanmana Samiti, Poorna Prajna Vidyapeetha, Bangalore 1997)

5 If our readers object to our sarcastic tone, we refer them to the Dvaita website where they can observe a similar manner aimed at the Gaudiya acaryas.

6 Five-hundred years ago, the main opponents of Sri Caitanya Mahaprabhu’s sankirtana-movement were the caste-brahmanas, who requested the Muslim Kazi to prohibit the chanting of the Lord’s name. The same envious opposition from the brahminical section continues to this day, though in a slightly different fashion.


Part Two 
Continued From Part One


OBJECTION: Lord Krsna also tells Arjuna:

sreyan sva-dharmo vigunah
para-dharmat sv-anusthitat
sva-dharme nidhanaa sreyah
para-dharmo bhayavahah

"It is far better to discharge one's prescribed duties, even though faultily, than another's duties perfectly. Destruction in the course of performing one's own duty is better than engaging in another's duties, for to follow another's path is dangerous." (Bhagavad-gita3.35)

In light of this, why do you not accept your karma and remain in the position that you were born in, rather than pretend to be brahmanas and attempt to follow brahminical codes?

REFUTATION: From this argument it seems that our opponents are requesting us to follow nagna-matrka-nyaya. When the mother was a child she was naked, therefore she should always remain naked. In other words, because some Vaisnavas were born in low-class families, they should remain low-class. Does Madhva suggest that spiritual elevation is the exclusive birthright of those born in the family of a brahmana?

By quoting various scriptures, including Sri Madhva, we have previously shown that one's varna is not determined by birth. Therefore it is only logical to assume that one's prescribed duties are also not determined by birth. Rather, they are dictated by one's inherent varna.

A similar question could be put to our challengers — "Why don't the young members of your community accept their karma of being born in a brahmana-parivara and attempt to follow brahminical codes? Why are they flying to America to do the jobs of sudras in order to get some money to send home to their parents?"

If they wish to rigidly adhere to the rules of the Dharma-sastras by proclaiming that a brahmanais by birth, they should apply the rules of that scripture in toto. They are simply following theardha-kukkuti-nyaya (the logic of half a hen) — they will take the rear part for the eggs, but they reject the front part because it is too bothersome to feed. What they have failed to understand is that according to the same Dharma-sastras, a brahmana who crosses the ocean loses his caste. This means that those Madhva-brahmanas who have gone to work in foreign countries have become lower than sudras! Only a sudra is allowed to reside outside Arya Varsa when he is in distress for subsisitence. Thus the injunction is given

na sudra-rajye nivasenn-adharmikajanavrte

" Let him (a brahmana) not dwell in a land that is governed by sudras." (Manu4.61)

Furthermore, such 'brahmanas' become degraded associating with fallen people (patita-samsargan) at their place of work:

uttamanuttaman gacchan
hinam hinams ca varjayan
brahmanah sresthatam eti
pratyavayena sudratam

"If a brahmana disassociates himself from lower caste people and associates only with higher caste people, he attains greatness. If he does the opposite, he becomes a sudra." (Manu 4.245)

Whether one is a government servant (raja-sevakan), a salaried teacher (bhrtakadhyapakan), a bank-clerk (vanijakan), a doctor (cikitisikan) or a computer programmer or is involved in any other kind of technology (yantra-vidyakan), all of these professions fall under the category of a sudra. Abrahmana never takes employment from anyone (especially from those who are sudras and lower). He must be independent. This is explained in theKurma Purana -

go-raksakan vanijakan
tatha karuka-silinah
presyan vardhusikams caiva
vipran sudra-vad acaret

"Those brahmanas who make a living from protecting cows, engage in trade, become artists, take the occupation of servants, and loan money on interest are no better than sudras."

seva sv-vrttir yair ukta
na samyak tair udahrtam
svacchanda-caritah kva sva
vikritasuh kva sevakah

"Those who describe the occupation of a servant to be like that of a dog are unable to give a proper comparison. How can a freely wandering dog be compared to a sold-out servant?"

yo'nyatra kurute yatnam
anadhitya srutim dvijah
sa sammudho na sambhasyo
veda-bahyo dvijatibhih

"O Brahmanas, one who does not study the Vedas but carefully endeavors for other pursuits is certainly foolish and ostracized from Vedic life. Brahmanasshould not speak to such a person."

In the case of an emergency then Srimad Bhagavatam (11.17.47) explains that a brahmana may perform another occupation -

sidan vipro vanig-vrttya
panyair evapadam taret
khadgena vapadakranto
na sva-vrttya kathancana

"If a brahmana cannot support himself through his regular duties and is thus suffering, he may adopt the occupation of a merchant and overcome his destitute condition by buying and selling material things. If he continues to suffer extreme poverty even as a merchant, then he may adopt the occupation of a ksatriya, taking sword in hand. But he cannot in any circumstances become like a dog, accepting an ordinary master."

