പ്രഭാസതീര്‍ഥത്തില്‍ അര്‍ജ്ജുനന്‍

അങ്ങനെ ഒരു തീര്‍ഥാടനകാലം, അര്‍ജ്ജുനന്‍ ദ്വാരകയ്ക്കടുത്തുള്ള പ്രഭാസതീര്‍ത്തത്തില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. രാത്രിയായി, ബാലരാമന്‍റെ സഹോദരനായ ഗദനില്‍ നിന്നാണ് അക്കാര്യം അറിഞ്ഞത്. സുഭദ്രയെ തന്‍റെ ശിഷ്യനും കൌരവരാജാവായ ദുര്യോധനന് വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കാന്‍ ബലരാമന്‍ ആലോചിക്കുന്നുണ്ടത്രേ. കുട്ടിക്കാലത്ത് ദ്വാരകയില്‍ വെച്ച് കണ്ടിട്ടുള്ളതാണ്. വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. രാത്രിയുടെ ഏകാന്തതയില്‍ അര്‍ജ്ജുനന്‍, കൃഷ്ണനും സുഭദ്രയുമോപ്പം ചിലവിട്ട കുട്ടിക്കാലം ഓര്‍ത്തു. തമാശകള്‍ ഓര്‍ത്തു. അറിയാതെ ചിരിച്ചുപോയി.--- സത്യഭാമ കൃഷ്ണനോപ്പം മഥുരയില്‍ കൊട്ടാരമട്ടുപ്പാവില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. 

പെട്ടന്നതാ യാതൊരു കാരണവും കൂടാതെ കൃഷ്ണന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. കാരണം അന്വേഷിച്ചു. അര്‍ജ്ജുനന്‍ തന്നെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു ചിരിച്ച കാര്യം കൃഷ്ണന്‍ പറഞ്ഞു. അര്‍ജ്ജുനന്‍ കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച നിമിഷം ഭഗവാന്‍ അതറിഞ്ഞു. രാത്രിയില്‍ തന്നെ അര്‍ജ്ജുനന്‍റെ അടുത്തെത്തി, കാര്യങ്ങള്‍ അന്വേഷിച്ചു. അവരിരുവരും വളരെനേരം സംസാരിച്ചു. പലകാര്യങ്ങള്‍. പക്ഷെ, കൃഷ്ണന് ഒരുകാര്യം മനസ്സിലായി, അര്‍ജ്ജുനന് ഒരേയൊരു വിഷയമേയുള്ളൂ, അത് സുഭദ്രയാണ്. കൃഷ്ണന്‍ കൂടുതല്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അര്‍ജ്ജുനന്‍ സുഭദ്രയെ കാണാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. രണ്ടു ദിവസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം രൈകത പര്‍വ്വതത്തില്‍ ഒരു ഉത്സവം നടന്നു. അവിടെവെച്ച്‌ അര്‍ജ്ജുനന്‍ സുഭദ്രയെ കണ്ടു. ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ എങ്ങനെ?, ബലരാമനെ എതിര്‍ക്കുന്നത് എങ്ങനെ. കൃഷ്ണനെത്തന്നെ ശരണം പ്രാപിച്ചു. കൃഷ്ണന്‍ പറഞ്ഞു, ക്ഷത്രിയ കന്യകയ്ക്ക് സ്വയംവരമാണ്, പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. ഇതുകേട്ടപ്പോള്‍ അര്‍ജ്ജുനന് ഒരു സംശയം, സ്വയംവരം നടത്തിയാല്‍ സുഭദ്ര തന്നെ വരിക്കുമോ?. പിന്മാറാന്‍ വയ്യ. ഒരു സന്യാസിയുടെ വേഷം ധരിച്ചു യാദവന്മാരേ പാട്ടിലാക്കി, സുഭദ്രയുടെ കൊട്ടാരത്തില്‍ എത്തി, അവിടെ കഴിഞ്ഞു. നിത്യവും വില്ലാളി വീരനും സുന്ദരനുമായ അര്‍ജ്ജുന ചരിതങ്ങള്‍ സുഭദ്രയെ കേള്‍പ്പിച്ചു. ഒടുവില്‍ സന്യാസിയുടെ വാക്ചാതുര്യത്തിനു മുന്നില്‍ അവള്‍ അര്‍ജ്ജുനനെ കാണാനുള്ള തന്‍റെ ആഗ്രഹം സന്യാസിയോട് പറഞ്ഞു. അര്‍ജ്ജുനന്‍ സ്വയം വെളിപ്പെടുത്തി. എല്ലാ എതിര്‍പ്പുകളും അവഗണിച്ച് സുഭദ്രയെ നേടി. കപട സന്യാസി സുഭദ്രയെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോയ വിവരം യാദവര്‍ക്കിടയില്‍ കോളിളക്കം ഉണ്ടാക്കി. പക്ഷെ കൃഷ്ണന്‍ അവരെയെല്ലാം ബുദ്ധിപൂര്‍വ്വം സമാശ്വസിപ്പിച്ചു. (മഹാ: ഭാരതം, സംഭവപര്‍വ്വം 218--228 വരെ അദ്ധ്യായങ്ങള്‍.ഭാഗവതം ദശമസ്കന്ധം)

അര്‍ജ്ജുനന് സുഭദ്രയില്‍ അഭിമന്യു ജനിച്ചു. പരാക്രമത്തില്‍ ഭീഷ്മ തുല്ല്യനും, ആയോധനത്തില്‍ അര്‍ജ്ജുന തുല്ല്യനുമായി ഭാരതം അഭിമന്യുവിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. അഭിമന്യുവിനെ ഗര്‍ഭം ധരിച്ചിരിക്കുന്ന സമയം. അര്‍ജ്ജുനന്‍ സംഭാഷണമദ്ധ്യേ സുഭദ്രയോട് വിവിധ തരത്തിലുള്ള സേനവിന്യാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ പദ്മവ്യൂഹം എന്ന സേനാവിന്യാസത്തെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിച്ചു, പൂര്‍ത്തിയാക്കാതെ സംഭാഷണം നിര്‍ത്തി. കാരണം ഗര്‍ഭാലസ്യത്തില്‍ ആയിരുന്ന സുഭദ്ര അപ്പോഴേക്കും ഉറങ്ങിപ്പോയി. സുഭദ്രയുടെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ ആയിരുന്ന അഭിമന്യു ഇതെല്ലാം കേട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ പദ്മവ്യൂഹം ഭേദിക്കാന്‍ അഭിമന്യു പഠിച്ചു... പക്ഷെ അതിനിന്നും പുറത്തുവരാന്‍ ഉള്ള വിദ്യ പഠിച്ചില്ല. അഭിമന്യുവിന്‍റെ കുട്ടിക്കാലം അമ്മയോടൊപ്പം ദ്വാരകയില്‍ ആയിരുന്നു. കൃഷ്ണ പുത്രനായ പ്രദ്യുമ്നന്‍ ആണ് വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കിയത്. കൃതവര്‍മ്മാവ്, സാത്യകി , ബലരാമന്‍, കൃഷ്ണന്‍, അര്‍ജ്ജുനന്‍ എന്നിവര്‍ ആയോധന വിദ്യ പഠിപ്പിച്ചു. മാത്സ്യ രാജധാനിയായ വിരാടത്തിലെ രാജകുമാരി ഉത്തരയെ 16-ആം വയസ്സില്‍ വിവാഹം ചെയ്തു. അഭിമന്യു മരിക്കുമ്പോള്‍ ഉത്തര, പുത്രനായ പരീക്ഷിത്തിനെ ഗര്‍ഭം ധരിച്ചിരുന്നു. 

കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധത്തില്‍ 1-ആം ദിവസം മുതല്‍ തന്നെ അഭിമന്യു ഉണ്ടായിരുന്നു. യുദ്ധം 12-ആം ദിവസം ആയപ്പോഴേക്കും കൌരവ പക്ഷത്തു, വളരെയധികം നാശം സംഭവിച്ചു. 10-ആം ദിവസം കൌരവ സേനാധിപതി ഭീഷ്മര്‍ നിലംപതിച്ചു. ശേഷം ദ്രോണര്‍ നായകനായി. ഇരുപക്ഷത്തും ഒരു വിജയം അനിവാര്യം ആയിരുന്നു. 13- ആം ദിനം ദ്രോണരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ യുധിഷ്ട്ടിരനതിരെ രൂക്ഷമായ യുദ്ധം നടന്നു. പരാജയഭീതിപൂണ്ട ദുര്യോധനനെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ദ്രോണര്‍ സേനയുടെ മധ്യത്തില്‍ പദ്മവ്യൂഹം ചമച്ചു. ഒപ്പം ദുര്യോധനന്‍റെ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരം യുധിഷ്ട്ടിരനെ ജീവനോടെ പിടിക്കുവാനായി മുന്നേറ്റ നിരയില്‍ ചക്രവ്യൂഹവും ചമച്ചു. യുധിഷ്ട്ടിരന്‍ ചക്രവ്യൂഹത്തില്‍പ്പെടാതെ അര്‍ജ്ജുനനും പ്രദ്യുംനനും പൊരുതി. പദ്മവ്യൂഹത്തിന്‍റെ സംരക്ഷണത്തില്‍ ആയിരുന്ന ദുര്യോധനനെതിരെ പ്രത്യാക്രമണം ചെയ്യാന്‍ കഴിയാതെ പാണ്ഡവസേന കുഴങ്ങി. കൃഷ്ണനും അര്‍ജ്ജുനനും പ്രദ്യുംനനും മാത്രമായിരുന്നു പാണ്ഡവപക്ഷത്തു പദ്മവ്യൂഹം തകര്‍ക്കാന്‍ അറിയാമായിരുന്നത്. പക്ഷെ അവര്‍ ചക്രവ്യൂഹതിനെതിരെ പൊരുതുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെ ആ ചുമതല അഭിമന്യു ഏറ്റെടുത്തു. അഭിമന്യു പദ്മവ്യൂഹം ഭേദിച്ചു. പക്ഷെ പാണ്ഡവസേനയ്ക്ക് ഒപ്പമെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ദ്രോണര്‍, കര്‍ണ്ണന്‍, കൃപര്‍, ആശ്വഥാമാവ്, ദുര്യോധനന്‍, ജയദ്രഥന്‍, ശകുനി, എന്നിവര്‍ അഭിമന്യുവിനെ വളഞ്ഞു. അങ്ങനെ 7- പേരോട് ഒറ്റയ്ക്ക് പോരുതിതളര്‍ന്ന അഭിമന്യുവിനെ ദുശ്ശാസനപുത്രനായ ദുര്‍മാനസന്‍ ഗദയാല്‍ തലയ്ക്കടിച്ചു വീഴ്ത്തി. പക്ഷെ മരിക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് ദുര്‍മാനസനെയും അഭിമന്യു വധിച്ചു. അങ്ങനെ മഹാഭാരത യുദ്ധം 13-ആം ദിവസം, 16-ആം വയസ്സില്‍ അഭിമന്യു വധിക്കപ്പെട്ടു. അഭിമന്യുവിന്‍റെ പുത്രനായ പരീക്ഷിത്ത് ആണ്, ധര്‍മ്മപുത്രര്‍ക്ക് ശേഷം രാജാവായത്.

ഇത്രയും ഇതിഹാസം... ഇനി പുരാണം, ചന്ദ്ര പുത്രനായ വര്‍ച്ചസ്സാണ് ദ്വാപര യുഗത്തില്‍ അഭിമന്യുവായി ജനിച്ചത്‌. മഹാദേവ ശാപഗ്രസ്ഥനായ ശനി ആയിരുന്നു ദുര്യോധനന്‍ (ആശ്രമവാസിക പര്‍വ്വം-1-ആം അദ്ധ്യായം). ശനി ദേവന്‍റെ ശാപമോചനമാണ് കൃഷ്ണന്‍റെ ദുര്യോധനവധം. അതിനു ദേവന്മാര്‍ പാണ്ഡവരായി ജന്മമെടുത്തു, ഭഗവാന്‍റെ സഹായികള്‍ ആയി. തന്‍റെ പുത്രനായ വര്‍ച്ചസ്സിനെ നല്‍കുമ്പോള്‍ 16- വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം, തിരികെ വേണം എന്ന് ചന്ദ്രന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ അഭിമന്യു 16-ആം വയസ്സില്‍ ഭൂമി വിട്ടുപോയി.(മഹാ:സംഭവപര്‍വ്വം 67-ആം അദ്ധ്യായം). .

Nothing is solid: This is the world of Quantum Physics

Nobel Prize winning physicists have proven beyond doubt that the physical world is one large sea of energy that flashes into and out of being in milliseconds, over and over again.

Nothing is solid.

This is the world of Quantum Physics.

They have proven that thoughts are what put together and hold together this ever-changing energy field into the ‘objects’ that we see.

So why do we see a person instead of a flashing cluster of energy?

Think of a movie reel.

A movie is a collection of about 24 frames a second. Each frame is separated by a gap. However, because of the speed at which one frame replaces another, our eyes get cheated into thinking that we see a continuous and moving picture.

Think of television.

A TV tube is simply a tube with heaps of electrons hitting the screen in a certain way, creating the illusion of form and motion.

This is what all objects are anyway. You have 5 physical senses (sight, sound, touch, smell, and taste).

Each of these senses has a specific spectrum (for example, a dog hears a different range of sound than you do; a snake sees a different spectrum of light than you do; and so on).

In other words, your set of senses perceives the sea of energy from a certain limited standpoint and makes up an image from that.

It is not complete, nor is it accurate. It is just an interpretation.

All of our interpretations are solely based on the ‘internal map’ of reality that we have, and not the real truth. Our ‘map’ is a result of our personal life’s collective experiences.

Our thoughts are linked to this invisible energy and they determine what the energy forms. Your thoughts literally shift the universe on a particle-by-particle basis to create your physical life.

Look around you.

Everything you see in our physical world started as an idea, an idea that grew as it was shared and expressed, until it grew enough into a physical object through a number of steps.

You literally become what you think about most.

Your life becomes what you have imagined and believed in most.

The world is literally your mirror, enabling you to experience in the physical plane what you hold as your truth … until you change it.

Quantum physics shows us that the world is not the hard and unchangeable thing it may appear to be. Instead, it is a very fluid place continuously built up using our individual and collective thoughts.

What we think is true is really an illusion, almost like a magic trick.

Fortunately we have begun to uncover the illusion and most importantly, how to change it.

What is your body made of?

Nine systems comprise the human body including Circulatory, Digestive, Endocrine, Muscular, Nervous, Reproductive, Respiratory, Skeletal, and Urinary.

What are those made up of?

Tissues and organs.

What are tissues and organs made of?

Cells.

What are cells made of?

Molecules.

What are molecules made of?

Atoms.

What are atoms made of?

Sub-atomic particles.

What are subatomic particles made of?

Energy!

You and I are pure energy-light in its most beautiful and intelligent configuration. Energy that is constantly changing beneath the surface and you control it all with your powerful mind.

You are one big stellar and powerful Human Being.

If you could see yourself under a powerful electron microscope and conduct other experiments on yourself, you would see that you are made up of a cluster of ever-changing energy in the form of electrons, neutrons, photons and so on.

So is everything else around you. Quantum physics tells us that it is the act of observing an object that causes it to be there where and how we observe it.

An object does not exist independently of its observer! So, as you can see, your observation, your attention to something, and your intention, literally creates that thing.

This is scientific and proven.

Your world is made of spirit, mind and body.

Each of those three, spirit, mind and body, has a function that is unique to it and not shared with the other. What you see with your eyes and experience with your body is the physical world, which we shall call Body. Body is an effect, created by a cause.

This cause is Thought.

Body cannot create. It can only experience and be experienced … that is its unique function.

Thought cannot experience … it can only make up, create and interpret. It needs a world of relativity (the physical world, Body) to experience itself.

Spirit is All That Is, that which gives Life to Thought and Body.

Body has no power to create, although it gives the illusion of power to do so. This illusion is the cause of much frustration. Body is purely an effect and has no power to cause or create.

The key with all of this information is how do you learn to see the universe differently than you do now so that you can manifest everything you truly desire.

Make Your Own Coconut-Oil Deodorant (Recipe Included!) By Ana Jadanec Guest Writer for Wake Up World

I’ve always been picky about deodorants. Not because they didn’t do their “job”, but there was always something I wasn’t too happy with. Scent, consistency, usability, bottle shape, irritation, drying factor… Well, this whole pickyness escalated in 2003 when I read the ingredients printed on the packaging of my store bought deodorant.

Aluminium jumped right at me. Let me just explain what this most abundant metal in Earth’s crust does, and how it ended on our armpits.

Aluminium-based complexes react with the electrolytes in the sweat to form a gel plug in the duct of the sweat gland. What this means is that someone in some lab discovered that adding aluminium complexes into the already suspicious mix of ingredients in deodorants closes pores in the skin and prevents sweat production. Well, this new piece of information officially started my crusade for happy armpits, without metals from Earth’s crust.

The more I focused on finding a health-friendly deodorant, the more problems I’d create. Namely contact dermatitis, which is just a fancy way to say localized rash or irritation of the skin caused by contact with some foreign substance. It would get worse, then better, then worse again… an endless cycle that depended on seasonal changes, temperature changes, exposure to sunlight etc.

I allowed all this for years because my skin has always been very free-spirited and abundantly willing to express itself and its dislikes since childhood; so, I just took it as one of those things that the biggest bodily organ does on an equally strange human body.

But all this changed when I discovered Coconut Oil, a wonder of nature used in the Philippines for centuries.

Recipe for Homemade Deodorant with Coconut Oil

The recipe is simple….

Ingredients:

1/4 cup melted unrefined extra virgin coconut oil which corresponds to 4 tablespoons of solid coconut oil

1/4 cup baking soda

1/4 cup corn starch

10 drops of essential oils (I used lavender and tea tree oil)

Glass jar with lid

Steps:

Place all the dry ingredients into your favorite bowl (you should love your utensils!)

Add the melted coconut oil and essential oils and stir well.

You’ll end up with a fragrant paste which should be poured into a jar before it solidifies. Remember, coconut oil’s natural state is solid, and the end product should look something like this.

Leave it to cool naturally before placing it in the fridge for extra solidification. I like to keep it at room temperature for easier application, but you can also keep it in your fridge.

The Final Word

Oh, and in case you wondered how these ingredients have been proven to work… baking soda absorbs odors, cornstarch absorbs wetness and coconut oil is an anti-oxidant and a moisturizer with anti-fungal/anti-bacterial properties. The essential oils you added will add their own properties. In my case, I added lavender oil as an antiseptic and tea tree oil for its antibacterial, anti-fungal and antiseptic qualities.

And that’s how you can create happy armpits!

Further Reading: 9 FAQs About Happy Armpits: Make Your Own Coconut Oil Deodorant

About the author:

Croatian-born Ana is a quirky star-child who strives to expand into different activities and touch as many aspects of life as she can. She is not here to preach nor teach, just to share a different perspective of life on Earth and the various potentials she has found within. Ana lives life intuitively and freely, and hopes that her love for the starry sky, our space brothers and sisters, planet Earth, nature, dogs, sewing and life will enable her to shine tiny sparkles of hope and love around the world. Visit Ana’s website: analilscorner.wordpress.com

Micro Budget Filmmaking - The Art of Filmmaking and Editing

Rudra | Sanskrit Devotional Songs

Ragaanjali : Dr. Kaviyoor Revamma

Dr. Kaviyoor C. K. Revamma Dr.Kaviyoor C. K. Revamma was a popular Carnatic vocalist. Revamma, who started learning Carnatic music at the age of eight, had her initiation into the career of a musician at Aruvipuram at the age of 16. 

 After securing first rank in BA and MA degree (music) examinations, she became the first to grab a PhD in music from Kerala University. Later, she lectured at the Women's College in Trivandrum, where she became the head of the department of Music. She also served as principal of the Trichur Government College and retired as deputy director, Collegiate Education. She sang in many films, and later concentrated on teaching and research in music. 

A holder of Ganabhushanam from the Trivandrum Music College, she also served as a member of the Board of Studies of Kerala, Calicut and MG universities. She conducted her postdoctoral studies in ethno-musicology at University of California, Los Angeles with a Fulbright scholarship. She also served as a visiting professor at various universities in the United States.

Dr. Kaviyoor C. K. Revamma

Dr.Kaviyoor C. K. Revamma was a popular Carnatic vocalist. Revamma, who started learning Carnatic music at the age of eight, had her initiation into the career of a musician at Aruvipuram at the age of 16. 

After securing first rank in BA and MA degree (music) examinations, she became the first to grab a PhD in music from Kerala University. Later, she lectured at the Women's College in Trivandrum, where she became the head of the department of Music. She also served as principal of the Trichur Government College and retired as deputy director, Collegiate Education. She sang in many films, and later concentrated on teaching and research in music.

A holder of Ganabhushanam from the Trivandrum Music College, she also served as a member of the Board of Studies of Kerala, Calicut and MG universities. She conducted her postdoctoral studies in ethno-musicology at University of California, Los Angeles with a Fulbright scholarship. She also served as a visiting professor at various universities in the United States.

The forgotten king of Pulayanarkotta

A hoarding in the city announcing the 152nd anniversary celebration of Ayyankali, the messiah of the Pulaya community of Kerala, describes him as a ‘Raja’. Mahatma Gandhi had also called the social reformer as Pulaya Raja. This status is also related to the connection of Pulayas with Chera dynasty (hence the name Cheramar).

The history of the Pulaya community is scantly recorded. The story of the downtrodden was never a topic of interest for historians until the 20th century. Therefore, it is not surprising that the life of a king of the Pulaya community, who lived some 200 years ago in the city, never got recorded, authentically. But the memory of Kalipulayan, the last Pulaya Raja of Pulayanarkotta, nevertheless remains through fables. A shrine dedicated to him has also surprisingly survived the ravages of time and remains tucked away, right in the middle of the city, in Attakkulangara.

There are several indications that the Pulaya community had a glorious past. T. K. Velu Pillai, in theTravancore State Manual, opines that such a past remained till 700 CE. Bishop Caldwell remarks: “Perhaps the best representatives at present of the earliest race of inhabitants are those long oppressed tribes, now considered the lowest in the social scale”.

Anantha Krishna Iyer in Cochin Tribe & Castes (1909) refers to a Pulaya chieftain called Aikkara Yajamanan. Krishna Iyer C.A. in Travancore Tribes and Castes (1939) mentions that a Pulaya princess named Kotha is said to have ruled over Kokkothamangalam in Nedumangad.

Pulayanarkotta on the banks of the Akkulam lake was also, arguably, home to a Pulaya chieftain. ‘Pulayanarkotta’ literally means ‘the fort of the Pulayas chief or king’; the “nar” at the end of Pulayanar indicates some kind of superior social status.

Samuel Mateer in his Native Life of Travancore (1883) is one of the scholars who refer to Pulayanarkotta. He first sketches the social condition of Pulayas. “They belong to the very lowest grades in caste, having been formerly slaves and still deeply degraded as education and civilization have not yet largely affected them, and their former masters do not wish them to rise to independence or full liberty. Their customs and usages are of the deepest interest to the ethnologist, while their social condition calls for the profoundest sympathy of the philanthropist”.

He then goes on to make his remarks about, Pulayanarkotta. “In the neighbourhood of Trivandrum, Pulayars are accustomed to boast of having once had a chieftain or rajah of their own, who resided in a fort not far off. There certainly are some remains on the summit of a hill near Vely of a mud wall and ditch, some 60 or 70 feet square, enclosing a small level plot of ground now overgrown with shrub and having a deep well inside. This is commonly called Pulayanar Kotta, and a Sudra family in the neighbourhood are called by their fellows “the Pulayan’s Accountants,” and freely admit that their ancestors did hold that office. As Head Pulayars were appointed by the Travancore Government to be responsible for the others in all matters of business, there may have been one chief of all near the capital, to whom, as a politic means of ruling the others, some special privileges, and a small mud walled fort might have been allowed. But it seems impossible to believe that any of this unfortunate race could have been within the last few centuries in possession of independent authority.”

Historian Pattom G. Ramachandran Nair has also recorded oral history about Pulaya Raja of Pulayanarkotta. He also points to the oral tradition that Anayara was once the elephant stables of the Pulaya king.