Srimad Bhagavatam (12.3.35) also states however, that this is one of the symptoms of Kali-yuga -

panayisyanti vai ksudrah
kiratah kuta-karinah
anapady api mamsyate
vartam sadhu jugupsitam

"Businessmen will engage in petty commerce and earn their money by cheating. Even when there is no emergency, people will consider any degraded occupation quite acceptable." (SB 12.3.35)

By eating the food of non-brahmanas, one also falls from his exalted brahminical position (sudranna-pustan) —

nadyac chudrasya vipro'nnam
mohad va yadi kamatah
sa sudra-yonim vrajati
yas tu bhunkte hy-anapadi

"A brahmana should never eat food cooked by a sudra. If other than in an emergency one either willingly or mistakenly does eat food cooked by a sudra, then as a result of eating such food he is born as a sudra." (Kurma Purana)

According to the Dharma-sastras, if one does take birth in a brahmana family but does not cultivate scriptural knowledge, he cannot be accepted as a brahmana (svadhyaya-tyagi). This is stated thus —

yaitral-laksyate sarpa
vrttam sa brahmanah smrtah
yatraitan na bhavet sarpa
tam sudram iti nirdiset

na vary api prayacchet tu
vaidala-vratike dvije
na baka-vratike vipre
naveda —vidi dharma-vit

"Religious-minded people should never give even a drop of water to the hypocritical son of a brahmana, the follower of the 'vow of a cat' 7. One should not give even a drop of water to the son of a brahmana who is ignorant of theVedas or a sinful imposter." (Visnu Dharma-sastra 93.7)

yatha kastha-mayo hasti
yatha carma-mayo mrgah
yas ca vipro'nadhiyanas
trayas te nama bibhrati

"A brahmana who does not study the Vedas is similar to a wooden elephant or a deer made of skin, which are an elephant or deer only in name but do not effectively function as such." (Manu 2.157)

sudrena hi samas tavad
yavad vede na jayate

"One should know that until a brahmana is qualified in the Vedas, he is on the same level as a sudra." (Manu 2.172)

OBJECTION: We agree that we cannot perform all the duties of abrahmana due to other commitments. However, in Bhagavad-gita (9.26) Lord Krsna has said —

patram puspam phalam toyam
yo me bhaktyam prayacchati
tad aham bhakty-upahrtam
asnami prayatatmanah

"If one offers Me with love and devotion a leaf, a flower, fruit or water, I will accept it."

In other words, one should perform his duties as much as possible. The main point is that they should be done in devotion. Sri Krsna further states -

sreyan sva-dharmo vigunah
para-dharmat sv-anusthitat
svabhava-niyatam karma
kurvan napnoti kilbisam

"It is better to engage in one's own occupation, even though one may perform it imperfectly, than to accept another's occupation and perform it perfectly. Duties prescribed according to one's nature are never affected by sinful reactions." (Bhagavad-gita18.47)

So even if we are performing our brahminical duties imperfectly (i.e. not performing yajnas(8), ekadasi-vrata (9) , vedadhyayana (10), sandhya-vandana (11) etc), there is no sin involved because we are at least performing our occupation.

REFUTATION: If you are not performing such brahminical duties, then what activities are you performing that makes you a brahmana? You have quoted Gita wherein it says that 'One should perform one's own occupation, even though one may perform it imperfectly'. We have already shown that according to sastra, you are engaging in another's occupation (which, we may add, you are performing perfectly!). Obviously, the 'other commitments' that you speak of are of more importance in your life than your brahminical svadharma. Therefore, it is said —

himsanrta-priya lubdhah
sarva-karmopjivinah
krsna saucaparibhrasthaste
dvijah sudratam gatah

sarva-bhaksyaratirnityam
sarva-karmakaro'sucih
tyakta-vedastvanacarah
sa vai sudra iti smrtah

"Brahmanas who live a life of violence, lies, and greed, who are impure and indulge in all kinds of karmic activity in order to maintain their lives are degraded to the status of sudras. Such a person, who eats anything and everything without discrimination, who is attached to worldly things, who will accept any occupation just to make money, who has given up Vedic dharma and proper behavior is called a sudra." (Mahabharata, Santi Parva 189.7)

We find the opponent's above declaration an extremely feeble excuse given by insincere people who wish to engage in a low-level form of non-commital bhakti, whilst performing mundane activities.

Our challengers (and many others throughout the Indian subcontinent) are ignorant of the fact that brahmanism and Vaisnavism are two different things. Brahmanism is a stage or qualification of a Vaisnava and Vaisnavism is the fruit of brahmanism. Therefore it is said -

brahmananam sahasrebhyah
satrayaji visisyate
satrayaji-sahasrebhyah
sarva-vedanta-paragah
sarva-vedanta-vit-kotya
visnu-bhako visisyate

"Out of thousands of brahmanas, one is qualified to perform sacrifices, and out of many thousands of such qualified brahmanas expert in sacrifices, one learnedbrahmana may have passed beyond all Vedic knowledge. Among many suchbrahmanas, one who is a devotee of Visnu is the best." (Garuda Purana)

We have shown previously, through numerous scriptural quotations, that Vaisnavas born in families lower than brahmanas are equal to brahmanas (and superior to them if such a brahmana is not a Vaisnava). This is because brahminical qualities are automatically present in a Vaisnava. For example, in the numbers five and ten, the number five is present in both. Similarly, brahminical qualities are eternally present in the Vaisnava, hence the word 'vipra-samya' is used in describing them.