There is no clear indication about the period of reign of the last Pulaya Raja, we can only infer that he lived during the late 18th century or earlier. The fable that remains today about Kalipulayan comes to us through the members of the Viswakarma community, the community which traditionally worked as carpenters, blacksmith, goldsmith, sculptors and so on. Parameswaran Achari, a member of the community, who has been running a goldsmith shop for almost half a century in Puthen Road junction in Vanchiyoor holds the story of Kalipulayan close to his heart. Parameswaran’s fable has obvious elements of fantasy in it, but hidden somewhere is an indication that, much like Ayyankali who forced entry into a ‘Vidyalaya” (school), Kalipulayan sacrificed himself by entering a ‘Devalaya’ (temple), in an attempt to declare his equality with the Maharaja of erstwhile Travancore.

Kalipulayan and his wife are believed to have reigned over Pulayanarkotta and they were well known for their magical powers. In a fit to reassure the pride of his community, the Pulaya Raja is said to have declared that he being a king, he was entitled to enter the Sree Padmanabhaswamy temple. The Pulaya connection of the temple is well known.

Samuel Mateer, in his work titled ‘Land of Charity’ (1870) refers to it as follows: “The place where Trivandrum now stands was formerly a jungle, called Ananta Kadu. In the centre of this desert dwelt a Pulayan and his wife, who obtained a livelihood by cultivating a large rice-field, near to their hut. One day, as the Pulayan’s wife was weeding her grounds, she heard the cry of a babe close to her, and on search, found it so beautiful that she supposed it was a divine infant, and was at first afraid to touch it.

However, after washing herself, she fed the babe with milk, and left it again under the shade of a large tree. As soon as she had retired a five headed cobra came, removed the infant to a hole in the tree, and sheltered it from the sun with its hood. It was an incarnation of the god Vishnu. While there, the Pulayan and his wife used to make offerings to the babe of milk and conjee in a coconut shell. Tidings of these things reaching the ears of the sovereign of Travancore, orders were issued for the erection of a temple At the place. The natives add that the cocoa-nut shell used by the Pulayan is still preserved in the royal pagoda at Trivandrum.”

Today, the small shrine for Kalipulayan inside the Attakkulangara Dharmasastha temple is kept in a corner. Here Kalipulayan and Kalipulayi are symbolically represented by two tiny pyramids.

Even now we can find settlements of Viswakarma community in Attakkulangara area. Only one shop remains in the area – Chembonippura in Aryasala that still makes brass pieces. All other brass making units have either vanished or morphed into shops which sell brass items brought from elsewhere.

S. N. Sadasivan in A Social History Of India gives a different account of the fate of the last Pulaya Raja. He mentions that Pulayas had a colony in Karamana, with their chief having a fortress and palace in Pulayanarkotta. He had a prominent Ezhava as his minister and a Nair as his accountant (the latter also confirmed by Samuel Mateer).

Chittira, the beautiful daughter of the king was sought by the king of Venad as his concubine, and the demand being spurned by her, the Venad king along with his Marava regiment attacked Pulayanarkotta and killed the king, his daughter and razed the fort to ground.

Today, scenic Pulayanarkotta, which overlooks the city and the lake, has no trace left of the Pulaya King, his mud fort or his kingdom.

The fable of Kalipulayan

Kalipulayan was aware of the practical difficulties of demonstrating his equality by entering the Sree Padmanabhaswamy temple, as in those days the evils of the caste system ensured that members of the Pulaya community could not even come near members of the so called upper caste, let alone a temple run by Brahmins. Kalipulayan had a way out. He invoked his magical powers and produced an oil called ‘Unni thailam’, which was said to have the powers to make people invisible. Kalipulayan applied oil on his forehead and boldly walked into the temple. Not only did he enter the temple and offer prayers, due to his sense of being equal to the Maharaja, he walked into the room in the temple complex where the Maharaja was having his supper. He sat beside the Maharaja and shared the rice porridge (kanji) that the Maharaja was having.

It did not escape the attention of the king that his kanji was diminishing at a faster rate than he was consuming it. Suspecting that something extraordinary was happening, he sought the advice of his astrologer. The astrologer foresaw that there was someone invisible partaking in the supper. The king asked the astrologer to devise a way of catching the culprit and the astrologer suggested a very simple way. The next day, steaming hot kanji was served. The steam from the kanji made the invisible Kalipulayan sweat, and he took his towel and wiped his face and removed the magical oil on his forehead, making him visible to the Maharaja. The cruelty of caste system in Travancore ensured that Kalipulayan was hanged for breaking the caste rules. It is possible that the settlement in Pulayanarkotta was also consequently demolished.

The fable does not end here. It is said that Kalipulayan’s fight with Maharaja continued from the other world. The spirit of Kalipulayan decided to get even with the Maharaja but he chose a rather meek way of doing it. Kalipulayan blew air into the moulds used for making brass vessels to be supplied to the temple and the palace. Air bubbles created defects in the brass vessels. Hit by the problem, Viswakarma brass smiths turned to astrologers for a solution. The astrologer hypothesised the handiwork of Kalipulayan. He advised the Viswakarma community to appease the spirit of Kalipulayan. They did it in the right earnest, inside the Dharmasastha Temple at Attakkulangara, run by their community. It is said that Kalipulayan gave up his vengeance and never again troubled the brassmiths and thereby the king and temple.

http://www.thehindu.com/features/metroplus/the-forgotten-king-of-pulayanarkotta/article6383352.ece

ഒരു ജന്മദിനം കൂടി സമാഗതമായി..

ഒരു ജന്മദിനം കൂടി സമാഗതമായി..

ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായ പല മാറ്റങ്ങളും എന്നെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു..

2013 ഡിസംബറില്‍ ഗുരുകുല കണ്‍വന്ഷ ന് ചെന്നനേരം ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. എന്റെണ പ്രിയപ്പെട്ട സ്വാമി ആണ് സ്വാമി തന്മയ. അദ്ദേഹം  നിരന്തരം എന്നെ നിരീക്ഷിച്ചു നേര്‍വഴിക്ക് നടത്തുവാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ഒരു സന്യാസിവര്യനാണ്. ഞാന്‍ കുറച്ചു ഹിന്ദു തീവ്ര ചിന്ത കൊണ്ടുനടക്കുന്ന സമയവും. സ്വാമി ഈ കാര്യം എന്റെക ഗുരു മുനി നാരായണ പ്രസാദിന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ നേരത്തെ കൊണ്ടു വന്നിരുന്നു. കണ്‍വന്ഷസന് ചെന്ന നേരം വിശേഷങ്ങള്‍ എല്ലാം അന്വേഷിച്ചറിഞ്ഞതിനു ശേഷം സ്വാമി നേരെ എന്നെ വിളിച്ച് കൊണ്ടുപോയി. ഒരുമിച്ച് വെറുതെ ഗുരുകുലത്തിലെ വഴികളിലൂടെ നടന്നു. നടന്ന് ചെല്ലവേ തൊട്ടു മുന്നില്‍ ഗുരു. ഞാന്‍ ഗുരുവിനെ നമസ്കരിച്ചു. ഗുരുവിനെ കണ്ട ഉടനെ സ്വാമി നേരെത്തെ തീരുമാനിച്ചു വച്ചപോലെ എന്‍റെ തീവ്ര ചിന്തയെ കുറിച്ച് ഗുരുവിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. ലെഫ്റ്റ് ആന്ഡ് റൈറ്റ് ഗുരു കൈകാര്യം ചെയ്തു. 

ഗുരു എന്നോട് ചോദിച്ചു “നീ നാരായണ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ ? 

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ഉണ്ട് ഗുരോ. 

ഗുരു- അന്ഗീകരിക്കുന്നുണ്ടോ?. 

ഞാന്‍ -ഉണ്ട് ഗുരോ ? 

ഗുരു- എന്നിട്ട് നീ ഇപ്പോള്‍  പിന്തുടരുന്നത് ഗുരുവിന്‍റെ മാര്‍ഗ്ഗമാണോ ?. 

ഞാന്‍- അല്ല ഗുരോ. 

ഗുരു- അപ്പോള്‍ പിന്നെ നിനക്കെങ്ങനെ നാരായണ ഗുരുവിന്റെ ആളാണ്‌ എന്ന് പറയാന്‍ കഴിയും ?

എനിക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഒന്നും പറയാനാവാതെ നിന്നു. 

അപ്പോള്‍ ഗുരു പറഞ്ഞു. “നീ ലോകത്തെ ഒന്നും നന്നാക്കാന്‍ നടക്കേണ്ട. സ്വയം നന്നാവാന്‍ ശ്രമിക്കുക.  നാരായണ ഗുരു ലോകത്തെ നന്നാക്കാന്‍ കരാറെടുത്തു നടന്ന ആളല്ല. ഗുരു തന്റെ  ആത്മ സത്യത്തിന്‍റെ നിര്‍വൃതിയില്‍ മുഴുകി ഈ ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചു. അപ്പോള്‍ ഗുരുവിന്‍റെ നിറ സാന്നിദ്ധ്യത്താല്‍ ഈ ലോകം അവര്പോലും അറിയാതെ മാറ്റപ്പെട്ടു. ഗുരു തന്‍റെ ഭൌതിക ദേഹം ഉപേക്ഷിച്ചതിനു ശേഷവും ഈ ലോകം ആ ഗുരുവിന്‍റെ ആത്മീയ പ്രഭാവത്താല്‍ മാറ്റപ്പെട്ടുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു. അതാണ്‌ “നടുനില” (ന്യുട്രല്‍ എക്സിസ്റെന്സ്) എന്ന് ഗുരു പറയുന്നത്. അതായിരിക്കണം നമ്മുടെ മാര്‍ഗ്ഗവും".

“ആളുകള്‍ മത തീവ്രവാദം നടത്തുന്നത് അവര്‍ക്ക് അറിവില്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്  അതിനു പോംവഴി ബദല്‍ തീവ്രവാദമല്ല. അവര്‍ക്ക്  അറിവുണ്ടാകാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു കൊടുക്കുക. ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുകയും ആദരിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നവര്‍ അതാണ്‌ ചെയ്യേണ്ടത്. “ഒരുമതവും പോരുതാല്‍ ഒടുങ്ങുവീല” എന്നല്ലേ ഗുരു പറഞ്ഞത്. അതുകൊണ്ട് അതൊക്കെ നിര്‍ത്തി ഗൌരവത്തോടെ പഠനം തുടരുക. തീവ്രവാദം ഒക്കെ നടത്താന്‍ ധാരാളം ആളുകള്‍ ഉണ്ടാകും. പക്ഷെ ഗുരുവിന്‍റെ  സത്യ ദര്‍ശനം അറിയാനും അറിയിക്കാനും ആളുകള്‍ ഇല്ല. നീ അത് ചെയ്‌താല്‍ മതി. നാരായണ ഗുരുവിന് ആരുമില്ല എന്നത് മറക്കേണ്ടാ".

ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഗുരു നടന്നകന്നു.. തന്മയ സ്വാമി എന്‍റെ മുഖത്ത്‌ നോക്കി, വളരെ ഗൌരവത്തോടെ. ഞാന്‍ ഗുരു നാരായണന്‍റെ ഗൌരവം ആ മുഖത്ത്‌ കണ്ടു. പിന്നീട് സ്വാമി വളരെ നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. ഇപ്പൊള്‍ മനസ്സിലായല്ലോ എന്താണ് ഇനി വേണ്ടതെന്ന്?.  ഗുരു പറഞ്ഞതൊന്നും മറക്കരുത്. എന്‍റെ കുട്ടികള്‍ ഒന്നും മോശപ്പെട്ടു പോകേണ്ടവര്‍ അല്ല. നല്ലവരാകുക. അങ്ങനെ ലോകം നന്നാകട്ടെ. അങ്ങനെ മതി. എല്ലാം നേരെ ആകും..

മനസ്സില്‍ വിസ്ഫോടനങ്ങള്‍ ഉണ്ടായി എന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. അതുവരെ മനസ്സില്‍ ഇരുണ്ടുകൂടി നിന്ന പല ചിന്തകളും ചീട്ടു കൊട്ടാരം പോലെ തകരാന്‍ തുടങ്ങി. കരുണാമയനായ ഗുരു മനസ്സില്‍ കാരുണ്യത്തിന്‍റെ നീരുറവ തെളിച്ചുതന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. ചിന്തകള്‍ പുതിയ വഴികള്‍ തേടി. മനസ്സില്‍ നിന്നും വിവേചനങ്ങള്‍ തൂത്തെറിയപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. അതുവരെ വന്ന വഴി മാറി പുതിയ വഴികള്‍ തേടി.. പഠനത്തിനു പുതിയ മാനം കൈവന്നു.

ആദ്യം ചെയ്തത് തീവ്ര നിലപാടുകള്‍ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന ആളുകളുമായുള്ള സമ്പര്‍ക്കം  ഇല്ലാതാക്കുക എന്നതായിരുന്നു. അതിന്റെ ഭാഗമായി ആ ആളുകളുടെ ഫേസ് ബുക്ക്‌ സൗഹൃദം ഒഴിവാക്കി. അവരെ മാറ്റി. ചിലരെ ബ്ലോക്ക് ചെയ്തു. അത് ഏറെ കുറെ വിജയിച്ചു. നെഗറ്റീവ് ചിന്തകള്‍ ഉള്ളവരെയും മറ്റും ഒഴിവാക്കി. കുറച്ചു നല്ല പുതിയ സുഹൃത്തുക്കളെ ആ കണ്ടെത്തി ഫ്രെണ്ട്സ് ആക്കി. നല്ലവരായ ധാരാളം മനുഷ്യര്‍ ലോകത്ത് ഉണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി പ്രശ്നം ലോകത്തിനല്ല എനിക്കായിരുന്നു എന്ന്. ഇങ്ങനെ പ്രശ്നം മനസ്സില്‍ വച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നവന്മാരാണ് ലോകത്തിനു തന്നെ പ്രശ്നമായി മാറുന്നതെന്നും മനസ്സിലാക്കി. അതുകൊണ്ടു പ്രശ്നകാരികള്‍ സ്വയം മാറിയാല്‍ ലോകം രക്ഷപെട്ടു. ഒരു കസബും, ബിന്‍ ലാദനും ഗോറിയും ഗസ്നിയും ഒവൈസിയും മദനിയും പ്രജ്ഞാസിങ്ങും ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല.  അതോടെ പരിഹാരം കണ്ടെത്തിയ സംതൃപ്തി ഉണ്ടായി.  അങ്ങനെ ഗുരു മുനി നാരായണ പ്രസാദ് പറഞ്ഞു തന്നതിന്റെ പൊരുള്‍ എനിക്ക് ബോധ്യം വന്നു.. സമാധാനവും. എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാനും എല്ലാ ചിന്താധാരകളെയും കുറിച്ച് അറിയാനും ഉള്ള മനസ്സുണ്ടായി. ഇതിനൊക്കെ കാരണഭൂതനായ് നിലകൊള്ളുന്ന മഹാ ഗുരുവിനും ആ ഗുരുവിന്‍റെ പരമ്പരക്കും നന്ദി പറയുന്നത്‌ തെറ്റാണെന്ന് അറിയാം എനിക്ക്. അതുകൊണ്ട് ആ പുണ്ണ്യ പാദാരവിന്ദങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ എന്നെ സ്വയം സമര്‍പ്പിക്കുന്നു... 

കുളിർമതികൊണ്ടു കുളിർത്തു ലോകമെല്ലാ-

മൊളിതിരളുന്നൊരു വെണ്ണിലാവു പൊങ്ങി

തെളുതെളെ വീശിവിളങ്ങി ദേവലോക-

ക്കുളമതിലാമ്പൽ വിരിഞ്ഞു കാണണം മേ!  - ശിവശതകം 100

ഉണ്ണ്യേന്‍ ഹാജി എന്ന രാമസിംഹന്‍

ദാരിദ്ര്യത്തേയും പട്ടിണിയേയും ചൂഷണം ചെയ്ത് മോഹന വാഗ്ദാനങ്ങളുമായി സ്വന്തം മതം പരിപോഷിപ്പിക്കാന്‍ നടക്കുന്നവര്‍ക്ക് മുന്നിലൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നം ആണ് വാഗ്ദാനങ്ങളും വിലപേശലുകളുമ്മില്ലാതെ സ്വധര്‍മ്മത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയ ഉണ്ണ്യേന്‍ ഹാജി എന്ന രാമസിംഹന്‍. 

രാമസിംഹനെ കുറിച്ച് ഒരു അന്വേഷണം....

പൈതൃകമുണരുമ്പോള്‍...

മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ പെരിന്തല്‍മണ്ണ അങ്ങാടിപ്പുറം എംഇഎസ്‌ സ്വാശ്രയ മെഡിക്കല്‍ കോളേജിനും കോടൂര്‍ ചെമ്മന്‍കടവില്‍ കിളിയമണ്ണില്‍ തെക്കെപള്ളിയാളി വീട്ടില്‍ ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബ്‌ എന്ന രാമസിംഹനും തമ്മില്‍ എന്താണ്‌ ബന്ധം. അതറിയണമെങ്കില്‍ ചരിത്രത്തിന്റെ വഴിയില്‍ ഏകദേശം ഒരു നൂറ്റാണ്ട്‌ പിന്നോട്ട്‌ നടക്കണം. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ 2011ല്‍ നിന്ന്‌ 1905വരെയുള്ള ഒരു ‘ടൈംട്രാവലോഗ്‌’.

അന്ന്‌ കേരളമില്ല, ഉള്ളത്‌ മലബാറും, കൊച്ചിയും, തിരുവിതാംകൂറും. വളാഞ്ചേരി-പെരിന്തല്‍മണ്ണ റൂട്ടില്‍ ഇന്ന്‌ കാണുന്ന വിശാലമായ ടാര്‍ റോഡിന്‌ പകരം കഷ്ടിച്ച്‌ ഒരു കാളവണ്ടിക്ക്‌ കടന്നുപോകാവുന്ന ചെമ്മണ്‍ നിരത്തുമാത്രം. കിളിയമണ്ണില്‍ തെക്കെ പള്ളിയാളി വീട്ടിലെ മൊയ്തുസാഹിബിന്റെ മൂത്തമകന്‍ ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബ്‌ 1905ല്‍ മാലാപ്പറമ്പ്‌ എന്ന മനോഹരമായ കുന്നിന്‍ പ്രദേശത്ത്‌ എത്തി. അങ്ങാടിപ്പുറം അംശം പരിയാപുരം ദേശത്തില്‍ കുണ്ടറക്കല്‍ തറവാട്ട്‌ കാരണവരില്‍ നിന്ന്‌ ’600′ ഏക്കര്‍ സ്ഥലം ’90′ വര്‍ഷത്തെ പാട്ടത്തിനെടുത്തു. ബ്രിട്ടീഷുകാരില്‍നിന്ന്‌ പഠിച്ച റബ്ബര്‍ കൃഷി പരീക്ഷിക്കാനായിരുന്നു ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബ്‌ ’600′ ഏക്കര്‍ ഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുത്തത്‌. കുന്നിന്‍ മുകളില്‍ വലിയ എട്ടുകെട്ട്‌ മാളിക പണിത്‌ ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബ്‌ താമസം തുടങ്ങി. മാലാപ്പറമ്പ്‌ മാട്ടുമ്മല്‍ നരസിംഹമൂര്‍ത്തിക്ഷേത്രവും സാഹിബ്‌ പാട്ടത്തിനെടുത്ത ഭൂമിയുടെ പരിധിയില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്നു. അങ്ങാടിപ്പുറം അംശം അധികാരി സി.പി.കേശവതരകന്‍ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു അക്കാലത്ത്‌ ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബിന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കള്‍. ക്ഷേത്രസാമീപ്യവും സുഹൃത്തുക്കളുടെ സാമീപ്യവും ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബില്‍ പല മാറ്റങ്ങളും വരുത്തി. യാഥാസ്ഥിതിക മുസ്ലീം കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബ്‌ കാലക്രമേണ ഹിന്ദു ജീവിതരീതിയില്‍ താല്‍പര്യമുള്ളയാളായി മാറി. മാംസാഹാരവും ഇസ്ലാമിക രീതികളും കൈവെടിഞ്ഞ്‌ ഹിന്ദുമതവും രാമസിംഹന്‍ എന്ന പേരും സ്വീകരിച്ചു. ഉണ്ണ്യേന്‍ സാഹിബിന്റെ അനുജന്‍ ആലിപ്പൂവും ഹിന്ദുമതം സ്വീകരിച്ചു. ദയാസിംഹന്‍ എന്നപേര്‌ സ്വീകരിച്ചു. തന്റെ രണ്ട്‌ ആണ്‍മക്കളേയും രാമസിംഹന്‍ ഹിന്ദു നാമധാരികളാക്കി. ഫത്തേസിംഗ്‌, സ്വരാവര്‍സിംഗ്‌ എന്ന പേരുകളും നല്‍കി. നരസിംഹമൂര്‍ത്തിക്ഷേത്രം രാമസിംഹന്‍ പുനരുദ്ധാരണം നടത്തി നവീകരിച്ചു. അനുജന്‍ ദയാസിംഹനെ ബ്രാഹ്മണനാക്കാന്‍ രാമസിംഹന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. അതിനായി വൈദിക വിധികളനുസരിച്ച്‌ ഷോഡശക്രിയകള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി നരസിംഹന്‍ നമ്പൂതിരി എന്നപേരും നല്‍കി. പുഴക്കാട്ടിരി കൊട്ടുവാടി മംഗലത്തുമനക്കലെ നാരായണന്‍ നമ്പൂതിരി തന്റെ മകള്‍ കമല അന്തര്‍ജനത്തെ നരസിംഹന്‍ നമ്പൂതിരിക്ക്‌ വേളികഴിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. പത്രമാധ്യമങ്ങളൊന്നും കാര്യമായി ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും അക്കാലത്ത്‌ മലബാറില്‍ ഏറെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളായിരുന്നു ഇതെല്ലാം.

1947 ആഗസ്റ്റ്‌ രണ്ടാം തീയതി. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം അവസാനിച്ച ശേഷമുള്ള രാഷ്ട്രീയ പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ അലയൊലികള്‍ ഇങ്ങ്‌ മലബാറിലും പ്രതീക്ഷയുടെ മാറ്റൊലികള്‍ എത്തിച്ചു. മതത്തിന്റെ പേരില്‍ ഇന്ത്യയെ വിഭജിക്കാനുള്ള തീരുമാനത്തില്‍ മൗണ്ട്‌ ബാറ്റണും നെഹ്‌റുവും ജിന്നയും യോജിപ്പിലെത്തി. ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ വിഭജനത്തിന്റേയും അധികാരകൈമാറ്റത്തിന്റേയും നടപടികള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി പരിപൂര്‍ണ സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു രാജ്യം.