Although they follow brahmincal culture, such Vaisnavas are actually beyond varnasrama-dharmaas they have no interest in this material world and it's ephemeral social regulations. The brahminical culture is adopted as it elevates one to the platform of sattva (goodness) which is only a step away from the transcendental platform of pure goodness (suddha-sattva).

However, even if one only follows brahminical culture perfectly, one does not attain the suddha-sattva platform since the mode of sattva is also a material mode of nature. One can only attain the suddha-sattva level of consiousness by associating and serving higher Vaisnavas — this is pure goodness, or Vaisnavism.

Although a Vaisnava's activities may appear to be similar to those following the system ofvarnasrama, in reality it is totally different since whatever actions he performs are only for the pleasure of the Lord and His devotees.

CONCLUSION: We have shown through sastric injunctions thatbrahmantva is not simply by birth but by diksa if one exhibits brahminical qualities.

Furthermore, we have explained how a real Vaisnava is above all temporary material designations, including that ofbrahmana, while naturally exhibiting all brahmana-laksanas.

Finally we have established that according to their own logic and pramana (i.e. Dharma-sastras (12) ), some of our challengers can only be classified as sudras due to their surly behavior, their low-class occupations, the association they keep, the food they consume, their country of residence and the fact that they are not performing the duties of brahmanas. The Dharma-sastras describe such 'brahmanas' as the worst kind and a disgrace to their lineage (brahmanapasada hyete kathitah pankti-dusakah). This obviously brings into question the potency of the garbhadana-samskaras performed in thebrahmana community today. It is hoped that by reading this treatise they will honestly acknowledge the error of their ways and, if indeed they deem themselves as brahmanas, they will reject their lowly employment and resume their brahminical duties in some of the poorly managed Vaisnava temples andmathas in India.

In actual fact, the followers of Sri Caitanyadeva do not condemn anyone according to their birth, religion, social status etc. The followers of Mahaprabhu hailed from all walks of life, thus confirming that the transcendental designation of 'Vaisnava' is above the social laws of varnasrama.

We have given evidence from Srimad Ananda Tirtha Muni (Madhvacarya) stating that brahmana is not necessarily by birth. This evidence is also acknowledged by many Madhva scholars today. Although Sri Madhvacarya has stated that it is the jiva-svabhava which determines his varna, this is not being followed by the Tattvavadis today. We challenge our opponents to find us one specific quote of Madhva wherein he clearly states that brahmanatva is based upon one's birth.

In reality the challenging party is doggedly following in the footsteps of Adi Sankara who shamelessly declares in his Taittiriyopanisad Bhasya that he rejects any Vedic statement that does not suit his philosophy. Similarly, as a frog jumps from one pond to another, our challengers oscillate between denying the smrti when it does not conform to their narrow-minded social dogmas and accepting the smrti when it does. They would do well to learn that their cacophonous croaking does not resemble the sweet vibration of the Vedic literatures, rather it is a disturbance to all sincere devotees of Lord Hari.

_________________________

7 The 'Vow of a cat' is that of hypocrisy, envy, lies and cheating.

8

agnihotryapavidhyagnin
brahmanah kamakaratah
candrayanam caren masam
virahatyasamam hi tat

"A Brahmana who, being an agnihotrin, voluntarily neglects the sacred fires, shall perform the candrayana-vrata for one month; for that (offence) is equal to the slaughter of a son." (Manu Samhita 11.41)

9

vaisnavo yadi bhunjita
ekadasyam pramadatah
visnu arcana vrtha tasya
narakam ghoram apnuyat

"If, due to bewilderment, a Vaisnava eats grains on Ekadasi day, then whatever merit has attained by worshipping Lord Sri Visnu becomes fruitless and he falls into hell." (Gautamiya Tantra)

10

yo'nadhitya dvijo vedam
anyatra kurute sramam
sa jivan eva sudratvam
asu gacchati sanvayah

"A brahmana who without studying the Vedas who labors for other things – wealth, position, adoration, and other opulences, becomes a sudra along with all his family members." (Manu Samhita 2.168)

11 In the Visnu Dharma it is stated -

yo'nyatra kurute yatnam
dharma karye dvijottamah
vihaya sandhya pranatim
sa yati narakayutam

"Any twice-born brahmana who does not perform his sandhya-vandana properly and engages in other activities and vows, goes to hell for one billion years."

12 We have decided not to include the reference to Bhagavad-gita 4.13 as one of our challenger's pramanas since this is their own concocted misinterpretation and is not in line with Acarya Madhva's commentary on it.