ആഗസ്റ്റ്‌ രണ്ടാം തീയതി ഏതാണ്ട്‌ അര്‍ദ്ധരാത്രിയോട്‌ അടുത്തുകാണും. പെരിന്തല്‍മണ്ണ പോലീസ്‌ സ്റ്റേഷനിലെ തന്റെ ജോലികള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍ കേശവമേനോന്‍ താമസസ്ഥലത്ത്‌ മടങ്ങി എത്തിയതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നും ഒരു പോലീസുകാരന്‍ ഓടിക്കിതച്ചെത്തി ആ വിവരം കൈമാറി. മാലാപ്പറമ്പിലെ എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവില്‍ രാമസിംഹന്‍, അനുജന്‍ നരസിംഹന്‍, ഭാര്യ കമല അന്തര്‍ജനം, പാചകക്കാരന്‍ തൃശൂര്‍ സ്വദേശിയായ രാജു അയ്യര്‍ എന്നിവരെ ആരോ വെട്ടിക്കൊലപ്പെടുത്തി എന്നതായിരുന്നു ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ വിവരം. എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവിലെത്തിയ പോലീസ്‌ സംഘത്തിന്‌ വെട്ടിനുറുക്കിയ നാല്‌ മൃതദേഹങ്ങളാണ്‌ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്‌. കമല അന്തര്‍ജനത്തിന്റെ അമ്മയും കുട്ടികളും ബംഗ്ലാവില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും കൊലയാളികള്‍ അവരെ കണ്ടില്ല. ഭാഗ്യംകൊണ്ടവര്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു. പക്ഷെ കൊലപാതകത്തിന്‌ സാക്ഷികളും തെളിവുകളും ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ കേശവമേനോന്‌ പ്രതികളെ പിടികൂടാന്‍ ഏറെ പ്രയാസപ്പെടേണ്ടിവന്നില്ല. പ്രദേശവാസികളായ നാണത്ത്‌ കുഞ്ഞലവി, മൊട്ടേങ്ങല്‍ മൊയ്തുട്ടി തുടങ്ങിയവരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഒമ്പതംഗസംഘമായിരുന്നു കൊലനടത്തിയതെന്നായിരുന്നു പോലീസ്‌ കണ്ടെത്തല്‍. രാമസിംഹനും കുടുംബവും ഇസ്ലാം മതം ഉപേക്ഷിച്ചതും ഹിന്ദുമതത്തിലേക്ക്‌ മാറിയതുമാണ്‌ കൊലപാതകത്തിന്‌ കാരണമായതെന്നും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ കുറ്റപത്രത്തില്‍ രേഖപ്പെടുത്തി. രാമസിംഹന്റെ ഭാര്യാപിതാവ്‌ കല്ലടി ഉണ്ണിക്കമ്മു അടക്കമുള്ള ചിലര്‍ക്ക്‌ ഈ ഗൂഢാലോചനയില്‍ പങ്കുള്ളതായും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ കണ്ടെത്തി. കൂട്ടക്കൊലക്ക്‌ ശേഷം എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവിന്റെ പിന്‍ഭാഗത്തുകൂടെ കുന്നിറങ്ങിയ അക്രമികള്‍ കുളത്തൂര്‍ എത്തി അവിടെ നിന്നും പലവഴി തിരിഞ്ഞ്‌ ഒളിവില്‍ പോവുകയായിരുന്നു. കൊലപാതകത്തിന്‌ ഉപയോഗിച്ച ആയുധങ്ങളെല്ലാം കുളത്തൂരിനടുത്ത മുതലക്കോട്ട്‌ കുളത്തില്‍ നിന്നും പിന്നീട്‌ കണ്ടെടുക്കുകയുണ്ടായി. തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ സെഷന്‍സ്‌ കോടതി പ്രതികള്‍ക്ക്‌ ജീവപര്യന്തം ശിക്ഷവിധിച്ചു. എന്നാല്‍ മദ്രാസ്‌ ഹൈക്കോടതി പ്രതികളെ വെറുതെ വിടുകയാണുണ്ടായത്‌. കൂട്ടക്കൊലപാതകത്തിന്‌ ശേഷം മാലാപ്പറമ്പില്‍ പിന്നീട്‌ ഉണ്ടായത്‌ അക്രാമാസക്തമായ മതവെറിയുടെ താണ്ഡവമായിരുന്നു. രാമസിംഹന്റെ എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവ്‌ കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ടു. സമീപത്തെ നരസിംഹമൂര്‍ത്തിക്ഷേത്രം പൂര്‍ണമായും അക്രമികള്‍ തകര്‍ത്തു. ക്ഷേത്രശ്രീകോവിലും നാലമ്പലവും പൊളിച്ച്‌ കല്ല്‌, മരം, ഓട്‌ തുടങ്ങിയവ എടുത്തുകൊണ്ടുപോയി. വിഗ്രഹങ്ങള്‍ തല്ലിത്തകര്‍ത്ത്‌ ക്ഷേത്രകിണറ്റിലും കുളത്തിലും നിക്ഷേപിച്ചു. ക്ഷേത്രചുറ്റുമതില്‍ തകര്‍ത്ത്‌ കുളവും കിണറും മൂടി. ടിപ്പുസുല്‍ത്താന്റെ പടയോട്ടം, 1921ലെ ഖിലാഫത്ത്‌ എന്ന മാപ്പിളലഹള എന്നീ അവസരങ്ങളില്‍ മലബാര്‍ കണ്ട ഭീതിദമായ കാഴ്ചകള്‍ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ആവര്‍ത്തിക്കുകയായിരുന്നു. മലബാറിന്റെ മാത്രമല്ല കേരളത്തിന്റെ ആകമാനം സാമൂഹ്യമനഃസാക്ഷി ഈ കാഴ്ചകള്‍കണ്ട്‌ വെറുങ്ങലിച്ചു. ആയിരക്കണക്കിന്‌ വര്‍ഷങ്ങളായി ഈ നാട്ടില്‍ പുലരുന്ന മഹത്തായ മതേതരത്വവും സംസ്കാരവും സങ്കുചിത മതവെറിയന്മാരുടെ പേക്കൂത്തുകള്‍ക്ക്‌ ഇരയാകുന്നതിന്‌ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി മലബാര്‍ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയായിരുന്നു.

രാമസിംഹന്റെ എസ്റ്റേറ്റ്‌ ബംഗ്ലാവ്‌ നിലനിന്നിരുന്നിടത്താണ്‌ ഇന്ന്‌ എംഇഎസ്സിന്റെ മെഡിക്കല്‍ കോളേജ്‌ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്‌. രാമസിംഹന്റേയും കുടുംബത്തിന്റേയും കൊലപാതകത്തിന്‌ ശേഷം ’600′ ഏക്കറോളം വരുന്ന ഭൂമി അനധികൃതമായി കൈവശപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു എന്ന്‌ ആക്ഷേപമുണ്ട്‌. അടുത്തകാലത്ത്‌ മെഡിക്കല്‍ കോളേജിനുവേണ്ടി വലിയ കെട്ടിടസമുച്ചയങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്നതിന്‌ മുമ്പുവരെ രാമസിംഹന്റെ എട്ടുകെട്ട്‌ മാളികയുടെ ഭാഗങ്ങള്‍ അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു. ഇന്നത്തെ മെഡിക്കല്‍ കോളേജിന്റെ ഐ.സി.യു സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഭാഗത്താണ്‌ മാളിക ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന്‌ പരിസരവാസികള്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. രാമസിംഹന്റെ കൊലപാതകത്തിന്‌ ശേഷം ഭൂമി അനന്തരാവകാശികള്‍ തങ്ങള്‍ക്ക്‌ കൈമാറി എന്നാണ്‌ സൊസൈറ്റിയുടെ അവകാശവാദം. എന്നാല്‍ ഇത്‌ സംബന്ധിച്ച്‌ രേഖകളൊന്നും നിലവിലില്ല. മാത്രമല്ല ഭൂമി രാമസിംഹന്റേയും കുടുംബത്തിന്റേയും ഉടമസ്ഥാവകാശത്തില്‍ പെട്ടതുമല്ല. 1905ല്‍ കുണ്ടറക്കല്‍ തറവാട്ടുകാരില്‍ നിന്ന്‌ ’90′വര്‍ഷത്തെ പാട്ടത്തിന്‌ രാമസിംഹന്‍ കൃഷിചെയ്യാന്‍ അനുവാദം വാങ്ങിയ ഭൂമിയാണിത്‌. പാട്ടക്കരാര്‍ കാലാവധി പൂര്‍ത്തിയായ 1995ല്‍ ഈ ഭൂമി കുണ്ടറയ്ക്കല്‍ തറവാട്ടിലേക്കോ അല്ലാത്തപക്ഷം കേരളസര്‍ക്കാരിലേക്കോ തിരികെ നല്‍കേണ്ടതാണ്‌.

രാമസിംഹന്റെ കുടുംബത്തില്‍ ആര്‍ക്കും ഭൂമി എംഇഎസ്സിന്‌ കൈമാറാന്‍ അവകാശമില്ല എന്നാണ്‌ നിയമപണ്ഡിതരും പ്രദേശവാസികളുമൊക്കെ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത്‌. ഇന്ത്യയുടെ മഹത്തായ മതേതര പാരമ്പര്യത്തേയും സര്‍വമത സമഭാവന എന്ന സംസ്കാരത്തേയും തകര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതിന്‌ അക്രമികള്‍ക്ക്‌ പാരിതോഷികമായി ലഭിച്ച അനര്‍ഹമായ സ്വത്താണ്‌ ഈ ’600′ ഏക്കര്‍ ഭൂമിയെന്നതാണ്‌ സത്യം. തകര്‍ക്കപ്പെട്ട നരസിംഹമൂര്‍ത്തിക്ഷേത്രവും അതിന്‌ ചുറ്റുമായി ഏകദേശം ’60′ സെന്റ്‌ സ്ഥലവും ഏറെക്കാലത്തെ നിയമനടപടികള്‍ക്ക്‌ ശേഷം ഇപ്പോള്‍ ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക്‌ വിട്ടുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്‌. ഇവിടെ പുതുതായി നിര്‍മ്മിച്ച ക്ഷേത്രത്തില്‍ ജൂലൈ 10ന്‌ പുനഃപ്രതിഷ്ഠ നടക്കും. ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ ആയിരക്കണക്കിന്‌ ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ തകര്‍ക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്‌. പ്രത്യേകിച്ചും ഉത്തരേന്ത്യയിലെ മുസ്ലീം ആക്രമണ കാലഘട്ടത്തില്‍. ടിപ്പുവിന്റെ പടയോട്ടക്കാലത്ത്‌ കേരളത്തിലും ഏറെ ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ തകര്‍ക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്‌. അവയില്‍ പലതും പിന്നീട്‌ പുനരുദ്ധരിക്കപ്പെട്ടു. അങ്ങാടിപ്പുറം മാലാപ്പറമ്പ്‌ നരസിംഹമൂര്‍ത്തിക്ഷേത്രവും ഈ പുനരുദ്ധാരണത്തോടെ ചരിത്രത്തില്‍ പുതിയൊരദ്ധ്യായം എഴുതിച്ചേര്‍ക്കുകയാണ്‌. പ്രതീക്ഷയേകുന്ന വസ്തുത പ്രദേശത്തെ സാമാന്യ മുസ്ലീം ജനവിഭാഗത്തില്‍ നിന്നും ക്ഷേത്രപുനര്‍നിര്‍മ്മാണത്തിന്‌അനുകൂലമായ മനോഭാവം ഉയര്‍ന്നുവരുന്നു എന്നതാണ്‌. സ്ഥാപിത താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്കും, മ്പത്തിനും സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ക്കുംവേണ്ടി സങ്കുചിത മതവെറി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരേയും അതില്‍നിന്നും വന്‍ നേട്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നവരേയും ജനസാമാന്യം തിരിച്ചറിയാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നതാണ്‌ ഈ പ്രതീക്ഷയുടെ അടിസ്ഥാനം

കൃഷ്ണ ദാസ്

കൃഷ്ണ ഭക്തിയിൽ ഗുരുവയൂരമ്പല വാതിൽ തുറന്നു കണ്ണനെ കണ്ട പെപിതാ സേത്ത്“.എന്ന വിദേശ വനിത.

ഗുരുവായൂരപ്പനോടുള്ള അകൈതവമായ ഭക്തി കൊണ്ട് ഗുരുവായൂരമ്പലത്തിനുള്ളില്‍ കയറാന്‍ അനുവാദം ലഭിച്ച വിദേശ വനിത. "പെപിതാ സേത്ത്“.!!

“ഗുരുവായൂരമ്പലനടയില്‍ ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ പോകും,ഗോപുരവാതില്‍ തുറക്കും ,ഞാന്‍ ഗോപകുമാരനെ കാണും”, ഈ ഗാനം അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അര്‍ത്ഥവത്താകുന്നത് പെപിതാ സേത്തിന്റെ ജീവിതത്തിലാണ്. ദിവസങ്ങളോളം ഗുരുവായൂരപ്പന്റെ ഒരു ദര്‍ശനത്തിനായി ഗോപുര വാതില്‍ക്കല്‍ കാത്തിരുന്ന പെപിതാ സേത്തിനു മുമ്പില്‍ ക്ഷേത്രാധികാരികളുടെ വിലക്ക് വെണ്ണപോലുരുകി ഇല്ലാതെയായ കഥ. ഒരു വിദേശ വനിതയുടെ നിഷ്കാമമായ, അചഞ്ചലമായ ഭക്തിക്കു മുമ്പില്‍ ക്ഷേത്രാചാരങ്ങള്‍ തിരുത്തി എഴുതപ്പെട്ട കഥ കാര്യസാധ്യങ്ങള്‍ക്കായി മാത്രമായി ഭഗവദ് ദര്‍ശനം കാംക്ഷിക്കുന്ന നമ്മള്‍ ഓരോത്തരും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട ഒരു ജീവിത കഥ!

തുടര്‍ച്ചയായ കാത്തിരിപ്പിന് ശേഷം അഹിന്ദുക്കള്‍ക്കും, വിദേശിയര്‍ക്കും പ്രവേശനമില്ലാത്ത ഗുരുവായൂര്‍ ക്ഷേത്രത്തില്‍ ഒരു വിദേശ വനിതയ്ക്ക് പ്രവേശനം അനുവദിക്കപ്പെട്ടു, ക്ഷേത്രത്തെക്കുറിച്ച്, ക്ഷേത്രാചാരനുഷ്ടാനങ്ങളെക്കുറിച്ച്, ഐതീഹ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഒക്കെ നീണ്ട ഏഴു വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഗവേഷണം നടത്തിയ ശേഷം ‘Heaven on Earth: The Universe of Kerala’s Guruvayur Temple’. എന്ന പുസ്തകം അവര്‍ എഴുതി.ഭൂമിയിലെ സ്വര്‍ഗ്ഗാന്വേഷികളെ നിങ്ങള്‍ ഗുരുവായൂരിലെത്തിയാല്‍ നിങ്ങളുടെ അന്വേഷണം നിര്‍ത്തിയേക്കൂ, ഭൂമിയിലൊരു സ്വര്‍ഗ്ഗമുണ്ടെങ്കില്‍ അതിതാണ് ,ഈ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെത്തിയാല്‍ പിന്നെ നിങ്ങള്‍ക്ക് മറ്റൊരിടത്തേക്ക് ഒരു മടക്കം ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കുവാന്‍ പോലും സാധിക്കില്ല” എന്ന് ഉള്‍നിറഞ്ഞ് ലോകത്തിനോട് ഉദ്ഘോഷിച്ച ഈ ഇംഗ്ലീഷുകാരി, ഗുരുവായൂരപ്പെന്റെ ദര്‍ശന സൌഭാഗ്യം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് അനികരണീയമായ ഒരു മാതൃകയാണ്!

ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫറും, ചലച്ചിത്ര നിര്‍മ്മാതാവുമായ പെപിതാ സേത്തിന് ഇന്ത്യയോടുള്ള അഭിനിവേശം തുടങ്ങുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തില്‍ അംഗമായിരുന്ന മുത്തച്ഛന്‍ ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ചെഴുതിയ ഡയറിക്കുറിപ്പുകള്‍ വായിക്കുന്നതോടെയാണ് .അങ്ങനെ അവര്‍ 1970ല്‍ 27-ാം വയസ്സില്‍ കൊല്‍ക്കത്തയിലെത്തി, പിന്നീട് ആനകളോടുള്ള കമ്പം, കേരളത്തിന്റെ ഗ്രാമഭംഗി,നാടന്‍ കലകള്‍,ഇതെല്ലാം അവരെ കേരളത്തോടും,കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളോടും കൂടുതല്‍ അടുപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ കേരളത്തിലെത്തി, തെയ്യത്തെക്കുറിച്ച് നിരവധിഗവേഷങ്ങള്‍ നടത്തി,1994ല്‍ ‘The Spirit Land എന്ന പുസ്തകം എഴുതി.തെയ്യത്തെക്കുറിച്ച് ആ‍ധികാരികമായ വസ്തുതകള്‍ അടങ്ങിയ ഒരു പുസ്തകത്തിന്റെ പണിപ്പുരയിലാണ്. ഗുരുവായൂരിലെത്തിയ ശേഷം അവര്‍ ആദ്യം എടുത്ത ഗുരുവായൂര്‍ കേശവന്റെ ചിത്രമാണ് ഇന്നും ക്ഷേത്രത്തിനു മുമ്പില്‍ ഭക്തരെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നത്. ഭഗവാന്റെ അവതാമായി കണ്ട്,ഭക്തര്‍ കണ്ട് ആരാധിച്ചിരുന്നു ഗുരുവായൂര്‍ കേശവന്‍ 1976 ല്‍ ഗുരുവായൂര്‍ കേശവന്‍ ചരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജനങ്ങള്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞതും,റേഡിയോ സ്റ്റേഷനുകള്‍ ദു:ഖമാചരിച്ചതും, പത്രങ്ങള്‍ കറുത്ത ബോര്‍ഡറുകള്‍ വച്ച് വലിയ വാര്‍ത്തയായി അതു പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതും എല്ലാം അത്ഭുതത്തോടെ അതിലുപരി ഭക്തിയോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു! ആര്യസമാജത്തില്‍ നിന്നും അനുമതിപത്രം വാങ്ങി കേരളത്തിലെ പ്രമുഖ ക്ഷേത്രങ്ങളെല്ലാം സന്ദര്‍ശിച്ച പെപിതാ സേത്ത് കേരളത്തില്‍ വരാനായത് തന്റെ മുജ്ജന്മ സുകൃതമായി കരുതുന്നു!

215 വര്‍ണ്ണചിത്രങ്ങള്‍ അടങ്ങിയ ഹെവന്‍ ഓണ്‍ എര്‍ത്ത് എന്ന പുസ്തകം ക്ഷേതത്തെക്കുറിച്ച് രചിക്കപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ വളരെ ആധികാരികം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടാവുന്ന ഒന്നാണ്. വര്‍ഷങ്ങളായി കേരളത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന പെപിതയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ഭാരത സര്‍ക്കാര്‍ പദ്മശ്രീ നല്‍കി ആദരിച്ചു.

തൃശ്ശൂരിലെ ഒരു വാടകവീട്ടില്‍ വര്‍ഷങ്ങളായി ജീവിക്കുന്ന, കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രാചാരങ്ങളെയും അനുഷ്ഠാനകലകളെയും കുറിച്ച് പഠിക്കാനും എഴുതാനും ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞുവെച്ച പെപിതാ സേത്ത് എന്ന അനുഗ്രഹീതയായ ഈ ഗുരുവായൂരപ്പ ഭക്തയ്ക്ക് ഭഗവദ് കടാക്ഷങ്ങള്‍, അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഇനിയുമിനിയുമുണ്ടാകട്ടെ എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.!!

(CS:DRKRISHNA SHARMA)

അഗസ്ത്യ ഹൃദയം Agasthya Hridayam

എന്‍റെ പുണ്യഭൂമി

വേദങ്ങളിലും .പുരാണങ്ങളിലും ആയിരകണക്കിന് വര്ഷം മുന്പ് എഴുതി വെച്ചത് പലതും അക്കാലത്ത് നടന്നതായിരുന്നു ചിലതൊക്കെ ഭാവനാ സൃഷ്ടി ആയിരിക്കാം പക്ഷേ എല്ലാം പിന്നീട് ലോകം നേരിട്ട് കണ്ടു... 

വിമാനം , വെള്ളത്തിന്‌ കുറുക്കെ കെട്ടുന്ന പാലങ്ങള്, കൃത്രിമമായി മഴ പെയ്യിക്കുക , സംഗീത ചികിത്സ , സ്വര്ണ വജ്ര ങ്ങള് , യുദ്ധ മുറകള് , ചന്ദ്ര സുര്യ ഗ്രഹണ സമയങ്ങള്, അവയവ മാറ്റി വെയ്ക്കൽ , അങ്ങനെ അനേകം ഭാവനയിൽ അല്ലേ ആദ്യം മനുഷ്യൻ എന്തെന്ക്കിലും കാണുക പിന്നീട് അതിനെ പ്രവര്തികമാക്കും.. ഭാവനയിൽ കാണണം എന്ക്കിൽ പോലും അതിനെ കുറിച്ച് ബോധം വേണം... ഭാരത പാരമ്പര്യം ലോകം അന്ഗികരിച്ച ഒന്നാണ് ഭാരതത്തിൽ ജനിച്ചിട്ട്‌ അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ, പഠിക്കാതെ പുച്ചിക്കുന്നവരാണ് ശരീരം കൊണ്ട് അല്ല മനസ്സ് കൊണ്ട് ഇന്നും സായിപ്പിന്റ്റെ കൊളോണിയിൽ അടിമത്തിൽ ജീവിക്കുന്നത്... സായിപ്പ് അടിമ ആക്കാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടാക്കിയ വിദ്യാഭാസ രീതി ഇന്നും ഈ നാട്ടിൽ കരിനീലിച്ചു നില്ക്കുന്നു.. എല്ലാത്തിനെയും സ്വികരിച്ച് കൊണ്ട് ഭാരത ദേശിയ സംസ്കൃതിയിൽ ഉടലെടുക്കുന്ന ആധുനിക വിദ്യാഭാസ രീതി ഇവിടെ തുടങ്ങുക.. എങ്കിലേ ഭാരതത്തിന്‌ നഷ്ട്ടപെട്ട പ്രതാപകാലം ആ സുവര്ണകാലഘട്ടങ്ങള് പൂര്ണമായും ഉയർത്തി കൊണ്ട് വരാൻ കഴിയൂ. നമ്മള് ഇരുട്ടിൽ ജീവിച്ചപ്പോൾ അറിവിന്‍റെ ജീവിത സുഖ സൌകര്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ ജീവിച്ചിരിന്ന ഒരു നാട് ഉണ്ട് ഒരു ജനതയുണ്ട് നിങ്ങള് അവരെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുക അതാണ്‌ ഭാരതം എന്ന് പറഞ്ഞത് ലോക പ്രതിഭയായ ഐ൯സ്റ്റീ൯ നാണ്...

തക്ഷശില നളന്ദ എന്നിവയുടെ കാലഘട്ടം, ആയുർവേദം ,ജോതി ശാസ്ത്രം , അതിന്റ്റെയൊക്കെ പാരമ്പര്യം ഇതൊക്കെ അറിയാത്തവർ ഇന്നും അടിമകളാണ്

॥ ധരണീ ഗർഭസംഭൂത॥ ഭാരതത്തിലെ മഹർഷിമാർ ചൊവ്വാഗ്രഹത്തിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചിരുന്നത് അങ്ങനെയാണ്.അതായത് ഭൂമിയുടെ പുത്രിയാണ് ചൊവ്വ. ചൊവ്വയെ ഭൂമി ഗർഭംധരിച്ച് പ്രസവിച്ചു എന്നല്ല ഇതിനർത്ഥം. ഭൂമിയും ചൊവ്വയുള്ള് സാദ്ർശൃം അവർ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. ആധുനികശാസ്ത്രജ്ഞൻമാരുടെ നിഗമനവും ഇത് തന്നെയാണ്. ആരും മലർന്നു കിടന്നു തുപ്പാതിരിക്കുക. ഭാരതത്തിന്റ നേട്ടങ്ങളിൽ അഭിമാനിക്കുക ... എല്ലാം അറിയാമെന്ക്കിലും അതിനെയൊക്കെ ചില൪ എതിർത്ത് പറയുന്നത് മത തീവ്രവാദം ഉള്ളിൽ ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ് ഹിന്ദു സംസ്കൃതിയിൽ അടിഉറച്ച കാര്യങ്ങള് ആയത് കൊണ്ടാണ് .. മത മൗലിക വാദികള് ഇതിനെ അക്ഷേപ്പിക്കുന്നത് ഹിന്ദു ഒരു മതമല്ല സംസ്കാരമാണ് .. ആ സംസ്കാരം ഇന്നും ജീവിക്കുന്നത് എല്ലാത്തിനെയും ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നത്‌ കൊണ്ടാണ് മഹര്ഷികള് എല്ലാം യുക്തി വാദികള് ആയിരുന്നു അവർ തത്വ ചിന്താഗതി കാരായിരുന്നു .. ഇന്നും അവരുടെ പല പുസ്തകങ്ങളും പല വിദേശ രാജ്യത്തും ചര്ച്ച ആവാറുണ്ട് .. ലോകത്ത് എവിടെ ചെന്നാലും വിവരവും വിദ്യാഭാസവും ഉള്ളവർ ഇന്ത്യകാരോട് പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ചോദിച്ച് ആദ്യം പഠിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് കൈ കൂപ്പി നമസ്തേ എന്നാണ് ...

അതിപുരാതന സംസ്കാരങ്ങള് ലോകത്ത് നശിച്ച് പോയിട്ടുണ്ട് കടന്ന് കയറ്റങ്ങൾ കൊണ്ട് പക്ഷേ അനേകം അക്രമങ്ങള് നടന്നിട്ടും പലരും നശിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയിട്ടും സിന്ധു നദി തട സംസ്കാരം ഭാരതം ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു ... പൂർവികരുടെ ചെറുത്ത് നില്പ്പിന്റ്റെ , ത്യാഗതിന്റ്റെ ,ധീരതയുടെ ഒരുപാട് പടയോട്ടം നടന്ന ഭാരത ഭൂമി .. അറിവിന്റ്റെ വെളിച്ചം വീശിയ പുണ്യ പാവന ഭൂമി ... ''ലോകാ സമസ്ത സുഖിനോ ഭവന്തു '' എന്ന് പാടിയ ഭൂമി നമുക്ക് അഭിമാനിക്കാം.

NARAYANA GURU AND GURUS IDEALS -By Guru Nityachatanya Yati

According to the ancient tradition of India, after comparing the Guru to the Indian pantheon of gods, Vishnu, Brahma, and Maheswara, the riches decided that the Guru par excellence can not be identified with any such symbolically caricatured idea. Hence they held that the true Guru is to be looked upon as the Absolute the incomparable one. This ancient way of transcending all limitations is favored by us. Hence we pay our homage to the historical person Of Narayana Guru, just as we revere Gautma Buddha, Vardhamana Mahaveera, Socrates, Jesus Christ or Prophet Mohmoud and other great heroes of the world. We also pay our obeisance to Narayana Guru in recognition of The noble example he set before us as a person who lived in our own century. In fact, we place upon him the highest encomium for excellence of his teaching which is on par with perennial truth seen highlighted in great books like Vedas, the Upanishads, the writings if Confucius and Lao Tsu, the Pentateuch, which is accepted also in the Old Testament, The Bhagavt Gita, Zend Avasta, The Holy Qur’an and songs of various bards sung all over the world. Narayana Guru a new example before us by exhorting the acceptance of Absolute knowledge. Instead of putting his emphasis on theologically conceived God or any particular religious aspect of the concept, he always gave his first reverence to knowledge. In which ever way knowledge reveals itself, or is reveled to us, he had no hesitation in accepting it as the light that should ever lead man in his path to perfection. 

Mathematical truths, whether of arithmetic, geometry, or algebra, are always honored by people universally, without deifying any particular mathematician. What people value is only the intrinsic worth of the truth revalued. Incidentally we may associate the names of great mathematicians who have made the world familiar with certain mathematical laws, but we have not defied Euclid or Copernicus, Pythagoras or Galileo. We have great respect for those pioneers in mathematical search. In the same way we should see the perennial validity of the teachings of Narayana Guru rather than treating him as the expounder of any dogma and we should not make a fetish or cliché of what he said in certain context of his personal life. 

Einstein made great contributions in theoretical physics. We have great respect for his genius, but that does not mean it is possible for everyone to have a full understanding of what he expounded as his general and special Theory of Relativity. It is common knowledge that one who has no basic education in mathematics and physics cannot successfully put his teeth into findings of Einstein. In the same manner one who cannot popularize some of the basic writings of Narayana Guru which are given in his subtly treatises such as Arivu, The Epistemology of Gnosis, and Darshanamala, The garland of Philosophic Visions. Even so the mystical works of Narayana Guru will remain some what closed books to many who have no mystical inclination, devotional discipline, or poetic vision. However we see a tendency now among the self-styled followers of Narayana Guru that every world he uttered be though even though those who volunteer to teach cannot themselves make head or tail of what the Guru meant by his cryptic writings. I cannot think of such sentiments as anything better than clannish and tribalastic enthusiasm which is not of much value if not to be discarded as only a snobbish or puerile tendency of cultist. Let us examine certain relevant questions which are again and again asked by people who take an interest in the life and teachings of Narayana Guru. 

WAS NARAYANA GURU A SOCIAL REFORMER?

If we study social anthropology, and the history of the evolution of political and economic theories of the world, we can say that in all of us there is a tendency to converse a value which gives us comfort in our social set-up and also an instinctive tendency to challenge certain social patterns of conventional behavior which offer inconvenience, discomfort, and cruelty to us. Thus potentially every person is at once a conservative as well as a reformer calling for radical change. As Narayana Guru was a man of high sensibility , who had also a penetrating vision into the finest texture of the values of human excellence, he was naturally interested in changing all forms of crude interpersonal relationships handed over to us from our tribalistic days. It is true that Narayana Guru was in the forefront of a good number of pioneers in India who have advocated change. That shows not mean that without Narayana Guru India would not have changed. One can look at all the other countries that have undergone great changes such as China, Japan, the Pacific Islands, the Middle East, the African Countries and Latin America. In all these countries also the changes came through the worlds, actions and innovations of leaders who were of the same caliber of Narayana Guru. In one part of India, the southern most, Kerala and partly Karnataka and Tamil Nadu, Narayana Guru’s initiative made an impact on the younger generation of his time which raised the billowy waves of social transformation which are still continuously growing wider and wider in bringing more and more people to a conscientization that is helpful in bringing radical changes in people’s social outlook. Of course, Narayana Guru did play his part excellently, yet he is not to be confused with conventional social reformer. In fact the, the political significance in historical terms of changes brought about by Dayananda Saraswati, Ram Mohan Roy, Kesab Chandra Sen, the Gaekwad of Baroda, Gopal Krishna Gokhale, E.V.Ramaswamy Naikar and Mahatma Gandhi are remembered and accepted by the Indian people much more than what Narayana Guru could pose before the people of India. The change the Guru was bringing about was not of any spectacular kind. However the principle of change that the Guru initiated in the thought stream of humanity is more far-reaching even though it did not come with a bang of fury and tumult of insurrection. One distinctive mark of Narayana Guru’s way of transforming society lay in his impartial and neutral way of considering each man’s social, religious or moral stand from where he stood. He always respected the adherence of each man to his faith even though that faith was of little value to Narayana Guru. 

Let us take for example Karl Marx and Mahatma Gandhi – two great leaders of the world who advocated change with entirely different vistas and methodology. Karl Marx’s main submission was there are always two polemically polarized classes such as the bourgeoisie and the proletariat, exploiters and the exploited, the suppressers and the suppressed, and he put weight on the side of the suppressed, exploited and the proletariat working class. Of course, that shows a genuinely humanistic interest which is basically rooted in compassion. His cause was to fight and establish the rights of the aggrieved. He is to be admired for his high sense of justice. Mahtma Gandhi saw the problem as a clash of interests between religious groups such as the Hindus, the Muslims and the Christians. Even among the Hindus he saw the clash precipitated in the form of social rivalry among classes called the varnas and occupational communities called jatis, and the growing rivalry between the untouchables and those who considered them selves to be privileged classes. Even when he advocated the same right for the Muslim and the Christian religions to exist, and the untouchables to be treated on par with any other person of the Hindu community, most people did not take him seriously because of his own partisan stand with the Hindus and with the caste Hindus within the Hindu religion. He was sincere to the core, but he unintentionally precipitated and perpetuated the inferior – superior class consciousness among the Hindus by calling one section Harijan. Thus these great reformers did not see that the seeds of change which they planted had already within them the germs of antithesis, which instead of fading out in synthesis would only proliferate to bring a cyclic recurrence of divisions. It is in this respect that Narayana Guru is to be understood as one who always offered holistic solution in which he never labeled one group of people against another. Thus he was social reformer with a difference — a difference that is yet to be understood and appreciated. I do not say Narayana Guru made no miscalculation when he gave his blessings to people of a particular community to rally around him in his own name. He did not see the danger of communalism entering through the back door which has now proved that the very ideals for which Guru lived are being drowned with ritualistic worship and euphonic of the so-called leaders whose vested interests have made his name highly commercialized. 

WAS NARAYANA GURU A HINDU REVIVALIST?

From his very childhood, the Guru gave his attention to whatever was expedient and never strayed out of his way to interfere with the order set by nature or by tradition unless he saw gross injustice shown to any particular section of the community. Even when he saw the need for a change he was always careful to consider the social values implied in the belief of those who supported such traditions. Before effecting any change he was careful to win the hart s of people and he made them fully committed to the change by clearly showing them where they had erred and how they could correct the society. He was not motivated by personal ambitions such as to become an academic scholar, a political leader, a popular pedagogist, or a partisan dictator. He was a respecter of the order in which physical nature and social nature presented forces that came from within and without. Meeting the contingencies of these forces from a purely humanistic attitude was his way of monitoring action-reaction situations. 

The regional languages to which he was exposed were Sanskrit, Malayalam, and Tamil. He lived at a stage when Malayalam language was still forming out of the two major language matrixes of the Dravidian-Tamil and Aryan-Sanskrit languages. He had no partisan spirit he studied on the one hand the basics of Sanskrit and made himself quite at ease with Amarakosham and Pananiyam. Thus, he had mastery of Sanskrit vocabulary and the rules of Sanskrit grammar. He turned to darshanas and made himself through with a special recourse to Nyaya ethics and Tarka logic. The best example before him was Shankaracharya, who is said to have hailed from Kerala too. However, he did not take lopsided partisan spirit with Advaitha and gave due consideration to the arguments of Sri Ramanuja and Madhava. 

There were three major groups functioning in South India. Guru did not hesitate to expose himself to the literature of those three groups. Even when he had full recourse into the philosophical doctrines of these religious groups he held himself fast to his conviction in the advert philosophy. Fully appreciating people’s emotional adherence to the Vishnava deities the Shiva deities and to the several manifestations of the Devi, he wrote hymns on popular deities such as Shiva, Subrhamania, Vinayaka, Vasudeva, Bhadrakali, and Devi with view of revaluing the symbolic significance of the ideograms preserved in these concepts as man’s archetypal adherence to the concepts of the Fatherhood and the Motherhood of God. What prompted him to revalue South Indian Spirituality whether Shivite or Vaishnavite was his constant visits to most of the well known temples of Tamil Nadu and Karnataka. The major temples in the south were his hounding places specially in the Tirunalveli, Arcot, Madurai, Tanjavur, and Tiruchirapalli areas. Guru frequented the Karnataka area ranging from Mangalore to Goa. Thus he was exposed to Shivite Tamil literature of Shivapuranam, Tevaram and Tirukkural, and the sixty three stalwarts of Shaivisam. He did not show any hesitation in having a recourse to the works of the Alwars. The ionographic mysticism, both Devi and Ardhanariswara fired his imagination. Thus the problem of interlacing spiritual cultures become very natural to him and he brought into Malayalam the rich legacy of the Upanishads as well as the writings of the great Tamil mystics Appear, Sundaramurthi, Manikkavasakar and Tirujnanasambandar. Three other authors who inspired the Guru were Pattanathupillair, Tiruvalluvar and Taimanavar. When we study the collected works of Narayana Guru we can see two models before us. For all the Sanskrit allegiance he kept Shankaracharya as his model and in his Shaivite themes his model was Tirujnasambandar. As he was also a constant visitor of Southern Karnataka, he was familiar with the works of Basuvesvariah and his admiration for the dasa culture developed by Purandaradasa and other Vaisnava saints like Tulasidasa and Kabirdasa are understandable. In spite of his exposure to Shaivisam, including Virasaivisam, he did not make himself polemic to Vaisnavism. He considered all these sampradayas as naturally belonging to his cultural heritage and he embraced those cultures more as a connoisseur of poetics rather than a religious fanatic. In all these aspects of growing civilization there was an urgent need to prune superstitious overgrowths and to revalue the perennial wisdom sponsored by each branch of Indian spiritual wisdom. Thus we see that Narayana Guru was placed in a situation where people belonging to the Shivite, Vaishnavite, and Devi worship came to him for clarity and inspiration and it become the Guru’s natural office to function as a revaluator of any Indian school that was presented to him by the votaries of these schools of thought. As he was continuously meditating on the meaning of things before him and pouring out his thoughts in mystical songs and verse, and also was churning the cream of metaphysical insights, the Guru certainly gave a great impetus for the growth of Indian wisdom outlooks which can be identified with the heritage of Hindus. So if the Hindu loyalists see in Narayana Guru a great patron and benefactor of the Hindus one cannot deny the fact because of the substantial guidance he has given to his contemporaries. At the same time, he was not the least interested in claiming the interest of Hindu hegemony against the two main religious groups of his era – Islam and Christianity. 

Narayana Guru’s headquarters was in Varkala and two villages close by, Edava and Narayana, are both places interested in the conversion of Islamic culture. It was only natural that he was on intimate terms with the maulavis of these regions. There were many occasions when Muslims and Arabic pundits were astonished at Narayana Guru’s insight into the subtle bearings of certain passages of the Qur’an and many Muslim pundits were irresistibly drawn to him to hear his expositions of the Quranic adoration of the Absolute – Allah. 

Once some Christian missionaries came to Narayana Guru with the intention of converting him to Christianity. He received them with cordial friendship and welcomed the idea of their arranging with an evangelist to come and read the bible to him every day. The man deputed was Mr K.M. John of Ayroor, who became drown to the ideals of the Guru and offered him self to be in the services of the Guru by taking a teaching position in the English school founded by the Guru. Thus Narayana Guru loved all and hated none. In spite of his whole-hearted acceptance of the ideals of Islam and Christianity he never thought the rich heritage of the Hindus was wanting in anything to live a full and rich life freedom in the realization of the Upanishadic wisdom. He always gurdled the preservation of wisdom with great zeal without becoming a zealot and with absolute adherence without becoming a religious fanatic. It was this openness and egalitarian catholicity that made the Guru fascinating and even physically charming in the eyes of Rabindranath Tagore. 

Even when the Guru provoked Mahathma Gandhi it yielded good results in Gandhi becoming convinced that free India was possible only by safeguarding the rights and privileges of the vast masses of India’s working class who were considered the ‘fifth’ class (panchama) of people of India. One question which Narayana Guru put poignantly to Gandhi was the right of India to ask for freedom from British when the Hindus were not giving at least a semblance of freedom to the so-called untouchables. In the Round-Table Conference convened in London by Ramsay Macdonald, Mahatma Gandhi realized how crucial was the question raised by the Guru. Without wasting any time on his return to India, Gandhi changed the names of Navajivan and young India into Harijan and fully opted for the recognition of untouchables as equal citizens of India. 

Thus Narayana Guru stood firm in his natural placement regionally, culturally, and spiritually and yet he extended his arms to all to bestow his friendship in its fullest cordiality to all concerned. He made a symbolic gesture his common affiliation to the Aryan culture and Dravidian culture by translating into Malayalam the Isavasya Upanishad and Tirukkural of Tiruvalluvar.

കാല ഗണന വേദത്തിൽ

വേദങ്ങളില്‍ കാലത്തിന്റെ സുക്ഷ്മമായ കണക്കു പോലും കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

പദാര്‍ത്ഥത്തിന്റെ ഏറ്റവും ചെറിയ ഘടകം - പരമാണു (molecule) 

രണ്ട് പരമാണു - ഒരണൂ (atom )

മൂന്നു പരമാണു - ഒരു ത്രസരേണു (the time taken for to and for journey of surya rays through) (ഒരു ത്രസരേണു 0.000158024 seconds ) 

3 ത്രസരേണു - ഒരു തുടി (0.000474072 seconds ) 

100 തുടി - ഒരു വേധം (0.0474072 ) 

3 വേധം - ഒരു ലവം (0.1422216 seconds ) 

3 ലവം - ഒരു നിമിഷം (0.4266648 സെക്കന്റ് )(equal to blinking of eye lids) 

3 നിമിനഷം - ഒരു ക്ഷണം (1.28 seconds ) 

5 ക്ഷണം - ഒരു കാഷ്ടം (6.4 seconds ) 

15 കാഷ്ടം - ഒരു ലഘു (1.36 mints ) 

15 ലഘു - ഒരു നാഴിക (24 mints ) 

30 കാഷ്ഠ - ഒരു കല 

2 നാഴിക - ഒരു മുഹൂര്‍തം (48 mints )

പഞ്ച ഭുതോദയം - 3.45 നാഴിക (1. പ്രുധ്വി 1.15 നാഴിക , 2. ജലം 1 നാഴിക,3. അഗ്‌നി .45 നാഴിക , 4, വായു .5 നാഴിക 5. ആകാശം .15 നാഴിക ആകെ 3.45 നാഴിക )

പഞ്ച ഭുത ഉദയസ്തമനം - 

ഒരു യാമം (7.5 നാഴിക ) 

8 യാമം - ഒരു ദിവസം (24 മണിക്കൂര്‍ ) അഹോരാത്രം 

15 അഹോരാത്രം - ഒരു പക്ഷം (15 ദിവസം ) 

2 മാസം - ഒരു ഋതു 

6 ഋതു - ഒരു വര്‍ഷം

മനുഷ്യരുടെ ഒരു മാസം - പിതൃക്കളുടെ ഒരു അഹോരാത്രം . മനുഷ്യരുടെ ഒരുവര്‍ഷം - ദേവകളുടെ അഹോരാത്രം . ഒരു വര്‍ഷം - 2 അയനം ഒരു അയനം - 6 മാസം (ഉത്തരായനം മകര സംക്രമം മുതല്‍ കര്‍ക്കിടക സംക്രമം വരെ ദേവകളുടെ പകലായി വിവക്ഷിക്കുന്നു. ദക്ഷിണായനം കര്‍ക്കിടകം മുതല്‍ ധനു അവസാനം വരേയുള്ള കാലയളവ് )

യുഗങ്ങള്‍ : കൃതയുഗം, ത്രേതായുഗം, ദ്വാപരയുഗം, കലിയുഗം.

കൃതയുഗം : 4800 ദിവ്യ വത്സരങ്ങള്‍ (1728000 മനുഷ്യ വര്‍ഷം ) 

ത്രേതായുഗം : 3600 ദിവ്യ വത്സരം (1296000 മനുഷ്യ വര്‍ഷം ) 

ദ്വാപരയുഗം : 2400 ദിവ്യ വത്സരം (864000 മനുഷ്യ വര്‍ഷം ) 

കലിയുഗം : 1200 ദിവ്യ വത്സരം (432000 മനുഷ്യ വര്‍ഷം ).

 കന്നി മാസത്തില്‍ കൃഷ്ണ പക്ഷ ത്രയോദശിയില്‍, വ്യതീപാത നിത്യയോഗത്തില്‍, ആയില്യം നക്ഷത്രത്തില്‍ കലിയുഗം ആരംഭിച്ചു. ഈ സമയം സപ്തഗ്രഹങ്ങളും ഒരു രാശിയിലായിരുന്നതായി കണക്കാക്കപെടുന്നു. കലിയുഗം തീരാന്‍ ഇനിയും 426900 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ബാക്കിയുണ്ട്. 

മനുഷ്യായുസ്സ് 120 വര്‍ഷം. (43,20000 മനുഷ്യ വര്‍ഷങ്ങള്‍ ) ചേര്‍ന്നതാണ് ഒരു ചതുര്‍യുഗം. കൃതയുഗത്തിലെ 4800 ദിവ്യവത്സരങ്ങളും, ത്രേതായുഗത്തിലെ 3600, ദ്വാപരയുഗത്തിലെ2400, കലിയുഗത്തിലെ 1200 ദിവ്യ വത്സരങ്ങളും ചേര്‍ന്ന 12000 ദിവ്യ വത്സരങ്ങള്‍ 71 ചതുര്‍ യുഗം ഒരു മന്വത്വരം (306,720000 മനുഷ്യ വര്ഷം) 1000 മന്വത്വരം ഒരു കല്പം ഇത് ബ്രന്മാവിന്റെ ഒരു പകല്2 കല്പം ബ്രന്മാവിന്റെ അഹോരാത്രം ബ്രഹ്മാവിന്റെ പകലിനെ 14 മന്വത്വരങ്ങളായി വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു.

Vedic theories of the universe !!! ( ancient indian scriptures )

ചാതുര്‍വര്‍ണ്ണ്യം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കൂ...

പണ്ടു നാലു സഹോദരന്മാര്‍ യാത്ര പോകുകയായിരുന്നു. വഴിയില്‍ ഒരു പറമ്പില്‍ നല്ല അങ്കവാലും പൂവും ഉള്ള ലക്ഷണം ഒത്ത ഒരു പൂവന്‍കോഴി നില്‍ക്കുന്നത് അവര്‍ കണ്ടു .

ഒന്നാമന്‍: ഹാ എന്തുചന്തം, കോഴി അമ്മയുടെ വാഹനമല്ലേ, അമ്മ പുറത്തു ഉണ്ടെന്നു തോന്നും. അത്ര ഐശ്വര്യം. ഇവനല്ലേ ഈ നാടിനെ രാവിലെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തു ന്നത്. സൃഷ്ടിയുടെ മഹത്വം .

രണ്ടാമന്‍: ഹാ കോഴി പ്പോരിനു പറ്റിയവന്‍, ഇവനെ പരിശീലിപ്പിച്ചാല്‍ വിജയം ഉറപ്പ്‌, എന്താ എടുപ്പ്.

മൂന്നാമന്‍ : ഹാ എന്താ ആരോഗ്യം. ഇവനുള്ള വീട്ടില്‍ പിടക്കോഴി ഇടുന്ന മുട്ട എല്ലാം വിരിയും. മുട്ടയേ ക്കാള്‍ കാശല്ലേ കോഴിക്കുഞ്ഞിനെ വിറ്റാല്‍.

നാലാമന്‍: ഹാ എത്ര തൂക്കം വരും. കുരുമുളകും ഇഞ്ചിയും പുരട്ടി അങ്ങോട്ടു വറക്കണം. ഇടങ്ങഴി ചോറുണ്ണാം. ഒരു കുപ്പിയും പോകും. പത്തു പേര്‍ക്കു പറ്റും .

ഒരേ വസ്തു... നാലു രീതിയില്‍ ചിന്തക്കു പ്രചോദനം..... നാലു രീതിയില്‍ കര്‍മ്മത്തിനും... ഇതാണു സംസ്കാരം...  ഇതാണു വര്‍ണ്ണം.

നാലും ഒരേ ഭഗവാന്‍റെ സൃഷ്ടി അല്ലേ. അതാണ്‌ ഗീതയില്‍ ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാന്‍ പറഞ്ഞത്
"ചാതുര്‍വര്‍ണ്ണ്യം മയാ സൃഷ്ടം ഗുണ കര്‍മ്മ വിഭാഗശാ"

Age of Buddha - Malayala Manorama Nov 27 2013

ദുബായി ഭരണാധികാരി ഷെയ്ക്ക് മുഹമ്മദ്‌

സാധാരണക്കാരനെപ്പോലെ ഇരിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യന്‍ ആരാണന്നറിയാമോ..? 

ദുബായി ഭരണാധികാരി ഷെയ്ക്ക് മുഹമ്മദ്‌. ഒരു മുസ്ലീം രാജ്യത്ത് ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക് ക്ഷേത്രം പണിയാനും പൂജകള്‍ നടത്താനും വേണ്ട സൗകര്യംചെയ്ത ആള്‍. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ധനികരില്‍ ഒരാള്‍. എല്ലാ ഇന്ത്യന്‍ ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കും നിലവിളക്ക് കൊളുത്തി, മറ്റു സംസ്ക്കാരങ്ങളെ എങ്ങനെ ബഹുമാനിക്കണം എന്നു കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്ന മഹത് വ്യക്തി. ഈ രാജ്യത്ത്പോലും ചെന്ന് വര്‍ഗീയത വിളമ്പുന്നവര്‍ ആണ് കേരളത്തിലെ ചിലയാളുകള്‍ എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ മനസിലാകും ഇസ്ലാം മതത്തിലെ തീര്‍ത്തും രണ്ടുതരത്തിലുള്ള ആളുകളെ പറ്റി. അവരുടെ നേതാക്കളാണല്ലോ കേരളത്തില്‍ നിലവിളക്ക് കണ്ടാല്‍ ഓടുന്നത്. കണ്ടു പഠിക്കൂ, യദാര്‍ഥ മുസ്ലീമിനെ..കാരുണ്യവും സഹവര്‍ത്തിത്വംവും ആണ് മുസ്ലീം മതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം എന്നു ലോകത്തിനെ പഠിപ്പിക്കുന്ന മുസ്ലീം ഭരണാധികാരികളെ....